Morgunblaðið - 29.04.2000, Blaðsíða 46

MÓRGUNBLA&ÍÐ
46 LÁUGARDAGUR 29.ÁPRfr!- 2Ö0Ö
MINNINGAR
ÁSLAUG
ÓLADÓTTIR
*
+ Áslaug Óladóttir
fæddist í Kefla-
vík 6. ágúst 1980.
Hún lést 15. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Elín Guð-
jónsddttir, f. 23. sept-
ember 1952, og Óli
Þdr Valgeirsson, f. 6.
júní 1951. Systkini
Áslaugar eru:
1) Ásta Óladóttir
Dorsett, f. 2. septem-
ber 1968, maki David
P. Dorsett, f. 12.
Valgeirs og dóttir
Sólveigar er Rósa
María Óskarsdóttir,
f. 30. nóvember
1983. 3) Elín María
Óladdttir, f. 9. des-
ember 1978, maki
Örlygur Ö. Örlygs-
son, f. 12. október
1977, þeirra sonur
er Arnar Már, f. 18.
september 1995.
Áslaug lætur eftir
sig unnusta, Alex-
ander Mavropulo, f.
10. febrúar 1977. Ás-
laug starfaði á Garð-
ágúst 1970, þeirra
synir: Arnar, f. 21.
júní 1986, Daníel Þór, f. 3. október
1994.2) Valgeir Ólason, f. 6. októ-
ber 1971, maki Sólveig B. Borgar-
sdóttir, f. 2. júní 1968, fósturdóttir
vanjgi.
títför Áslaugar fer fram frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Áslaug. Hún var fallegasta
stúlka sem ég hef séð, sem naut lífs-
ins. Hún naut lífsins til hins ítrasta.
Hún var alltaf brosandi, brosið
hennar var nóg til þess að gleyma
vandamálum, vinnu og peningum.
Brosið hennar var allt sem þurfti
fyrir mína sál. Hún elskaði sína vini
og neitaði engum um neitt. Hún var
aldrei reið eða í vondu skapi, það
átti ekki við hana.
Lífið gengur sinn vanagang, him-
inn og jörð eru það sama en samt er
allt breytt núna. Það eina sem held-
ur í mér hlýju núna eru myndir,
minningar og hlýjan sem þú skildir
eftir í okkar hjörtum.
Aiexander.
Elskulega dóttir. Ýmsar minngar
koma upp í huga okkar nú. Það var
alltaf svo mikill kraftur í þér frá
fæðingu, tíu mánaða fórstu að
ganga, eins og hálfs árs sastu úti á
stétt að syngja, Sigga litla systir
mín, afi minn og amma mín og fleiri
söngva. Lítil varstu þegar þú horfð-
ir á Ólympíuleikana og heimtaðir að
fara í sundbol og fá sundgleraugu til
þess að vera eins og þær sem voru
að keppa. Eða þegar þú hélst að þú
gætir haldið á og passað Ragnheiði
frænku sem var aðeins þrem mán-
uðum yngri. Þú varst svo mikil
bamagæla, úti um allan bæ að leita
að bömum til þess að passa, meira
að segja á farfuglaheimilið sem var
rekið hér í skólanum á sumrin.
Einnig varstu mjög natin við eldra
fólk. Þegar þú fórst að vinna á Garð-
vangi spurðum við þig oft hvort þú
værir ekki of ung til að takast á við
vandann sem gæti komið upp þegar
maður vinnur á öldmnarheimili, var
svarið alltaf það sama, nei, ég elska
þetta fólk.
Elsku Áslaug. Við endum þessa
kveðju á bæninni sem við lásum svo
oft yfir þér.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Mamma og pabbi.
Gaman er að ganga á fund við gleði þína
oglátahanaásálusina
sumarlangan daginn skína.
Pú ert aðeins ofurlítil yngismeyja,
en þeir, sem tímann hjá þér heyja,
hugsa ekki til að deyja.
Það er iíkt og ljósið streymi úr lófa
finum,
þegar þú hvítum höndum þínum
hjúfrar upp að vanga mínum.
Og þá glingrið grípur þú úr
gullastokkum
björt og sæl, í bláum sokkum,
bragar af þínum siMokkum.
Pegar ég horfi í þessi augu þýð og fógur,
finnst mér eins og láð og lögur
leysist upp í kvæði og sögur.
Upp á hól þú hleypur þar og hoppar
niður:
kringum þig er frelsi og friður,
fuglar, blóm og lækjamiður.
Par er allt, sem illska minnar aldar smáði,
allt, sem skáldsins andi dáði,
allt, sem móðurhjartað þráði.
Ríktu þar á rauðum kjól, mín rós og lilja,
þar til allar þjóðir vilja
þína veröld sjá og skilja.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Með kveðju frá
ömmu og afa á Dalbraut.
Þegar ung sál er hrifin burt frá
ástvinum svona snöggt og með þess-
um hætti þá er öllum orða vant.
Hún kvaddi afa og ömmu alltaf
með faðmlagi þegar hún kom í
heimsókn og síðast var hún svo glöð
og ætlaði að fara að búa og það var
tilviljun að við vorum ekki búin að
fara til þeirra að skoða hvemig þau
komu sér fyrir.
Hún gaf mér mynd um daginn
sem hún hafði látið stækka af mér
ungri, ég mátti ekki borga, mig
munar ekkert um það, amma sagði
hún. Brosið, faðmlagið og glaðlyndi
þitt yljar okkur um ókomin ár.
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir, en minningarnar lifa.
Amma og afi í Keflavík.
Ættin grætur örlög þín
elsku litla Áslaug mín
semvarstalltafsvogóð.
Nú þú gengur guðs um geim
og gætir okkar björt og hrein
og huggar hrellda sál.
Minningamar lifa lengi
Ijúfa bam sem guð oss gaf,
brosið þitt nú snertir strengi
og stendur í huga sérhvem dag.
Þín
amma.
Elsku Áslaug systir. Ég á svo erf-
itt með að trúa því að þú sért farin
frá okkur.
Seinasta skiptið sem við hittumst
var á föstudagskvöldið þegar ég var
með kynningu heima hjá mér. Þú
varst svo kát og hlakkaðir svo mikið
til að fara út um kvöldið. Þú varst
svo ánægð yfir því að vera búin að
koma öllu í stand í íbúðinni þinni og
Alexanders. Þið voruð búin að vera
svo dugleg að mála og gera flott hjá
ykkur. Já, íbúðin var svo falleg.
Þegar ég lenti í vinnuslysinu fyrir
tveimur árum varst þú svo góð við
mig og dugleg að hjálpa mér, þegar
Össi var í vinnu. Þú hugsaðir líka
svo vel um Arnar Má. Þú varst svo
góð við hann Össa minn og vildir
alltaf lána okkur bílinn þinn. Það
var alveg sama hvað ég bað þig um
þú varst alltaf tilbúin að hjálpa.
Þegar við vorum litlar vorum við svo
samrýndar systur. Við gátum oft
rifist en svo_ sættumst við alltaf
fljótt aftur. Ég man líka alltaf á
páskadagsmorgun þá vöknuðum við
klukkan sjö til að borða páskaeggið
okkar. Fyrir jólin þegar ég og Ossi
vorum að flytja hjálpaðir þú og
Flóra mér svo mikið, því Össi var á
sjó. Þegar Össi var á sjónum vild-
irðu oft gista heima svo mér myndi
ekki leiðast.
Kæravina ég saknaþín
ég vildi að þú kæmist aftur
til mín. En þú ert umvafin
ljósi þar, eins og þú varst
reyndar alstaðar.
Sárt er að horfa á eftir þér,
en ég veit að þú munt muna
eftir mér. Því þitt hreina hjarta
og bjarta sál, munu þerra okkar
trega tár.
(Sigríður V. Þórðardóttir)
Elsku pabbi og mamma, megi
Guð vera með ykkur og okkur öll-
um.
Þín systir og þinn mágur;
Elín Man'a Oladóttir, Örlygur
Örn Örlygsson.
Elsku litla systir.
Það nístir hjarta okkar að sjá á
eftir þér nú, við áttum eftir að gera
svo mikið saman. Af hverju þú? Af
hverju nú?
Ég býst við að þú að þú hafir mik-
ilvægu hlutverki að gegna þar sem
þú ert núna. Þú hefur hjarta úr gulli
og perónuleiki þinn bræddi alla sem
kynntust þér. Ég verð alltaf stoltur
af að vera bróðir þinn. Þú varst allt-
af svo góð við alla og sérstaklega við
börn.
Hvenær ætlið þið að koma með
eitt lítið? spurðir þú okkur svo oft.
Börnin, sem við eigum vonandi eftir
að eignast, fara á mis við svo mikið
að hafa ekki Áslaugu frænku til að
dekra þau og kenna þeim það sem
máli skiptir í lífinu. En ég mun sjá
til þess að þau fái að vita allt um þig
og vonandi fá þau eitthvað af þínum
kostum í vöggugjöf. Ég treysti því
að þú munir þrátt fyrir allt passa
fyrir stóra bróður.
Rósu Maríu tókst þú strax upp á
þína arma og varst hennar vinkona.
Ekki taldir þú það eftir þér að gæta
hennar þegar við vorum í burtu þótt
þú værir bara unglingur sjálf. Alltaf
hafðir þú jafngaman af að hitta hana
og varst alltaf svo góð við hana. Hún
mun sakna þess sárt að hafa ekki
hana Áslaugu sína.
Elsku Áslaug mín, mér finnst ég
svo lítill og vanmáttugur að hafa
ekki getað verndað þig þegar hætta
steðjaði að. Við munum aldrei sætta
okkur við það sem gerðist en von-
andi getum við lært að lifa við orð-
inn hlut þegar frá líður og brosað
þegar við hugsum til þín og séð Ijós-
ið í lífinu, enda eigum við svo marg-
ar góðar minningar.
Þú sást alltaf eitthvað skemmti-
legt við fólk og viðfangsefni sem
urðu á vegi þínum, þess vegna varst
þú alltaf svo lífsglöð og hress.
Þú máttir hvergi aumt sjá án þess
að þú þyrftir að standa upp og taka
málstað þess sem minna mátti sín.
Þótt þú hefðir vitað örlög þín, vitum
við að þú hefðir ekki breytt öðruvísi.
Þú varst svo ákveðin, sterk og full af
orku þótt þú værir ekki há í loftinu.
Elsku Aslaug okkar. Þessir at-
burðir skilja okkur eftir svo ráð-
þrota og sorgmædd en við stöndum
saman. Við munum reyna að gera
það sem við getum fyrir fjölskyld-
una okkar og hann Alexander þinn.
Þó við kveðjumst nú, þá vitum við
að við munum hittast aftur og þá
verða fagnaðarfundir.
Þangað til. Guð geymi þig elsku
Áslaug okkar.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur hug þinn, og þú munt sjá,
að þú grætur vegna þess, sem var
gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Valgeir, Sólveig
og Rósa María.
Elsku Áslaug frænka. Mig langar
að minnast þín með nokkrum orð-
um. Það er sárt að vita til þess að þú
ert/arin frá okkur svona snöggt.
Ég átti aldrei von á því strax.
Þú varst alltaf svo góð við mig og
passaðir mig mjög oft. Þú varst
besta frænka í heimi.
Manstu, þú varst búin að leyfa
mér að gista hjá þér í nýju íbúðinni
þinni og Alexanders. Ég hlakkaði
svo til, en það verður bara seinna.
Það var svo gaman að hitta þig, þú
varst alltaf brosandi og svo góð
stelpa. Þú vildir alltaf hjálpa öllum
hvað sem bjátaði á.
Ég veit að þú ert í mjög góðum
höndum núna og það er hugsað vel
um þig. Elsku amma og afi, megi
Guð vera með ykkur og veita ykkur
góðan styrk í þessari miklu sorg.
Þinn frændi,
Arnar Már Örlygsson.
Vorið er komið með loforð um
vaknandi gróður og langa og bjarta
sumardaga. Gróðurinn teygar líf-
gefandi kraft til sín til að vaxa og til
að fegra tilveru okkar mannanna og
haustið er okkur mjög fjarlægt.
Hugsunin um vorið kemur sterk-
lega upp í huga okkar er við í dag
kveðjum elskaða unga systurdóttur
okkar, sem einmitt á vorskeiði ævi
sinnar er frá okkur tekin. Okkur er
missirinn sár og óbærilegur.
Minningarnar leiftra um huga
okkar og margar myndir af Áslaugu
birtast okkur. Frá fyrstu stundu var
hún full af lífskrafti, óhrædd, spurul
og forvitin um að kynnast tilver-
unni, íyrst á heimili foreldra og
eldri systkina og síðar utan heimil-
isins. Ér hún óx úr grasi tók hún
virkan þátt í íþróttum og æskulýðs-
starfi kirkjunnar og var vegna
dugnaðar og áhuga send sem full-
trúi til að taka þátt í Norðurlanda-
móti kirkjunnar fyrir örfáum árum.
Hún var alltaf svo hrein og bein og
tók snemma afstöðu með minni-
máttar og réttlætinu. Að það skyldi
fella hana er ótrúlegt, en þó huggun
í harmi.
Áslaug var hress og gefandi í fjöl-
skyldunni og við minnumst hennar í
hlutverki jólasveinsins í jólasam-
sætum stórfjölskyldunnar, í leik
með börnunum, glöð og hress í
spjalli við ættingjana og næm og til-
litssöm við hina eldri. Bros hennar
var einatt glaðlegt og þegar hún
birtist var eins og hress andvari
stryki við manni. Það var gott að
vera í návist hennar. Orð okkar
verða svo fátækleg og erfitt er að
tjá það sem í huganum býr er við nú
sjáum á eftir þessari góðu stúlku.
Við viljum því fá að láni eina hend-
ingu úr ljóði eins af ljóðskáldum
okkar, en einmitt þar segir það sem
einkenndi hana meira en nokkuð
annað:
Svoyndislega æskan
úr augum þínum skein.
Svo saklaus var þinn svipur
og sál þín björt og hrein.
(T.G.)
Eitt fegursta og sterkasta blómið
í fjölskyldugarðinum okkar hefur
verið slitið upp á svo hörmulegan
hátt. Við sem eftir erum stöndum
hnípin og álút. Skarð hennar verður
ekki fyllt og við finnum þörfina fyrir
að þrýsta okkur saman til að næra
og styrkja hvert annað. Elsku Al-
exander, Ella, Óli, Ásta, Valgeir, El-
ín María og fjölskyldur og aðrir ást-
vinir, við syrgjum með ykkur. Megi
Guð vera ykkur styrkur og huggun í
harmi ykkar þar til morgunn endur-
funda rennur upp.
Ásta og Björgvin,
Guðríður og Magnea,
Anna Jóna og Þorbjörn.
Laugardagsmorgun 15. apríl kl.
6.00 var hringt í mig frá lögreglu-
stöðinni og ég var beðin að koma
niður á lögreglustöð. Þegar þar var
komið var mér sagt að Áslaug, besta
vinkona mín, væri dáin. Heimurinn
hrundi yfir mig og ég sat bara og
fraus.
Ég fór að hugsa um er ég var að
lita á henni hárið upp á hársnyrti-
stofu, föstudeginum áður, að ekki
hvarflaði að mér að þetta væri síð-
asta skiptið sem ég mundi lita og
klippa á henni hárið. Hún var svo
falleg og ánægð með lífið. Ætlaði að
klára íbúðina um helgina og taka því
svo rólega. Hún og Alexander voru
svo ástfangin og áttu allt lífið fram-
undan.
Síðast þegar við kvöddumst á
föstudeginum og ég kyssti þig bless
sagði ég „sjáumst á morgun“, en þá
ætluðum við vinkonurnar að hittast
heima hjá mér og hafa það gott. En
skrýtið er að lífið er svo dásamlegt,
en allt í einu er bara klippt á það.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í huga mér núna.
Viku áður en þú fórst frá okkur
komu ég og Eva í heimsókn til þín í
nýju íbúðina. Við sátum við eldhús-
borðið og vorum að tala saman en
þá tókum við eftir að eldhúsvaskur-
inn var farinn að leka og þegar þú
opnaðir skápinn fyrir neðan vaskinn
kom bara gusa framan í þig og þú
stóðst þarna með dropana á þínu
fallega andliti og áttir ekki til orð.
Þegar bráð dauðsföll dundu
hérna yfir í Njarðvík í janúar vorum
við vinkonurnar að tala um hvernig
væri að missa svona náinn vin en
það hvarflaði aldrei að okkur að það
ætti eftir að gerast svo skjótt.
Það var svo margt sem við gerð-
um saman. Þegar við vorum að
þykjast kyssast í skólanum og Erl-
ingur kennari kom og hitti ekki á
skráargatið þegar hann var að opna
kennslustofuna. Og þegar ég, þú og
Guðný settum upp dans með laginu
„My name is Prince." Þegar ég
renni huganum yfir uppátækin í þér
þá fer ég bara að hlæja. Þú varst svo
opin og hreinskilin og öllum líkaði
vel við þig um leið og þú byrjaðir að
tala eða hlæja.
Ég er svo þakklát fyrir hjálpina
þegar þú og Flóra hjálpuðuð mér og
Óla að koma okkur fyrir í íbúðinni
okkar. Þú og allar vinkonurnar vor-
uð alltaf til staðar fyrir mig, líka
þegar einhver var að gera grín að
mér, þá voruð þið komnar og þú
með munninn fyrir neðan nefið.
Bara að vera í kringum þig var
einstök upplifun. Alltaf gast þú
komið mér í gott skap og þegar þú
varst eitthvað fúl (sem var örsjald-
an) var svo stutt í brosið og hlátur-
inn. Þú varst svo dugleg í öllu sem
þú tókst þér fyrir hendur. Þegar þú
varst að mála íbúðina og á sama
tíma varstu að vinna dag- og nætur-
vaktir.
Oft og iðulega er við vorum 15 og
16 ára fórum við í kraftgalla og fór-
um út að leika, hentum okkur í snjó-
inn og fórum í snjókast eins og litlir
krakkar.
Já, lífið er stundum svo ósann-
gjarnt. Ég spyr oft; af hverju var
guð svo vondur að taka þig frá okk-
ur? En ég held að það hafi bara beð-
ið þín eitthvert verk þarna fyrir
handan. Það er svo erfitt að sætta
sig við að engin kemur í þitt skarð.
Ég veit að við munum hittast aft-
ur þegar minn tími er kominn. Það
er svo stutt á milli lífs og dauða. Svo
munt þú vera fremst í flokki og
sækja mig þegar ég kveð þennan
heim. En ég mun alltaf muna eftir
þér brosandi og glaða og vonandi
fer vel um þig þar sem þú ert núna.
Alexander, Oli Þór, Élla, systkini
Áslaugar og aðstandendur, megi
Guð vera með ykkur í þessari miklu
sorg sem þið eruð að ganga í gegn-
um.
Innst inni veit hver maður að hún
var einstök; aðeins einu sinni var
hún til á þessari plánetu og aldrei
aldrei mun slík stórkostleg vera,
samansett á þennan guðdómlega
hátt eins og hún, nokkum tíma
fyrirfmnastaftur.
(Friedrich Nietzsche.)
Allar mínar minningar um bestu
vinkonu mína mun ég geyma í
hjarta mínu um ókomna tíð.
Vinkonur að eilífu,
Sigurrós Pálsdóttir og
Ólafur R. Pétursson.
Elsku besta vinkona mín, ég á svo
erfitt með að trúa því að þú sért far-
in frá okkur.
Fyrir tveimur vikum óraði mig
ekki fyrir því að ég ætti eftir að setj-
ast niður og skrifa minningargrein
um þig. Á stundu sem þessari er
margt sem brýst um í huga mínum.
Við sem vorum búnar að vera vin-
konur frá því við mundum eftir okk-
ur. Já, það er alveg óhætt að segja
að það eru ófáar stundirnar sem við
áttum saman. Mér er það mjög
minnistætt þegar við vorum litlar.
Þegar mamma passaði þig og Elínu
Maríu systur þína. Við lékum okkur
á pallinum bakvið húsið heima, ým-
ist í dúkkuleik, hjóla á þríhjólunum
okkar, ásamt mörgum öðrum
skemmtilegum leikjum. Oft komuð
þið. systurnar líka á páskadags-