Morgunblaðið - 05.08.2000, Side 55

Morgunblaðið - 05.08.2000, Side 55
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR LAUGARDAGUR 5. ÁGÚST 2000 55 JÓHANN ÁSGEIR JÓNSSON + Jóhann Ásgeir Jónsson fæddist á Isafirði 4. aprfl 1984. Hann lést á Landspítalanum í Reykjavík 30. júlí siðastliðinn. Foreldr- ar Jóhanns Ásgeirs eru Jón Hermann Sveinsson, f. 10. ágúst 1957 og Erna Stefánsdóttir, f. 25. maí 1957. Þau skildu. Seinni kona Jóns Hermanns er Alina Grazyna Cwalinska og hennar börn eru Adriana Carolina Cwalinska og Michal Cwalinski. Bróðir Jóhanns er Orn Hermann Jónsson, f. 21. júní 1980. Foreldrar Jóns eru Sveinn Frið- björnsson, f. 23. apr- fl 1929 og Jóhanna Ingvarsdóttir, f. 1. janúar 1933 búsett í Hnífsdal. Foreldrar Ernu eru Stefán Trjámann Tryggva- son, f. 2. júní 1933 og Sigríður Einars- dóttir, f. 28. maí 1932 búsett í Kópa- vogi. títför Jóhanns verður gerð frá Isafjarðarkirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 14. Á öllu öðru áttum við von þegar Ema hringdi og sagði okkur að Jó- hann Ásgeir væri dáinn. Það var vor- ið ’91 að Jóhann Ásgeir kom inn í fjöl- skylduna okkar þegar við gerðumst stuðningsfjölskylda fyrir hann. Hann V£ir hjá okkur eina til tvær helgar í mánuði þar til í desember ’98, þegar Siggi eiginmaður og faðir okkar lést skyndilega. Við þær breytingar í lífi okkar gátum við ekki haft Jóhann eins mikið og áður, en héldum alltaf mjög góðu sambandi við hann og fjöl- skyldu hans og hann gisti oft hjá okk- ur eftir það. Einhverjir hugsa með sér að hafa lítinn fatlaðan einstakling inni á heimili sínu í rúmlega sjö ár gæti reynst erfitt, en þegar yndisleg- ur drengur sem Jóhann Ásgeir var, var það aldrei neitt mál, því hann gaf meira en hann þáði. Hann var alla tíð eins og einn af fjölskyldunni. Hann hafði einstakt dálæti á kóki og ef til var kók í ísskápnum, þá var hann sáttur. Þegar Jóhann byrjaði að koma til okkar var Hafmn Huld á fyrsta ári. Þau tengdust sterkum böndum og vom eins og systkini. Þó svo að sex ár skildu þau að gátu þau alltaf leikið sér saman og bar aldrei skugga á vin- skap þeirra. Jóhann var einstaklega jákvæður og glaðvær drengur, kvart- aði aldrei yfir veikindum sínum og skipti sjaldan skapi. Hann sá alltaf já- kvæðu hliðarnar á lífinu og hjálpaði það honum mikið í að komast þangað sem hann ætlaði sér. Alltaf var stutt í grínið hjá honum og þegar við heim- sóttum hann á Borgarspitalann fyrir um þremur áram var hann fárveikui'. Við spurðum hann hvernig honum liði, þá var svarið hjá honum: „Ég hef það nú bara fínt, þetta er eins og fm- asta hótel.“ Svör sem þessi fékk mann oft til að klökkna. Hann hafði einstakan húmor og kunni að koma réttum orðum að hlut- unum. Eitt sinn var smiður að smíða hjá okkur sem heitir Hermann Gunn- arsson. Jóhann heilsaði honum og spurði hann þvað hann héti. Smiður- inn sagði: „Ég heiti Hemmi Gunn“, þá sagði Jóhann sposkur á svip: „Já, en fyndið, þá er ég Dengsi." Svona hnyttin tilsvör lýsa einstökum pers- ónuleika hans. Hann hafði ávallt svör við öllu. Jóhann átti sína framtíðardrauma, hann ætlaði að verða kokkur eins óg Sissó og Siggi Hall. í vetur fór hann í starfskynningu á Hótel Isafirði hjá Sissó og stóð sig með stakri prýði. Áð lokum fékk hann kokkahúfu gefins og það fannst honum dýrmætt. Svo bar hann fram morgunmatinn fyrir Emu móður sína, með kokkahúfuna finu á höfðinu. Fyrir skömmu rættist svo ósk hans þegar hann fór í mat ásamt móður sinni tfl Sigga Hall og vom það góðir vinir sem komu því í kring. Þegar nýjasti fjölskyldumeðlimur- inn okkar, Signý Rós, var skírð var Jóhann í mikilvægu hlutverki. Hann stóð við hlið fjölskyldu okkar og hélt á kertinu sem presturinn fæiir fjöl- skyldunni við skím bamsins. Jóhann stóð sig eins og hetja og var svo stolt- ur og ábyrgðarfullur. Jóhann missti mikið þegar Siggi dó. Frá upphafi kynna þeirra mynd- aðist einstakt samband á milli þeirra, þeir vom eins og sálufélagar, með sama létta skapið og sama húmorinn. Það var með ólíkindum hvað þeir gátu brallað saman. Þeir fóra oft tveir saman á mntinn, þá sagði Jó- hann ævinlega: „Jæja Siggi minn, eigum við ekki að koma á rúntinn ....ertu ekki ömgglega með veskið með þér?“ Þvi Jóhann vissi að Siggi var mikill sælkeri og kæmi líklega við í sjoppunni. Einnig var alltaf farsím- inn með svo Jóhann gæti hringt úr bflnum. Stundum sat annar þeirra inni í stofu með farsíma og hinn í heimilissímanum og þeir spjölluðu saman og hlógu hvor af öðmm. Elsku Jóhann Ásgeir, við þökkum þér fyrir að hafa fengið að kynnast þér og eiga svo mikinn tíma með þér. Þú kenndir okkur mikið með glaðværð þinni og jákvæðni og að horfa á björtu hliðar lífsins, sama hvað á gekk. Við efumst ekki um að Siggi mun taka hlýlega á móti þér með kippu af tveggja lítra kók, veiðistöng og farsíma. Þið munið örugglega taka upp þráðinn þar sem frá var horfið, gera að gamni ykkar og hlæja hvor af öðmm. Elsku litli karl, megi Guð og allir englamir á himnum geyma þig og veita fjölskyldu þinni og vinum styrk í þessari þungu sorg. Við söknum þín. Þín stuðningsfjöskylda, Signý, Sigrún og Sigþór. Ljós hefui- slokknað í Hnífsdal. Jó- hann Ásgeir Jónsson er allur sextán vetra. Hann öðlaðist ekki þann sama þroska og almennar viðmiðanir gera ráð fyrir og átti löngum við veikindi að stríða. Þrátt íyrir krankleika var skaphöfn hans heilsteypt og af hon- um smitaði einatt gleði og kátínu. Jóhann hafði einstætt skopskyn og athugasemdir hans margar komu okkur samferðafólki hans til að hlæja innflega og líka til að skammast okk- ar aðeins. Okkur hjónum sem færam þetta á blað er minnisstætt, þegar Jó- hann sat inni í stofu á Bakkavegi 11 í Hnífsdal í viðræðum við húsbóndann og Hansína húsfreyja gekk til eld- húss ögn eiskrandi. Þá leit Jóhann á húsbónda og spurði; er hún reið? Og þá hló þingheimur. Órækt vitni þess að Jóhann Ásgeir var kominn á ról á morgnana, vom flöggin hans í öllum regnbogans lit- um, sem hann dró að húni á dyrahell- unni, og hann þekkti fána fjölda þjóðlanda. Eins og aðrir unglingar átti hann sitt uppáhaldsfólk og meðal þeirra var sjónvarpskokkurinn Siggi Hall, enda hafði hann mikinn áhuga á matreiðslu. Þegai- Siggi Hall frétti af dálæti hans á sjónvarpsþáttunum, bauð hann Jóhanni í mat suður á Óð- insvé nú í vor og naut minn maður þess aldeilis. Hann var verseraður í veislusölum og fágaður við borðhald. Nú að leiðarlokum kveðjum við Jó- hann Ásgeir með söknuði. Mynd hans er afar skýr í hugum okkar. Dugnað- ur þessa hamlaða drengs, þegar hann bar sig um og reif sig upp í skólann snemma á morgnana, hvemig sem viðraði og þótti alheilum erfitt. Við á Bakkaveginum sendum Ernu móður hans, föður hans Jóni og Erni Her- manni bróður hans okkar dýpstu samúðarkveðjur svo og öðram að- standendum. Hansína, Finnbogi, Auður og Rannveig Hera. Elsku Jóhann frændi. Nú er komið að síðustu kveðju- stundinni, sem kom alltof fljótt. Á stundum sem þessum hrannast upp minningar um svo margt. Þegar ég sá þig fyrst í vöggunni pínulítinn snáða, um samtalið sem við áttum síðast þegar við hittumst og þegar við vor- um að ræða um allar konurnar sem þú ætlaðir að eignast, sem var nú auðvitað allt í gríni. Um daginn var ég að horfa á myndband sem var tek- ið í brúðkaupinu okkar Alla, þar sast þú herramaðurinn í sparifötunum að hrósa hvítvíninu sem var reyndar sprite og varst svo sæll og glaður eins og alltaf. Þú sagðir reyndar eftir brúðkaupið að þú ætlaðir að giftast mér því að ég hefði verið svo falleg í kjólnum. Ekki gleymi ég heldur þeg- ar þú komst í klippingu og strípui’, þú varst flottastur. Þú hafðir húmorinn í lagi og það komu margar skemmti- legar sögur frá þér, þessar minningar og margar aðrar lifa nú með okkur þegar þú ert farinn. Takk elsku Jóhann íyrir allt sem þú gafst okkur þennan tíma sem við fengum að njóta með þér. Elsku Erna og Öddi, Guð veiti ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Okkar innflegustu samúðarkveðjur. Hanna, Alfreð, Anton Bjami, Sindri Snær og Eyrún Ósk. Jóhann Ásgeir Jónsson var nem- andi minn í Gmnnskólanum á ísafirði í sjö ár. Hann var afar auðveldur í umgengni, léttur í lund og sanmu’ sól- argeisli hvar sem hann fór. Hann var vinmargur og þótti öllum vænt um hann. En Jóhann var einnig mjög til- finninganæmur og tók hann verulega nærri sér þegar heimflisfaðir, sem hann hafði verið í helgarvistun hjá í nokkur ár, féll frá. Við Jóhann áttum saman ófáar skemmtilegar matreiðslustundh’ í G.í. Á síðastliðnu vori fór Jóhann eins og aðrir 10. bekkingar í starf- skynningu og starfsþjálfun úti í bæ. Átti hann þá m.a. skernmtflegt samtal við matsvein á Hótel ísafirði, því að hugur hans stóð til „kokkastarfa", og góðu heilli er þetta samtal varðveitt á myndbandi. Jóhann hafði innritast til náms við Menntaskólann á ísafirði nú í haust, og hlakkaði hann mjög til að fara þangað. Undanfarin tvö til þrjú ár hafði heilsu Jóhanns heldur hrakað. Öðm hvora var þó eins og hann ætlaði að komast yfir alla sína líkamlegu erfið- leika, en nú bar lát hans skyndilega að höndum. Þökk sé þessum einstaka vini mín- um fyrir allar samverastundirnar á liðnum ái-um. Megi guðs blessun fylgja honum. Innilegar samúðarkveðjur sendi ég föður hans og bróður, en þá sér- staklega móður hans, sem misst hef- ur augasteininn sinn. Anna G. Thorarensen. Nú legg ég aftur augun mín, en ðndin hvarflar, Guð, til þín, þinn almáttugan ástarvæng lát yfirskyggja mína sæng. (Þýð. M.Joch.) Elsku Jóhann, ég sakna þín mikið, en ég veit að núna líður þér vel. Þinn frændi, Tryggvú Hjörtur. Elsku Jóhann minn. Þá er komið að kveðjustundinni sem kom alltof snemma en við fáum víst ekki ráðið við æðri völd. Fyrsta minningin sem kemur upp í hugann er þegar þú varst fjögurra ára og nýbyrjaður að labba og haldin var veisla því til heiðurs, þó svo að þú neitaðir að labba nokkuð í henni. Svo em minningarnar ófáar heiman frá þér og mér. Oftar en ekki fékk ég það hlutverk að vera konan þín, ég ég varð þá líka að sætta mig við að vera ekki sú eina! Allar þessar minningar streyma um hugann og á ég eftir að geyma þær í hjarta mínu um ókomna tíð og ylja mér við þær. Ég vil þakka þér fyrir allt sem þú hefur gefið mér og kennt mér um lífið. Ég hugga mig við það að þú ert á góðum stað þar sem hugsað er vel um þig. Elsku Erna og Öddi, Guð veiti ykkur styrk í þessari miklu sorg, hugur okkar allra er hjá ykkur. Minningin um yndislegan dreng lifir í hjörtum okkar allra. Þín frænka, Eyrún Björk. Einsogblómánblaða sönguránraddar skyggir dökkur fiigl heiðríkjuna. Vorið, sem kom í gær, erafturorðiðaðvetri. (Magnús Jóhannsson frá Hafnanesi.) Elsku Jóhann Ég þakka þér fyrir allt sem þú hef- ur veitt mér í þessi 12 ár sem ég hef lifað. Ég veit að þér líður vel núna og þú ert hjá Guði. Þín frænka, Unnur. Elsku Jóhann minn. Nú er komið að hinstu kveðju- stund. Það em svo margar góðar stundir með þér sem koma upp í hug- ann. Eins og þegar við fómm í búðir bara til að rölta í gegn. Þú hafðir allt- af frá svo mörgu að segja þegar við hittumst og sagðir svo skemmtilega fi’á. Þessar stundir mun ég ætíð varð- veita. Elsku Erna, Öddi og aðrir aðstan- dendur, ég votta ykkur mína dýpstu samúð. Þín frænka, Sirrý. Elsku Jóhann minn. Það er erfitt að kveðja þig svona fljótt. Vona að þú hafir það gott þar sem þú ert núna. Það vora forréttindi að fá að þekkja þig. Kveðja, Hildur. Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér, hvert andartak er tafðir þú hjá mér, var sólskinsstund og sæludraumur hár, minn sáttmáli við Guð um þúsund ár. (Halldór Laxness.)’ Elsku Jóhann minn. Þakka þér fyrir þessu lærdómsriku og skemmti- legu ár. Ég mun aldrei gleyma þér og + Anna Baldvina Gottliebsddttir fæddist á Hom- brekku í Ólafsfírði 12. maí 1924. Hún lést á Sjúkrahúsinu á Akur- eyri 31. júlí síðastlið- inn. Foreldrar hennar vom Gottlieb Hall- dórsson, f. 4.8. 1890 og Guðrún Frímann- sddttir, f. 6.5. 1894. Þau bjuggu á Hom- brekku í Ólafsfírði. Systkini Önnu voru Halldóra Ingibjörg, f. 30.8. 1916, d. 4.3. 2000; Siguijóna Sveinfríður, f. 1.5. 1918; Mundína Kristrún, f. 22.11. 1919; Olgeir, f. 24.8. 1921; Laufey, f. 11.10. 1922; Ddmhildur, f. 17.4.1927; Þórann, f. 3.1.1929 og Konráð, f. 30.4.1930. Eftirlifandi eiginmaður Önnu Baldvinu er Guðmundur Ólafsson, f. 18.12.1923. Böm Önnu Baldvinu eru: 1) Guðrún Hlíf Lúdviksdóttir, f. 25.2.1946, maki Skúli Pálsson, f. 18.6. 1944. Faðir hennar var Lúd- vik Meinseth frá Noregi. Böm Guðrúnar eru a) Anna Júlía, f. 11.7. 1966, maki Ólafur Ingi Jónsson, f. Elsku amma Anna. Okkur langar til að kveðja þig í örfáum orðum. Það era ekki nema nokkrar vikur síðan við hittumst síðast. Höfðum við lagt leið okkar til Ólafsfjai’ðar til að eiga með fjölskyldu þinni góðar stundir og dytta að sumarbústaðnum sem var sælureiturinn ykkar afa. Var hann orðinn svo fínn þegar búið var að mála og stækka veröndina. Það er leitt að þú skulir ekki fá að njóta hans nú. Garðurinn ykkar á Ólafsveginum var í blómlegri rækt og varst þú mjög stolt af honum, enda höfðuð þið sinnt honum af alúð. Þú lagðir allt kapp á framkomu þinni. Þú varst alltaf svo hreinskilinn og góður. Vertu sæll. Þinn frændi, Hjalti Rúnar. Elsku Jóhann. Nú er ég að kveðja þig í síðasta sinn. Ég man eftir þegar við lékum okkur með bflana og grillbflinn þinn, eftir fánanum sem ég fékk í sjö ára bekk og gaf þér. Ég reyndi alltaf að leika við þig þegar þú komst í Gulls- márann, ég vissi alltaf að þú værir kominn þegar ég sá fánana úti í garði eða í glugganum. Þinn Anton Bjarni. Elsku Jóhann frændi. Nú er ég að kveðja þig í síðasta sinn. Ég man þegar við voram að leika í hjúkranarleik. Guð blessi þig. Þinn Sindri Snær. Elsku Jói. Okkur vini þína í Reykjadal langar að minnast þín hér í fáum orðum. Þú varst alltaf kallaður Jói Vest hér í Reykjadal af því þú varst frá Vestfjörðum og varst mjög stoltur af og hafðir mjög gaman af því að spjalla um heimahagana. Okkur finnst það undarlegt að þú skulir vera dáinn, þú sem varst svo hress og kátur þessa 10 daga sem þú ‘ áttir með okkur. En eins og prestur- inn sagði við okkur um kvöldið ertu núna orðinn engill. Það var búið að vera nóg að gera hjá okkur, fara á hestbak í Mosó, fara á báta á Hafra- vatni svo ekki sé minnst á allar sund- ferðimar í sól og sumaryl. Þú tókst þig vel út sem kaupmaðurinn í Sam- kaupum í bæjaraleiknum á laugar- daginn og við áttum frábæran dag í yndislegu veðri hér í dalnum. Elsku Jói, við þökkum þér fyrir yndislegai- samverastundir hér í^- Reykjadal og munum yndislegan dreng í hjarta okkar og biðjum góðan guð um að styrkja fjölskyldu þína og vini. Kveðja frá vinum í Reykjadal. 5.3.1960 og eiga þau þijú böm. b) Páll Skúlason, f. 16.6. 1966, maki Hanna S. Stefánsdóttir, f. 15.10. 1973. Páll á eitt bam. c) Birgir Skúlason, f. 29.11. 1968, maki Anna Guðrún Jónsdóttir, f. 8.4. 1966 og eiga þau þrjú böm. 2) Magnús Guðmundsson, f. 17.9.1951, maki Guð- rún Ólöf Mikkaels- dóttir, f. 26.10. 1951. Börn þeirra era; a) Andrea, f. 4.9. 1975 og á hún eitt barn. b) Atli Már, f. 30.5. 1979. c) Amar Geir, f. 28.5. 1988. 3) Óli Már Guðmunds- son, f. 5.7. 1953, maki Inga Sæland Ástvaldsdóttir, f. 3.8. 1959. Böm þeirra era; a) Guðmundur, f. 13.11. 1978. b) Einar Már, f. 24.10. 1980. c) Sigríður, f. 11.2.1984. d) Baldvin Öm, f. 4.9. 1987. 4) Halldór Guð- mundsson, f. 16.9.1961, maki Guð- rún Þórisdóttir, f. 26.7.1971. títför Önnu fer fram frá Ólafs- fjarðarkirkju í dag og hefst athöfn- in klukkan 14. eftir að þú veiktist að klára sængur- gjöfina fyrir ófætt langömmubam þitt og voru margir sem lögðu þar hönd á plóg. Þú varst í góðum hönd- um hjá Munda afa, Halldóri syni þín- um og Guðránu unnustu hans serru sinntu þér af einstakri alúð sem var aðdáunarverð. Það var eins og þú værir sátt við þitt hlutskipti undir lok- in og erum við glöð að hafa fengið að njóta návistar þinnar og húmors þessa síðustu sumardaga þína. Minning þín lifir með okkur. Hafðu þökk fyrir allt og allt. Páll og Hanna. ANNA BALDVINA GOTTLIEBSDÓTTIR

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.