Morgunblaðið - 29.04.2000, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 29.04.2000, Blaðsíða 49
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2000 49 Rg umveíji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Pótt svíði sorg mitt hjarta, þásælteraðvitaafþví þú laus ert úr veikinda viðjum, þínveröld erbjörtáný. Ég þakka þau ár sem ég átti þáauðnuaðhafaþighér. Og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer. Þótt þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Ástvinum Vigfúsar, Sigrúnu, Sig- ríði og Vigfúsi, systkinum hans Ingi- björgu og Benjamín og mágkonu hans Steinunni og fjölskyldum þeirra sendi ég samúðarkveðjur. Minningin um mætan mann mun lifa með okkur öllum. Halldóra Lilja Benjamínsdóttir. Nú kveð ég vin minn Vigfús Jós- efsson, ávallt kenndan við Sætún í Sauðaneshreppi, eða Vibba á Sætúni eins og við kölluðum hann. Það er margs að minnast en ég bast ung Sætúnsheimilinu miklum tryggða- böndum þá er ég var send þangað í sveit tíu ára gömul 1971. Ég kom þar í sumarbyijum og ég man að mér fannst ógurlega kalt. Á Sætúni voru gestir og margir í mat og þá smakk- aði ég heitt hangikjöt í fyrsta sinn. Ég var hálfsmeyk þegar heimasætan Sigrún fylgdi mér í fjósið þegar kvöldmjaltir voru að hefjast og þá sá ég Vibba í fyrsta sinn standandi niðri í hlöðu. Ég veit svei ekki mér hvernig honum leist á nýju kaupakonuna þá en ég reyndi að bera mig vel. Það tók mig lengri tíma að kynn- ast Vibba en Rögnu heitinni konu hans, sem var mér einstaklega góð og kenndi mér svo margt. Það má segja að vinskapur okkar Vibba hafi hafist eftir hennar dag en þá hélt ég áfram að heimsækja vini mína í sveit- ina, bæði Vibba og Sirru fósturdótt- ur hans, sem þá þegar var gift og búin að stofna eigið heimili. Vibbi var af þeirri kynslóð sem tryggust hefur verið íslenskri bændamenningu. í hans augum var fátt dyggðugra manni og konu en að yrkja jörðina og eignast búpening og eigið jarðnæði, hirða vel um skepn- umar, þekkja hverja kind og um- vefja hverja skepnu allri þeirri góð- vild og umhyggju sem hægt var. I þá daga var ekki allt auðvelt, þá voru hvorki vélar, rafmagn né miklir pen- ingar. Frá því ég kynntist Vibba átti hann við heilsuleysi að stríða þótt hann drægi hvergi af sér, heilsuleysi sem trúlega má að einhverju leyti rekja til mikillar og erfiðrar vinnu, oft við aðstæður sem engum núlif- andi íslendingi dytti í hug að vinna við. Það var mér hollt að kynnast mörgum af þeim ófáu dagsverkum sem unnin voru á Sætúni á þeim ár- um. En Vibbi kunni líka að njóta, hann naut þess að klæða sig uppá ef til stóð að fara í heimsókn á aðra bæi að kvöldi dags, eða ef gesti bar að garði. Þá var boðið í stofu og farið í betri fötin, kaffi lagað í hvelli og kon- íaksflaska dregin undan rúminu og þá var nú oft gaman, sagðai' sögur, sumar langar með ótrúlega nákvæm- um mannlýsingum, örlög fólks skoð- uð í Ijósi aðstæðna og mikillar sam- hygðar. Tónlist skipaði stóran sess í lífi Vibba. Hann spilaði á harmon- ikku á yngri árum en þegar hann hóf búskap seldi hann nikkuna og eign- aðist ekki aftur fyrr en á fullorðins- árum. Þá naut hann þess í einverunni að æfa sig þótt hann segðist vera stirður í fingrum og öllu búinn að gleyma. Hann hlustaði mikið á harm- onikkutónlist og hvers kyns dægur- tónlist og stytti sér stundir með því. Hann sagði mér oft að sér leiddist aldrei, en í seinni tíð sagði hann æ oftar við mig er ég hringdi í hann að verst þætti sér hversu mjög hann væri farinn að gleyma. Vibbi las líka mikið eftir að bú- störfin urðu léttari og skepnumar færri. Helst var hann fyrir skáldsög- ur og ekki þótti honum verra að þar inn í fléttaðist einhver rómantík. Það var Vibba ekkert kappsmál að ferð- ast um heiminn. Ég held að hann hafi aldrei skilið fólk sem flutti oft og festi hvergi rætur, það fannst honum aldrei mjög gæfulegt. Það var afar gaman þegar Vibbi heimsótti mig hingað suður eftir að ég sjálf stofnaði heimili. Þá fórum við í styttri ferðir að skoða markverða staði. Vibbi tók vel eftir öllu og dáðist að vel ræktuðu landi, miklum túnum, hrossum í haga og stórbýlum og taldi það ekki mundu vera vandasamt að búa á svonajörðum. Vibbi fylgdist með Sirru fóstur- dóttur sinni sem hans eigin dóttir væri og þótti honum afar vænt um hana, enda sinnti hún Vibba alla tíð sem besta dóttir. Börnin hennar tvö elskaði hann ekki síður, nafna sinn Vigfús, sem dvaldi oft og lengi hjá afa sínum, og Sigríði systur hans, sem var hans fyrsta afabam og hann var ætíð mjög stoltur af. Það gladdi hann ekki síst hversu áhugasöm hún er um harmonikku eins og hann var sjálfur. Það er margs að minnast þegar lit- ið er til baka, bíltúrar með Áka í Tungusel eða á Ytra-Áland, Vibbi glaðbeittur í framsætinu. Ég er ekki viss um hvort Vibbi hefði viijað að líf hans væri öðruvísi, ég held að hann hafi unnað ævistarfi sínu ákaflega heitt. Hann brá ekki búi fyrr en í lengstu lög og í mörg ár reikna ég með að búskapurinn hafi verið honum ofviða sökum heilsu- leysis, en með mikilli hjálp sinna mörgu góðu vina og nágranna tókst honum að halda út miklum mun leng- ur. Síðust tvö árin bjó Vibbi svo á Þórshöfn í mjög góðri íbúð með góða félagslega þjónustu og heimahjúkr- un sem var einnig forsenda þess að hann gæti verið einn. Ég heimsótti hann með fjölskyldu minni sumarið 1998. Það var í síðasta sinn sem ég hitti Vibba. Ég merkti að ellin var farin að setja mark sitt á hann en hann var samur við sig og beið okkar með heitt hangikjöt og brjóstbirtu eins og alltaf áður. Við fórum í bíltúr út á Langanes og það var skrýtið að koma á Sætún og finna þar engan mann. Vibbi stóð meðan stætt var og nú er hans ævi öll. Kallið var komið. I morgun saztu hér undirmeiðisólarinnar oghlustaðiráfuglana háttuppígeislunum minngamlivinur enveiztnú,íkvöld hvemigvegimirenda hvemig orðin nema staðar og stjömumar slokkna. (Hannes Pétursson.) Minning um sérstakan mann, hlýj- an og einlægan, lifir. Ég og fjöl- skylda mín þökkum Vibba samfylgd- ina og vottum Sirru, Sigríði og Vigfúsi innilega samúð okkar. Jóhanna Friðriksdóttir. Elskulegur frændi okkar, Vigfús Jósefsson eða Vibbi eins og við köll- uðum hann, er látinn og langar okkur mæðgur að minnast hans með örfá- um orðum. Okkur finnst skrítið að hugsa til þess að þú sért farinn frá okkur, kæri frændi, að það sé ekki lengur neinn Vibbi í Sætúni. í Sætún var alltaf gott að koma, allir alltaf velkomnfr og var maður einskonar heimalingur frá því að maður man eftir sér, fyrst mamma og svo ég, ásamt fullt af öðrum bömum. Minn- ingarnar streyma fram í hugann um allar ánægjulegu samverustundirnar sem við áttum saman í Sætúni, fyrst með honum og Rögnu eiginkonu hans, en hún lést um aldur fram 1978, og svo með honum einum. Kúarekstur, sauðburður, fjárrekst- ur, eggjatínsla, heyskapur, afmæli, berjatínsla, hestamir, sjórinn, kuð- ungar og skeljar, hundamir og sér- stök atriði eins og þegar ég datt ofan í íjóshauginn og Ragna rétt náði að bjarga mér eða þegar mamma sat föst á dráttarvélinni með bensíngjöf- ina fasta í botni, nærri búin að þvinga Vibba sem var á annarri dráttarvél ofan í skurð en endaði svo sjálf ofan í skurði, harmonikkuleikurinn hans og plötusafnið. Honum þótti mjög gam- an að hlusta á plötur og vom Ellý og Vilhjálmur í miklu uppáhaldi, ásamt allskonar harmonikkutónlist. Allir þessir hlutir minna okkur á Vibba, þennan indæla mann og mun minn- ingin lifa björt og skær í hjarta okk- ar. Heilsufar Vibba var aldrei gott en hann lét það aldrei aftra sér við neitt, við undnjðumst orkuna því hann gafst aldrei upp. Vibbi var líka vina- margur og vora vinfr hans og ætt- ingjar honum alltaf innan handar og hjálpuðu honum við það sem þurfti. Vibba þótti leiðinlegt að þurfa að hætta búskap alfarið en hann hafði einfaldlega ekki heilsu til þess leng- ur. í janúar 1998 flutti Vibbi til Þórs- hafnar í íbúðir fyrir aldraða og síðan á Naust, dvalarheimili aldraðra á Þórshöfn. Vibba hittum við síðast þegar Leó bróðir hans var jarðaður í mars sl. og eram því fegnar að hafa fengið að hitta hann einu sinni enn áður en hann dó. Hann lést 19. apríl sl. á sjúkrahúsi Húsavíkur. Elsku Vibbi, við kveðjum þig með þessu Ijóði Valdimars Briems og vitum að Ragna bíður þín hinum megin tilbúin að taka á móti þér. Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlaustu friðinn, og allt er orðið rótt, nú sæll er sigur unninn, og sóiin björt upp runnin á bak við dimma dauðans nótt. Fyrst sigur sá er fenginn, fyrst sorgarþraut er gengin, hvað getur grætt oss þá? Oss þykir þungt að sldlja, enþaðerGuðsaðvilja og gott er allt, sem Guði er frá. Núhéðanlíkskalhefja, eihérmálengurtefja ídauðansdimmumval. Ur inni harms og hryggða, til helgra ljóssins byggða far vel í Guðs þíns gleðisal. (V. Briem.) Ástvinum Vigfúsar, Sigrúnu, Sig- ríði og Vigfúsi, systkinum hans Ingi- björgu og Benjamín og mágkonu þeirra Steinunni og fjölskyldum þeirra sendum við innilegar samúð- arkveðjur. Ólöf Benjamínsdóttir, Thelma Kristjánsdóttir og fjölskyldur. Sártervinurað sakna sorgin er djúp og hijóð. Minningar mætar vakna svo var þín samfylgd góð. Ágæti vinur. Minningamar streyma fram í hugann á stundu sem þessari. Upp í hug minn kemur lagið okkar „Hranin brú“ eftir vin okkar, Jóhann frá Ormarslóni. Nú era þínir tónar þagnaðir og lagið aðeins til í minningunni um þig. Mér era minn- istæð fyrstu kynnin af þér. Ég var nýflutt til Þórshafnar og vantaði egg í bakstur og einhver sagði: Farðu til hans Vibba, hann á hænur. Þessi ferð til þín varð til þess að við urðum bestu vinir. Það var alltaf tilhlökkun- arefni þegar þú komst með eggin til mín, því þá settumst við niður og ræddum um ailt milli himins og jarð- ar. Það kom mér alltaf á óvart að heyra hvað þú varst vel heima í öllu, sem var að gerast á íslandi og úti í hinum stóra heimi. Ég tel mig hafa verið heppna að hitta mann eins og þig, sem var sambland af íslenskum bónda sem bjó við nyrstu höf og manni sem unni fallegri tónlist og spilaði á harmonikkuna, þegar vind- urinn gnauðaði úti. Nú er komið að skilnaði, kæri vin- ur, og ég veit að sá sem öllu ræður mun taka vel á móti þér eftir langa og farsæla göngu hér á jörðu. Það var mér mikil gleði að fá að kynnast þér og hafðu þakkir fyrir allt. Ég sendi vinum þínum og vanda- mönnum mínar innilegustu samúð- arkveðjur. Þmum anda fylgdi glens og gleði, gamansemin auðnu þinni réði. Því skal halda hinum megin með himnaríkisglens við nyóa veginn. Ég vona að þegar lífi mínu lýkur. ég líka verði engill gæfuríkur. Þá við skoðum skýjabreiður saman Og skemmtum okkur, já það verður gam- an. (L.Æ.) Þín vinkona Guðbjörg. + Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, ÞÓRA AÐALHEIÐUR SIGTRYGGSDÓTTIR, Vesturgötu 59, Reykjavík, lést á gjörgæsludeild Fjórðungssjúkrahúss Akureyrar fimmtudaginn 27. apríl. Útförin auglýst síðar. Páll Þórir Jóhannsson, Ásta Garðarsdóttir, Sigrún Garðarsdóttir, Sigtryggur Jónsson, Lára Einarsdóttir, Sigurður Pálsson, Sigurbjörg Guðmundsdóttir. + Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, REYNIR SIGURÞÓRSSON fyrrv. umdæmisstjóri Pósts og síma, Funalind 7, Kópavogi, lést á heimili sínu fimmtudaginn 27. apríl. Kolbrún Ármannsdóttir, Þór Reynisson, Svala Pálsdóttir, Jens Reynisson og barnabörn. + Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, SVAVAR KRISTINSSON, Þrúðvangi 24, Hellu, lést miðvikudaginn 26. apríl á Sjúkrahúsi Suðurlands. Jóna Helgadóttir, Þórhallur Svavarsson, Agnes Ólöf Thorarensen, Sigurveig Þórhallsdóttir. + Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og vinur, STEINGRÍMUR ST. TH. SIGURÐSSON listmálari og rithöfundur, Krummahólum 6, lést á föstudaginn langa í Bolungarvík. Sálumessa fer fram í Kristskirkju Landakoti í dag, laugardaginn 29. apríl, kl. 14.00. Steingrímur Lárents Thomas Steingrímsson, Jón Jón Thomas Steingrfmsson, Halldóra María Margrét Steingrímsdóttir, Halldór Andri Franz Halldórsson, systkini, barnabörn og vinir. Þökkum innilega samúð við andlát og útför eiginkonu, móður, tengda- móður og ömmu, MARGRÉTAR GUÐMUNDSDÓTTUR, Raftahlíð 23, Sauðárkróki. F Jens Kristjánsson, Sigríður Jensdóttir, Emil Hauksson, Guðmundur Jensson, Sigríður Stefánsdóttir, Erlingur Jensson, Line-Maria Hansen og barnabörn. + Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við and- lát og jarðarför KRISTÍNAR SIGURBJÖRNSDÓTTUR, Suðurgötu 8, Keflavfk. Jón A. Snæland og fjölskylda.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.