Morgunblaðið - 04.07.2000, Qupperneq 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚLÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚLÍ 2000 37 *
STOFNAÐ 1913
Útgefandi: Árvakur hf., Reykjavík.
Framkvœmdastjóri: Hallgrímur B. Geirsson.
Ritstjórar: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
ÁFALLALAUS OG GÓÐ
KRISTNIHÁTÍÐ
Það má segja með sanni að
Kristnihátíðin um helgina hafi
verið sannkölluð sólarhátíð. Það
var fallegur blær yfir hinum helga
stað á Þingvöllum og fólkið undi sér
vel þar sem það safnaðist saman enda
var skipulagið ágætt og allir komust
leiðar sinnar án slysa eða óhappa, það
skiptir höfuðmáli þegar upp er staðið.
Því miður verður ekki hið sama sagt
um samkomuna í Húsafelli þangað
sem ungt fólk flykktist þúsundum
saman og margir með Bakkus í far-
teskinu. Af þessu hlutust slagsmál og
pústrar og önnur ótíðindi sem hátíðin
á Þingvöllum var laus við enda datt
engum í hug að koma þangað í fylgd
með Bakkusi, heldur Kristi. Það er
óhætt að fullyrða að öll umgjörð
Kristnihátíðar hafi verið til hins mesta
sóma og ýttu höfuðskepnurnar undir
það með eindæma veðurblíðu um allt
landið.
Það er gleðilegt til þess að vita að
slíkar þjóðhátíðir hafa ávallt farið vel
fram á Þingvöllum þótt veður hafi ver-
ið með ýmsu móti og fólksfjöldi þar á
staðnum einnig, nokkrar þúsundir eða
tugþúsundir.
Það skiptir ekki höfuðmáli.
Hitt er meginatriði að allt fari vel
fram og sé þjóðinni og þeim sem að
standa til sóma og vegsauka. Kristni-
hátíðin var það og dagskráratriði vin-
sæl af þeim sem þau sóttu. Þetta var
að sjálfsögðu einkum trúarleg hátíð,
enda til hennar stofnað í því skyni að
minnast eins helzta atburðar í sögu ís-
lenzku þjóðarinnar, kristnitökunnar.
Það verður vart endurtekið næstu
þúsund ár með svipuðum hætti.
Engum blöðum er um það að fletta
að þessi sögulegi atburður er eitt
mesta gæfuspor sem stigið hefur verið
hér á landi og því mikið í húfi að vel
tækist til. Margt í dagskránni var á
háu menningarlegu plani og bar vitni
um að lágmenningin er ekki alls ráð-
andi á íslandi — ekki enn, eins og
Auden sagði í frægu kvæði. En mesta
aðdráttaraflið voru Þingvellir sjálfir,
þessi ægifagra umgjörð um þjóðarsög-
una og þá viðburði sem mestir hafa
orðið hér úti á hjara veraldar.
Þrátt fyrir það er augljóst að fara
þarf varlega í að safna fólki saman til
þjóðhátíða á Þingvöllum, staðurinn
þolir það illa auk þess sem hann kallar
einungis á fáar undantekningar, en
ekki endurtekningar. Og umfram allt
ber að hafa í huga að enginn hefði
horft ógrátandi uppá þá aðkomu á
Þingvöllum eftir þjóðhátíð sem blasti
við mönnum í Húsafellsskógi, öllum til
viðvörunar og óhugnaðar.
Þingvöllum var skilað eins og efni
stóðu til og þeir lifa áfram í þjóðarvit-
undinni óflekkaðir af því dýrslega eðli
sem grípur mannskepnuna, þegar hún
hefur ekki aðra betri fylgd en Bakkus.
Það er gömul saga og ný.
Hvað sem líður Þingvöllum á Húsa-
fellsskógur ekki þá útreið skilið, jafn
stórkostlegt umhverfí og hann býður
uppá, eins og þær lýsingar sem þaðan
berast - jafnvel svo hrikalegar að
menn tala um það fullum fetum að
banna tjaldstæði þar um slóðir frekar
en efnt verði til samskonar ófagnaðar
og um síðustu helgi.
ATVINNULÍF OG MENNING
Tengsl menningar og atvinnulífs hafa
aukist talsvert hérlendis á síðustu
árum eins og fram kom í grein um kost-
un í listum hér í Morgunblaðinu á sunnu-
dag. Ljóst má þó vera að í þeim efnum
eru ýmsir möguleikar van- eða ónýttir
Það samstarf sem verið hefur á milli
atvinnulífs og menningar hérlendis hef-
ur einkum falist í beinni kostun einstak-
ra yerkefna eða á rekstri einstakra
fyrirtækja eða stofnana. Þetta samstarf
hefur gefíst vel eins og fram kom í sam-
tölum við forsvarsmenn nokkurra fyrir-
tækja á sunnudaginn. Greinilegt er að
fyrirtæki telja sig geta haft hag af slíku
samstarfí eins og menningarlífíð, en
jafnljóst er að á því eru ýmsir vankantar
sem sníða þyrfti af.
Stærsti og djúpstæðasti vandinn virð-
ist felast í sambandsleysi á milli þessara
aðila og jafnvel ótta. Almennum þekk-
ingarskorti á því sem er að gerast í list-
um samtímans er um að kenna að
nokkru leyti en hann endurspeglast
meðal annars í því að fyrirtæki sem fjár-
festa í myndlist hafa fyrst og fremst
horft til viðurkenndra listamanna frá
fyrri tíð þar sem þau treysta sér ekki til
að taka afstöðu til verka samtímalista-
manna. Það er vissulega bagalegt að
þekking á samtímalist skuli vera lítil en
það er einnig skiljanlegt í ljósi þeirrar
miklu sérhæfíngar sem átt hefur sér
stað á öllum sviðum, einnig innan lista.
Eins og fram kom í áðurnefndri grein
felst einn mikilvægasti þátturinn í fram-
þróun á sviði kostunar því ef til vill í því
að leita til þeirra fjölmörgu sérfræðinga
á sviði ólíkra listgreina sem komið hafa
inn í atvinnulífið á undanförnum árum.
Telja má víst að æ fleiri fyrirtæki telji
hag sínum best borgið með því að ráða
þetta fagfólk til umsagnar og ráðstöfun-
ar þeirra fjármuna sem þau hyggjast
verja til menningar.
A hinn bóginn hafa starfandi lista-
menn óttast markaðsvæðingu listarinn-
ar og einnig þá hugmynd að þeir væru
einhvers konar ölmusumenn. Þeirri
hugsun þarf að útrýma.
A undanförnum árum hafa orðið þær
breytingar á samstarfí atvinnulífs og
menningar víða erlendis að fyrirtæki
eru ekki einungis að leggja fram bein-
harða peninga til menningarstarfsemi
heldur er um markvissara samstarf að
ræða þar sem fagleg þekking beggja að-
ila er nýtt báðum til framdráttar. Lista-
mönnum og öðrum sem stunda menning-
arstarfsemi af einhverju tagi er til að
mynda boðið inn í fyrirtækin til að miðla
af sinni þekkingu. Útfæra mætti sam-
starf þessara aðila á ýmsan hátt en aðal-
atriðið er að gagnkvæmur skilningur
ríki á milli þeirra og báðir hafi hag af.
Skemmtilegt dæmi um samstarf fyrir-
tækja og aðila menningarlífsins er fram-
ganga Olafs B. Thors, annars forstjóra
Sjóvár-Almennra, í því að fyrirtækið fól
Hans Jóhannssyni, fiðlusmið, að smíða
strengjakvartett, sem var afhentur
Tónlistarskólanum í Reykjavík til af-
nota.
Vafalaust eiga eftir að verða talsverð-
ar breytingar á samstarfí atvinnulífs og
menningar á næstu árum hérlendis enda
er þetta samstarf skynsamlegt á allan
hátt.
1000 ára afmæli kristnitökunnar á Islandi var fagnað í blíðskaparveðri á Þingvöllum
Morgunblaðið/Jim Smart
Ánægja með hve framkvæmd
hátíðarinnar gekk vel
Aðstandendur Kristnihátíðarinnar eru
almennt ánægðir með framkvæmd hátíð-
arinnar og telja aðsóknina hafa verið
viðunandi. Trausti Hafliðason ræddi
við Karl Sigurbjörnsson biskup Islands,
Harald Johannessen ríkislögreglustjóra
og Júlíus Hafstein, framkvæmdastj óra
Kristnihátíðarnefndar um framkvæmd
hátíðarinnar.
Haraldur Júlíus Karl
Johannessen Hafstein Sigurbjörnsson
KARL Sigurbjömsson,
biskup íslands, sagðist í
samtali við Morgun-
blaðið vera mjög
ánægður með það hvernig tekist
hefði til með framkvæmd kristnihá-
tíðarinnar um helgina.
„Þetta tókst ákaflega vel, þetta
var yndisleg hátíð og stórkostleg
lífsreynsla,“ sagði Karl. „Ég hef
aldrei fundið eins mikla og almenna
gleði eins og maður merkti í fólkinu
sem þarna var. Veðrið var dásam-
legt og eina umkvörtunarefnið var
hitinn og það er nú óvenjulegt á ís-
landi.“
Karl sagði að allt skipulag og all-
ur aðbúnaður á svæðinu hefði verið
til hreinnar fyrirmyndar.
„Umhverfið var náttúrlega óvið-
jafnanlegt og það hvemig arkitekt-
ar og hönnuðir höfðu skipulagt há-
tíðarsvæðið var ákaflega vel úr
hendi leyst.
Mér fannst allt ganga ákaflega
vel og ég varð ekki var við neina
hnökra enda gííurlega margir sem
lögðu mikla vinnu í undirbúning-
inn.“
Ánægður með
aðsóknina
Karl sagðist vera ánægður með
aðsóknina á hátíðina.
„Mér fannst aðsóknin afar góð og
þeir sem þama vom nutu sín vel og
það er aðalmálið, einnig veit ég að
margir nutu þess að horfa á hátíð-
ina í sjónvarpinu."
Skipulagning hátíðarinnar gerði
ráð fyrir að hægt yrði að taka á
móti 50 til 70 þúsund gestum, en
um 30 þúsund gestir mættu.
„Sannarlega hefði verið hægt að
taka á móti fleirum. Skipulagning
gerði ráð fyrir ákveðnum hámarks-
fjölda en ég veit ekki hvemig
mönnum datt sú tala í hug og mér
finnst menn gera alltof mikið úr
þessum þætti. Það sem stendur
upp úr er að þetta tókst vel og þeir
sem vom þarna vom ánægðir."
Kostnaður vegna kristnihátíðar-
innar er talinn nema um 900 millj-
ónum króna þegar allt er talið með,
svo sem vegaframkvæmdir. Karl
sagði að vissulega væri kostnaður-
inn mikill enda kostaði mikið að
taka á móti fjölda fólks og efna til
fjölþættrar og metnaðarfullrar
dagskrár.
„Það kostar mikið að búa í hag-
inn þannig að mannfjöldinn geti
notið góðrar aðstöðu og komist
klakklaust til og frá hátíðarstaðn-
um. Hitt er annað mál að ég held að
þetta sé fjárfesting sem skili sér í
betra lífi og komi ótal mörgum til
góða og hafi gefið stórum hluta
þjóðarinnar reynslu, upplifun og
gleði sem hún muni búa að til fram-
búðar. Það urðu engin óhöpp á
staðnum og ég tel að menn verði
líka að meta það. Þá sást hvergi
rusl og umgengnin var til fyrir-
myndar.“
Birtan og hlýjan
minnisstæðust,
Karl sagði að líklega myndi sú
birta og hlýja sem hefði verið á
Þingvöllum þá daga sem hátíðin
hefði staðið yfir og sú birta og hlýja
sem stafað hefði af fólkinu sem þar
hefði verið, vera það sem menn
myndu helst muna eftir þegar fram
liðu stundir.
„Það sem stendur upp úr í mín-
um huga er þessi gleði og þessi
mikla þátttaka sem maður varð
vitni að. Fólkið sem þama var tók
svo virkan þátt í því sem var að ger-
ast. Þetta fann ég vel í bamaguðs-
þjónustunni og einnig í messunni
og iðranargöngunni, sem var mjög
áhrifaríkur dagskrárliður.
Mér finnst einnig mjög mikil-
vægt að þama var mjög virk og góð
þátttaka fulltrúa erlendra kirkna
og kirknasamtaka. Þarna var ekki
aðeins hægri hönd páfans, heldur
líka fulltrúar patríarkans í Moskvu
og heimsráðskirkna. Þama vora
fulltrúar lúterska heimssambands-
ins og ýmissa kirkjudeilda bæði á
Norðurlöndum, í Bretlandi og í
Ameríku, sem og fulltrúar krist-
inna trúfélaga á Islandi. Þannig að
litróf kristninnar í samtímanum
innan lands og utan kom mjög
greinilega fram á hátíðinni."
Greið umferð um allt
land - án óhappa
Haraldur Johannessen, ríkis-
lögreglustjóri og formaður umferð-
arnefndar kristnihátíðar, sagði að
umferðarskipulag hefði gengið
samkvæmt óskum um helgina.
Hann sagði að skipulagið hefði
gert ráð fyrir að gestir gætu orðið
50 til 75 þúsund og hlutverk um-
ferðarnefndarinnar hefði verið að
samræma aðgerðir allra þeirra sem
að málinu hefðu komið.
„Það er mat umferðarnefndar að
það skipulag sem í gildi var hefði
vel getað annað því að taka á móti
þessum gestafjölda, enda gekk um-
ferð til og frá Þingvöllum og um
land allt mjög greiðlega fyrir sig og
áfallalaust," sagði Haraldur. „Um-
ferðarskipulag náði ekki aðeins til
Þingvallasvæðisins heldur landsins
alls og þannig var greiðfært fyrir
allan þann fjölda sem var á ferð um
þjóðvegi landsins þessa helgi en
hann skipti tugum þúsunda."
Haraldur sagði að þetta hefði
verið ómetanleg reynsla fyrir lög-
regluna og allir þeir sem hann hefði
rætt við og komið hefðu að undir-
búningnum væra sammála um það.
„Það sem mér finnst skipta höf-
uðmáli er ánægjulegt og gott sam-
starf allra þeirra sem komu að und-
irbúningi hátíðarhaldanna, en
lögreglan hafði sérstakan viðbúnað
á Þingvöllum - og skilaði það sér
vel. Reyndi hún að þjónusta fólk
eftir mætti.
Umferðamefndin hélt að mestu
við upphaflega áætlun, þótt ein-
hverjum hafi e.t.v. þótt ástæða til,
vegna minni umferðar til og frá
Þingvöllum en áætlað var, að slaka
á skápulaginu. Við mátum það svo,
eftir mikla umhugsun, að slík
óvænt breyting, þvert á fyrri kynn-
ingar, hefði getað kallað á slys eða
óhöpp og því var afráðið að taka
enga áhættu í þeim efnum.
Aðalatriðið er að umferðin var
greiðfær um allt land og það, sem
mest er um vert, án slysa og
óhappa. Það vil ég ekki síst þakka
góðum undirbúningi fyrir allt land-
ið, en ekki einungis á Þingvallaleið,
og markvissri umferðarstjómun.
Hún var nauðsynleg og kemur of-
stjóm ekkert við.“
Hefði gjarnan viljað sjá fleiri
Júlíus Hafstein, framkvæmda-
stjóri Kristnihátíðamefndar, var
sammála biskupi og sagði að hátíð-
in hefði tekist Ijómandi vel.
„Miðað við það hvernig til tókst
með skipulag og dagskrá hátíðar-
innar hlýt ég að vera mjög ánægður
með þetta allt saman,“ sagði Júlíus.
„Eflaust hefði mátt gera eitthvað
betur en á heildina litið þá tókst há-
tíðin alveg einstaklega vel.“
Júlíus sagðist vera sáttur við að-
sóknina.
„Ég hefði gjaman viljað sjá fleiri.
Þegar menn skipuleggja hátið eins
og þessa þá verður að gera ráð fyrir
því að taka á móti ákveðnum fjölda
þvi ef maður gerir það ekki þá get-
ur maður lent í vandræðum. Það
kostar jafnmikið að skipuleggja há-
tíð íyrir 50 til 75 þúsund gesti og 30
til 40 þúsund manns.“
Líkt og biskup sagði Júlíus að
þegar hann liti til baka þá væri það
fyrst og fremst gleði og ánægja
fólksins sem sótt hefði Þingvelli
heim um helgina, sem stæði upp úr
og sér þætti minnistæðust.
„Ég held að þessarar hátíðar
verði minnst sem vel skipulagðrar
hátíðar sem staðist hefði gæðakröf-
ur sem hverri þjóð væra til sóma.“
Hyggst stækka heimarafstöð og selja RARIK umframorkuna
Morgunblaðið/Helgi Bjamason
Björgólfur Eyjólfsson í Lækjarhvammi hefur óvenjulega góðar aðstæður til raforkuframleiðslu og hyggst
nýta þær vel. Hér er hann við stífluna í Grafará.
Fundið fé þar sem
aðstæður eru góðar
Björgólfur Eyjólfsson í
Lækjarhvammi í Laug-
ardal hyggst stækka
heimarafstöð sína
þannig að hún skili 230
kflówatta afli og hefur
fengið leyfí til að selja
umframorkuna inn á
dreifikerfi RARIK.
Helgi Bjarnason heim-
sótti orkubóndann.
Vélamar í virkjunarhúsinu í Lækjarhvammi eru smíðaðar 1935 en
eiga eftir að mala gull fyrir eigandann í mörg ár til viðbótar.
ETTA er fundið fé hjá
mönnum sem hafa góðar
aðstæður. Hér er vatnið
öraggt, veitan fellur
aldrei út og vélamar geta gengið
áratugum saman með sáralitlu við-
haldi,“ segir Björgólfur Eyjólfsson
bóndi í Lækjarhvammi í Laugardal.
Hann er með litla virkjun sem hann
hyggst stækka upp í 230 kílówött og
hefur fengið vilyrði um að Raf-
magnsveitur rfldsins kaupi umfra-
morkuna. Yrði það önnur smávir-
kjunin í landinu sem tengdist
dreifikerfi RARIK.
Aldrei tengst ríkisveitu
Rafstöð hefur verið í Lækjar-
hvammi í sjötíu ár, að sögn Björg-
ólfs, og rflásveita hefur aldrei verið
lögð að bænum. Þekktur rafstöðva-
smiður, Bjami í Hólmi, setti fyrstu
stöðina upp árið 1930. Skilaði hún
sex kflówöttum og var rafmagnið
leitt í íbúðarhús. Stöðin var endur-
byggð og stækkuð árið 1948 af
Bræðranum Ormsson og var af-
kastageta hennar eftir það 20 kW.
Þá hafði orkuþörf býhsins aukist,
komnar vora mjaltavélar og meiri
raforkunotkun í útihúsum.
Björgólfur byggði virkjunina upp
að nýju fyrir nokkrum áram og var
hún gangsett vorið 1992. Keypti
hann vélar úr aflagðri virkjun á
Eiðum og fékk Gunnar Hafsteins-
son rafvélavirkja til að aðstoða sig
við að gera þær upp. Vélamar eru
smíðaðar í Þýskalandi árið 1935 og
standa enn vel fyrir sínu. Afkasta-
geta vélanna í rafstöðinni er 100
kW, nema rafalsins sem skilar ekki
nema 88 kflówöttum. „Ég ætla að fá
mér stærri rafal til að fullnýta stöð-
ina,“ segir Björgólfur. Raforkan er
notuð á bænum auk þess sem
Björgólfur selur nokkram sumar-
bústaðaeigendum í nágrenninu raf-
orku. „Ég var með heilmikinn bú-
skap og notaði mikið rafmagn,
meðal annars til að hita upp og lýsa
tvö íbúðarhús, við súgþurrkun í
þremur hlöðum og mikla lýsingu úti
og inni. Ég er orðinn svo slitinn að
ég varð að hætta búskap fyrir
tveimur árum. Þá ákvað ég að ráð-
ast í stækkun virkjunarinnar og
reyna að selja umframorkuna inn á
dreifikerfi RARIK,“ segir Björgólf-
ur.
Alltaf haft áhugann
„Ég hef verið spenntur fyrir
þessu frá því ég man eftir mér.
Fyrsta stöðin var sett upp áður en
ég fæddist en ég fór að fylgjast með
starfrækslu hennar þegar ég var
smástrákur," segir Björgólfur.
Hann fór að hugsa um virkjunina og
fást við rafmagn á unga aldri. Hefur
til dæmis lagt allt rafmagn á bæn-
um og fékk til þess leyfi, svokallað
lágspennuleyfi, þótt hann hafi
aldrei gengið í iðnskóla.
,Áhuginn hefur ekki dvínað,
hann hefur firekar aukist með ár-
unum. Ég hef skoðað margar stöðv-
ar víðsvegar um landið og er í félagi
raforkubænda," segir hann.
Fundið fé þar sem
aðstæður eru góðar
Aðstæður era mjög góðar til raf-
orkuframleiðslu í Lækjarhvammi.
Grafaráin rennur niður fjallið fyrir
ofan bæinn. I ánni era um 1100 sek-
úndulítrar. Segir Björgólfur að
vatnið sé stutt að komið og aldrei
verði rekstrartraflanir vegna krapa
og áin ryðji sig vel. „Það er góð
reynsla af rekstri þessarar virkjun-
ar, stíflan var byggð árið 1948 og ég
hækkaði hana um einn metra fyrir
tólf árum til að fá meira fall. Núna
er fallið 14 metrar. Reynslan sýnir
að svona virkjun þarf sáralítið við-
hald. Aurburður er enginn og geta
vélamar gengið áratugum saman,“
segir Björgólfur.
Eins og áður segir hefur hann
ákveðið að kaupa nýjan rafal svo
afkastageta virkjunarinnar nýtist
að fullu og skilar hún 100 kílówatta
afli eftir breytingamar. Leggur
hann áherslu á að koma stækkun-
inni í gagnið í haust. í framhaldinu,
væntanlega á næsta ári, ætlar hann
síðan að byggja aðra virkjun ofar í
ánni til að nýta 18 metra fall. Hún á
að geta skilað 130 megawöttum.
Eftir það reiknar hann með að
umframorkan verði um 200 kílówött
og að hún verði seld inn á dreifikerfi
RARIK. Hefur hann fengið sam-
þykki yfirvalda til sölunnar.
Telur Björgólfur að hagkvæmt sé
að stækka virkjunina og selja
umframorkuna. Hann er nú að leita
tilboða erlendis í vélar. Þegar þau
gögn liggja fyrir og ákvörðun hefur
verið tekin um það hvaða vélar
verða notaðar verður gerð
arðsemisathugun á fjárfestingunni
hjá Atvinnuþróunarsjóði Suður-
lands og sótt um lán hjá Lánasjóði
landbúnaðarins. Ljóst er að fjár-
festingin er umtalsverð en Björgólf-
ur segir of snemmt að gefa upp töl-
ur um það og segir að miðað við
áætlanir sínar borgi fjárfestingin
sig upp á tiltölulega skömmum ,
tíma. „Þetta er fundið fé hjá mönn-
um sem hafa góðar aðstæður," seg-
irhann.
Góð aukabúgrein
Björgólfur telur að víða um land
séu ágætir möguleikar til raforku-
framleiðslu í smáum stfl. Ein slík
stöð hefur í mörg ár selt umfram-
orkuna til RARIK, virkjunin á
Sleitustöðum í Skagafirði. Víða um
land era minni stöðvar starfræktar
og Landssamband raforkubænda
er í viðræðum við RARIK um að fá
menn tengda inn á netið. Þannig
var virkjunin á Þorvaldseyri undir
Eyjafjöllum tengd í nokkra daga í
tilraunaskyni í vor. Björgólfur segir .
að víðast hvar hátti svo til að bæim-
ir séu með rfldsveitu og kaupi hluta
af rafmagni sínu hjá RARIK.
Flóknara sé að tengja þannig veitur
og þurfi margir að kaupa sér nýja
rafala. „Hér erum við sjálfum okkur
nóg og höfum aldrei keypt rafmagn
af rfldsveitum. Rafalamir era þann-
ig að ég hef eigin segulmögnun og
verð aldrei rafmagnslaus þótt kerf-
ið hjá RARIK detti út,“ segir
Björgólfur.
Hann segir að uppbygging smá-
virkjana úti um landið og tenging
við landsnetið sé byggðamál.j
Bændur gætu haft orkuna sem
aukabúgrein. „Orkubúskapurinn er
ekki síðri búskapur en hinn hefð-
bundni. Það styrkir byggðimar ef
menn geta skapað sér tekjur af
orkuframleiðslu," segir Björgólfur
Eyjólfsson raforkubóndi og bætir
því við að það styrki línur dreifi-
kerfisins ef hægt er að dreifa smá- .
stöðvumáþær.