Morgunblaðið - 10.09.2000, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 10. SEPTEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
>»
HJÖRVAR ÓLI
BJÖRGVINSSON
+ Hjörvar Óli
Björgvinsson
fæddist í Reykjavík
10. desember 1936.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 3. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Andrea Laufey
Jónsdóttir og Björg-
vin Jónsson bæði
látin. Hjörvar var
alinn upp af ömmu
sinni Jónfnu Dag-
nýju Hansdóttur og
seinni manni hennar
Ólafí Sæmundssyni. Hjörvar átti
sex hálfsystkin, Björn Jóhanns-
son, Reyni Hilmarsson, Jens
Hilmarsson, Þóreyju Hilmars-
dóttur og Jónínu Hilmarsdóttur
sammæðra, og Svanhvíti Björg-
vinsdóttur samfeðra.
24. maí 1958 kvæntist Hjörvar
Báru Freyju Rögnu Vernharðs-
dóttur, f. 2. september 1934, frá
Fljótavík á Hornströndum. For-
eldrar hennar voru Vernharð
Jósefsson og María Friðriksdótt-
ir, bæði látin. Systkini Báru eru
Helga, Þórunn, Herborg, Sigrún
og Jósef. Hjörvar og
Bára áttu miklu
barnaláni að fagna
og eignuðust sjö
börn. 1) Björgvin,
maki Ólöf Jóna
Kristjánsdóttir. Börn
þeirra eru Einar Örn,
Margrét Katrín og
Hanna Bára. 2)
Sævar Óli, maki Hall-
dóra Þórðardóttir.
Synir Sævars eru Ulf-
ar Óli, Davíð Sævar
og Arnar Bjarki. 3)
Selma, maki Tómas
Árdal. Börn þeirra
eru Ragnar Páll, Kristinn Björg-
vin, Hannes Geir og Marta Lauf-
ey. 4) Marin, maki Asdís Þórhalls-
dóttir. 5) Dagný Steinunn, maki
Carina Borge. 6) Hjörvar Freyr,
maki Birgitta Vigfúsdóttir. 7) Atli
Þór.
Hjörvar starfaði lengst sem
bflamálari en síðastliðin ár starf-
aði hann sem lagermaður sölu-
deildar á Reykjalundi.
Útför Hjörvars fer fram frá Bú-
staðakirkju mánudaginn 11. sept-
ember og hefst athöfnin klukkan
10.30.
Elsku pabbi.
Þú ert farinn - ég skil þetta ekki.
Eg á aldrei eftir að halda í mjúku,
hlýju höndina þína, kyssa sæta
brúna skallann þinn og heyra þig
segja „Mér þykir vænt um þig
Dagný mín“. Eg var þeirrar ánægju
aðnjótandi að vera héma í þrjár vik-
ur með pabba og mömmu í ágúst.
Guði sé lof. Eg sá pabba liggjandi á
sjúkrahúsinu en samtímis sá ég
baráttuaflið í harðjaxlinum sem
barðist á móti öflugum sjúkdómi.
Hann brosti alltaf þegar ég kom og
faðmaði mig, þótt það væri mjög
sársaukafullt. Daginn sem hann bað
mömmu um að hafa rakspíra og rak-
vél með sér til sjúkrahússins skildum
við að hann var á batavegi. Hann
ætlaði að heilla hjúkkurnar. Svo kom
hann brosandi heim, labbaði um, sat
í stólnum sínum, fór í göngutúr og
talaði um að fara að vinna smávegis
bráðum. Ég fór aftur til Noregs, já-
kvæð og bjartsýn. Ég hringdi oft til
að athuga hvernig honum leið og
hann svaraði alltaf „bara helvíti fínt
Dagný mín“. Og mér leið vel.
Fimmtudaginn 31. ágúst hringdi ég.
Þá hafði hann verið í lyfjameðferð
tvo þriðjudaga í röð. Hann sagðist
vera fínn en var bara með smá hita.
Samtalið endaði á að ég sagði „mér
þykir vænt um þig pabbi minn“ og
hann svarað „og mér þykir vænt um
þig Dagný mín“. Þetta var í síðasta
skiptið sem að ég heyrði í pabba mín-
um. Hann var lagður inn á sjúkra-
húsið á laugardagsmorgun og lést kl.
12 á sunnudaginn. Þetta gerðist
fljótt. Allir segja að það hafi verið
fyrir bestu og það var það örugglega
en það er lítil huggun í þessum orð-
um akkúrat núna. Mig langar svo til
að halda í mjúku höndina hans, sjá
væntumþykkjuna í augunum hans
og kyssa fallega skallann hans. En
ég get það ekki. En ég ætla að láta
mig dreyma fallega um hann, biðja
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.

ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir
Eimrsson
úlfararstjóri,
sími 896 8242
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is

sími 895 9199

J
fyrir honum og láta hugarróna koma
yfir mig í þeirri vissu að hann er á
góðum stað, í góðum félagsskap og
situr og horfír á okkur og hlær að
öllu umstanginu í kringum hann. Við
vitum hvemig pabbi var. Hann hló
mikið, kunni vel við sig í góðum fé-
lagskap og var hrókur alls fagnaðar.
Ég man þegar ég var yngri og var
med partý fyrir vini mína. Þegar for-
eldrar mínir komu heim var partýið
ekki búið, þá fyrst náði það hámarki
sínu. Hvað geta margir sagt þetta
um foreldra sína. Svo ég hef verið
heppin og ég á fullt af góðum minn-
ingum sem ég get hlýjað mér við.
Pabbi minn, mér þykir vænt um þig
og á eftir að sakna þín. Og já, við
hugsum um mömmu fyrir þig. Ekk-
ert mál.
Þín dóttir,
Dagný Steinunn.
Elsku afi minn.
Þrátt fyrir að við hittum ekki hvor
annan mjög oft varst þú alltaf fyrir-
mynd mín og systra minna.
Vegna þess að við, fjöldskylda
mín og ég, búum erlendis og langt á
milli heimsókna var hvert augna-
blik sem ég fékk að vera með þér
sérstakt. Þú kenndir mér mikið og
ég mun alltaf sakna þín. Það varst
þú sem kenndir mér að maður getur
verið dáinn en enn þá lifað í hjörtum
annarra. Og þú munt alltaf lifa í
hjartanu mínu og í hjörtum allra
sem þekktu þig og elskuðu. Ég er
glaður fyrir þann tíma sem við feng-
um saman. Það var alltaf sérstakt
að koma heim til þín og ömmu. Sér-
staklega fyrsta morguninn heima
hjá ykkur. Þegar maður vaknaði við
útvarpsfréttirnar, sem þú hlustaðir
alltaf á, og lyktin af ristuðu brauði.
Og þótt maður sjálfur væri þreyttur
og fúll á morgnana varð maður allt-
af glaðari þegar maður heyrði í þér
afi, sem alltaf var hress og kátur,
hlæjandi við matarborðið. Ég man
líka eftir því í fyrra þegar þú varst
að ná í mig og vin minn hjá Esjunni.
Það hafði tekið okkur lengri tíma en
við bjuggumst við að komast upp og
niður fjallið og við vorum orðnir
ansi stressaðir því að við vissum að
við vorum seinir og við héldum að
þú værir kannski farinn. En þegar
við komum hlaupandi niður fjallið,
hálftíma of seinir, sast þú þarna
sallarólegur í bílnum þínum, með
hattinn og sólgleraugun á þér, bíð-
andi eftir okkur. Og ég veit að ég
mun sjá þig aftur, þótt að það taki
kannski meira en hálftíma veit ég
að þú verður þarna, bíðandi eftir
mér.
Þinn
Einar Örn.
Elsku afi.
Það eru margar minningar sem
koma upp í huga okkar þegar við
hugsum um þig. Ferðalögin með
tjaldvagninn, silungaveiði í Fljóta-
vík, danskennsla í stofunni í Mosó og
öll gömlu góðu lögin sem þú spilaðir
fyrir okkur. Það var líka alltaf nota-
legt að sitja í fanginu þínu, strjúka
brúna skallann þinn og hlusta á allar
sögumar úr æsku þinni. Við erum
þakklátar fyrir að hafa komið til þín
og ömmu í sumar og við geymum
minningamar í hjörtum okkar.
Guð geymi þig, elsku afi.
Þínar afastelpur,
Margrét Katrín og Hanna Bára.
Elsku Hjörvarminn.
Ég kveð þig bróðir, kvöldsól þín er
hnigin, ég kveð þig og flyt þér örveikt
þakkar mál. Guð styrki, gleðji, annist
þína sál. Þegar ég var 14 ára missti
ég elskulegan föður minn og þá í
bemsku mig þú barst á örmum þín-
um og bros mín vildir glæða. Hverja
stund og enn ég geymi innst í huga
mínum svo ótal margt er gleður mína
lund. Heimili þitt var alltaf opið fyrir
alla, allir vora velkomnir og hún Bára
elskulega eiginkona þín sem hefur
verið þér allt í 46 ár og þú henni á
sárt að binda. Þið vorað svo samtaka,
gerðuð allt saman, fórað allt saman.
Það er yndisleg minning. Þið eignuð-
ust sjö yndisleg böm sem sjá núna á
eftir yndislegum föður. Megi guð
styrkja elskulegu eiginkonu þína,
böm, vini, ættingja og barnaböm.
Ég þakka allt, er þú mér kaust að
vera, um þig er margt í huga mínum
skráð. Ég kveð þig bróðir sem vildir
allt fyrir alla gera, hittumst síðar
heima í himnaríkis ódauðleikans víst.
í Jesú nafni Guð ég bið þig að geyma
og alla þá sem sakna þín sárt elsku
stóri bróðir, núna líður þér vel elsku
Hjörvar minn.
Farin til elskulegrar móður okkar
og allra sem okkur þótti vænt um
sem famir era yfir móðuna miklu.
Núna þarft þú ekki að kveljast meira
og ert búinn að fá hvfldina löngu. Ég
veit að mamma hefur nóg að gera
núna að taka á móti þér og elskulega
frænda okkar Ola litla bróður sínum
sem dó þann 31. ágúst og svo elsta
syni sínum þremur dögum á eftir.
Elsku Hjöbbi minn. Hjartans þökk
fyrir allar þær yndislegu stundir sem
við áttum saman.
Blessuð sé minning þín.
Þín litla systir,
Jónína Dagný Hilmarsdóttir.
Mig langar að minnast frænda
míns og vinar með örfáum rituðum
orðum, en hann lést óvænt sunnudag-
inn 3. september á Landspítalanum.
Við Hjörvar vorum bræðrasynir, faðir
hans var Björgvin Jónsson frá
Varmadal í Kjalameshreppi. Hjörvar
var einkasonur foður síns en þeir vora
ekki saman fyrstu árin en góðir vinir
síðar. Samveran var því miður allt of
stutt því Björgvin lést langt um aldur
fram 1955 aðeins 48 ára og var
Hjörvar þá aðeins 19 ára. Föðurmiss-
irinn var Hjörvari sár og má segja að
þá væri æsku- og unglingsáram hans
lokið og alvara lífsins skyldi taka við
sem og varð. Faðir Hjörvars var
landsþekktur íþróttamaður og var
glíma hans eftirlætisíþrótt. Við
Hjörvar litum ávallt upp til íþróttaaf-
reka feðra okkar, en aðstæður og um-
gjörð era ekki allstaðar jafnar og göf-
ugt hlutskipti Hjörvars var að stofna
komungur heimili með unnustu sinni
og sjá því fyrir daglegum þörfum í
stað tímafrekra íþróttaiðkana.
Hjörvar kynntist konueíni sínu Bára
Vemharðsdóttur ættaðri úr Fljótavík
þegar þau unnu bæði saman á strand-
íerðaskipinu Esjunni og sagði hann
alltaf að hann hefði séð hana fyrst
gegnum kýrauga. Þar var gæfan hon-
um hliðholl og þegar þau festu ráð sitt
1958 í Hnífsdal var stigið hefllaspor
því hann hafði séð fallega öðlings-
stúlku og var hjónaband þeirra hið
elskulegasta alla tíð og bamalán mik-
ið en þau hjón eignuðust sjö heilbrigð
og mannvænleg böm. Hjörvar taldi
sig aUa tíð vera gæfumann og að fáir
væra jáfn ríkir og átti þá við fjöl-
skylduhagi sína. Þar sem Hjörvar og
Bára hófu búskap sinn í Reykjavík
vora ekki mikfl samskipti okkar í miUi
á þeim tíma en 1980 flutti fjölskyldan í
MosfeUssveit og reisti sér nýtt einbýl-
ishús á Grandartanga 19. Nú hófst
nýtt tímabU og urðu samskipti okkar
meiri og kynntist ég Bára þá fyrst.
Þau hjón byggðu nýja húsið af mikl-
um dugnaði, leitað var tU frænda um
jarðvegsþáttinn og hafði ég ánægju af
að vinna með þeim og sjá dugnað
þeirra. Seinna málaði Hjörvar fyrir
mig fólks- og vörabfl og sá ég þá hvað
hann var góður fagmaður. Hjörvar
var bílamálari og vann við iðngrein
sína í 20 ár og ekki er mér granlaust
um að sú óholla vinna á þeim tíma hafi
átt þátt í seinni tíma veikindum hans
en hans kynslóð lenti einna verst í
þeirri óhollustu sem bflamálun var en
ófullkomnar grímur vora notaðar,
engir sprautuklefar, loftræsting ófuU-
nægjandi ef nokkur var. Hjörvar
hafði fengið nóg og hætti að mála,
flutti í Mosfellssveit eins og áður
sagði, hóf útistörf hjá Olíufélaginu við
Kaupfélagið og vann þar í nokkur ár
en fyrir 13 áram réðst hann til
Reykjalundar sem lagermaður og
starfaði þar þar til nú. Hjörvar gekk í
gegnum mildl veikindi síðustu ár,
hjarta- og kransæðasjúkdóma og í
kjölfar þeirra ristUkrabbamein, en
hann hafði á ótrúlegan hátt virst sigr-
ast á þeim og má líkast tfl þakka það
einstakri lífsgleði, bjartsýni og dugn-
aði að byggja sig upp með mikiUi úti-
vera, göngum og æfingum og síðast
en ekki síst hæfum læknum og starfs-
fólki heilbrigðisstofnana. Ég heim-
sótti Hjörvar í nokkur skipti, fór
áhyggjufullur inn en bjartsýnn út þvi
hann hafði talið mér trú um að aUt
yrði í lagi og þakkaði mér fyrir kom-
una. Hann komst tU heUsu, bauð okk-
ur hjónum í yndislega kvöldveislu
stuttu síðar og hafði Bára búið svo um
að eftirminnUegt var. Ég spurði
Hjörvar því hann væri að þessu nú
svo stuttu eftir veUandin í stað þess að
hvflast. Ég er að þakka ykkur fyrir
komumar á spítalann í verki, sagði
þessi góði frændi minn. Ég vU að lok-
um segja það var gott að fá þessa fjöl-
skyldu í Mosfellssveit og ég veit að
Hjörvari leið vel hér og átti góða
daga. Þau hjónin sungu saman í Ala-
fosskómum í 10 ár. Þá hafði Hjörvar
mikið yndi að þvi að hugsa vel um hús
sitt og garð svo sómi var að. Vinnu-
staður Hjörvars var honum afar kær
og virti hann vinnufélaga sína mikUs.
Það var mér ávaUt mikU ánægja að
koma á lagerinn á Reykjalundi og fá
faðmlag frá frænda mínum, sjá Bára
vinna við hlið hans þar eins og þau
gerðu á Esjunni þegar þau kynntust.
Ég veit að vinnufélagar á Reykjalundi
sakna góðs vinar og svo gera frændur
í Varmadal. Fjölskyldu Hjörvars
votta ég og kona mín dýpstu samúð.
Jón Sverrir Jónsson,
Varmadal.
Á morgun, mánudag, verður ást-
kær frændi okkar, Hjörvar Björg-
vinsson, borinn til grafar. Mikill
samgangur var á mUU fjölskyldna
okkar og okkur systrunum var
Hjörvar nánast eins og bróðir. Aðal-
áhugamál Hjörvars var fjölskylda
hans og félagar. Hjörvar og Bára,
kona hans, voru afar samhent, hjálp-
söm og góð heim að sækja. Það er
bjart yfir minningu Hjörvars. Hvar
sem hann kom var hann hrókur alls
fagnaðar. Hann iðaði af lífi, gaman-
samur og kærleiksríkur. Þjáður af
erfiðum veikindum sló hann á létta
strengi með bros á vör. Heimurinn
var alltaf svo bjartur og sólríkur hjá
honum Hjörvari. Fólki leið vel í ná-
vist hans og það munu margir sakna
hans. Við systurnar minnumst
Hjörvars með þakklæti og eftirsjá.
Báru og börnum þeirra, tengdaböm-
um og barnabörnum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Lára, Dagný, Helga, Guðrún og
Vilborg.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvem látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar era beðnir að hafa
skímarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins era birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar era birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.