Morgunblaðið - 13.09.2000, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 13. SEPTEMBER 2000 45
+ Trausti Jónsson,
bóndi á Rand-
versstöðum í Breiða-
dal fæddist 7. júní
1977. Hann lést af
slysförum 27. ágúst
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Egilsstaðakirkju 4.
september.
Trausti...
Ég á svo erfitt með
að skilja - það er svo
vont að trúa að þú sért
farinn frá okkur. Þú
varst alltaf svo lifandi,
Trausti - hress, brosandi og góður
við alla. Þú sást alltaf um að láta öll-
um í kringum þig líða vel, fólki og
dýrum. Þú gafst svo ótrúlega mikið
bara með því að vera til.
Mig langar að þakka fyrir að ég
fékk að þekkja þig - og fyrir tímann
sem við áttum saman. Ég mun alltaf
brosa þegar ég minnist þín, vinur ...
en samt gráta.
Ég vona að þú hafir það gott þar
sem þú ert núna, ég mun aldrei
gleyma þér.
Blessu, elsku Trausti.
Janne Serine Sterseth,
Trondheim, Noregi.
Það var í júní á liðnu sumri sem
ég fékk langþráð tækifæri til að
heimsækja vinkonu mína Freyju og
stelpurnar hennar á Randversstöð-
um. Kvöldið áður en við keyrðum
austur hringdi ég í Freyju og
Trausti svaraði. Ég spurði frétta af
sauðburðinum og hvort ég næði síð-
ustu metrunum. Hann svaraði kan-
kvís að þá yrði ég að
dvelja meira en tvo
daga ef ég ætlaði að ná
að fylgjast með þar
sem ekki væru svo
margar óbornar.
Ég hafði ekki hitt
Trausta lengi. Hann
hafði breyst í myndar-
legan mann og ég dáð-
ist að því að hann svo
ungur hafði ráðist í
þetta verkefni sem
Randversstaðir voru.
Þetta átti greinilega
vel við hann. Með sitt
yfirvegaða fas var
hann greinilega af öllum huga og sál
í því margbreytilega sem viðkemur
búskapnum. Ég var komin inn í nýj-
an heim, úr ys og þys borgarlífsins í
friðsæld sveitarinnar. Allt annar
tími var í gildi og þegar ég mætti á
staðinn voru margar næturnar að
baki þar sem þau systkinin skiptust
á að vaka yfir því nýja lífi sem fædd-
ist í fjárhúsunum. Þótt nóg væru
verkefnin gáfu þau sér tíma til að
vera með borgarbúanum sem datt
inn í anda Breiðdalsins með allri
sinni fegurð.
Margar minningar frá gömlum
tíma komu upp, þegar við Freyja
vorum litlar stelpur á Eiðum í skóla
og ég man eftir Trausta sem mjög
rólegum og hugsandi strák. Tíminn
er afstætt hugtak og nú var ég gest-
ur á bóndabænum hans. Ég fékk
tækifæri til að kynnast betur þess-
um dreng sem hafði kjark til að láta
drauminn rætast um að hefja sinn
eigin búskap. Hann var greinilega
mikið náttúrubarn og fullur af lífi og
fjöri. Ég dáðist líka að Freyju, að
sjá um allt þangað til hann gat gefið
sig allan í Randversstaði.
Við áttum yndislegar stundir
saman og þótt dvöl mín hefði ekki
verið löng var eins og ég ætti heima
þar. Á meðan Freyja og Trausti
voru við bústörfin lék ég við Rann-
veigu og Sólbjörtu og það var
ógleymanlegt að fylgjast með
hvernig þær blómstruðu í öllu því
sem var að gerast. Við lékum okkur
við hvolpana og gáfum þeim lömbum
pela sem á því þurftu að halda, síðan
var kíkt á hænurnar og athugað
hvort einhver egg væru komin og
margt fleira sýndu þær mér sem
þær höfðu lært þennan vetur. Við
fórum í veiðiferð og gengum með-
fram ánni sem liðaðist eftir dalnum.
Um kvöldið tókum við fram gítar og
sungum fram eftir kvöldi og það var
þvílíkt fjör hjá okkur. Daginn eftir
var ég farin en ég fór önnur en þeg-
ar ég kom því ég hafði upplifað tíma
með þeim sem hafði gefið mér mjög
mikið og í sumar hef ég oft hugsað
til vina minna í Breiðdalnum.
Fréttin af láti Trausta kom eins
og þruma úr heiðskíru lofti. Þvílík
sorg að sjá á eftir svo ungum og
kröftugum manni sem hafði komið
sér fyrir í þeim mikilvæga geira
samfélagsins sem landbúnaðurinn
er. Trausti varð 23ja ára daginn sem
ég hélt áfram ferð minni upp á Hér-
að. Það er ómögulegt til þess að
hugsa að árin verði ekki fleiri.
Elsku Freyja. Ég get ekki lýst því
hve sárt ég finn til með þér. Ég er
afskaplega þakklát fyrir þann tíma
sem ég átti með ykkur á Randvers-
stöðum en ég veit aðeins meira um
hve mikið þú og fjölskylda þín hefur
misst.
Kæru Emilía og Jón, Dagbjartur,
Eygló, Geissa, Sigríkur, Arnþór og
aðrir aðstandendur. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og bið þess að
Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Hildur Margrét Einarsdóttir.
TRAUSTI
JÓNSSON
ARNI
EÐVALDSSON
+ Árni Eðvaldsson
fæddist á Seyðis-
firði 11. desember
1946. Hann lést 3.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fossvogskirkju
14. ágúst.
Fimmtudagurinn 3.
ágúst rann upp og allt
benti til að þetta yrði
bara venjulegur dagur
á sjónum, en þá hringdi
síminn. Mér var til-
kynnt að Árni vinur
minn hefði látist um
nóttina. Mér fannst sem ský hefði
dregið fyrir sólu, ég náði þessu ekki.
Það voru ekki nema tveir, þrír dagai-
síðan ég hitti hann á bryggjunni,
hressann eins og venjulega. Hann
Árni var ótrúlega duglegur, og hann
var ákveðinn að sigra þennan illvíga
sjúkdóm, sem hann var búinn að
berjast við í þrjú ár. Bjartsýni Árna
sannfærði okkur öll hér á heimilinu
um að það myndi takast. En hann
var kallaður yfir móðuna miklu til
annarra starfa og því verður ekki
breytt. Fyrir rúmum tveimur ára-
tugum lágu leiðir okkar Árna saman
um borð í Arnaborginni. Upp frá því
varð Árni ekki bara vinur minn,
heldur fjölskyldunnar allrar. Árni
kom alltaf til dyranna eins og hann
var klæddur, hreinn og beinn og full-
ur af húmor. Þegar Árni kom í heim-
sókn drifu allir sig, sem heima vom í
eldhúskrókinn. Þar voru öll mál
krufin til mergjar með léttu ívafi, svo
oftar en ekki var mikið hlegið þegar
þennan gest okkar bar að garði.
Hann sagði skemmtilega frá öllu
sem á daga hans hafði drifið frá síð-
ustu heimsókn. Og þegar allir voru
farnir að hlæja kryddaði hann sög-
una pínulítið og var óspar á lýsingar-
orðin, bara til að gera þetta
skemmtilegra. En þegar alvörumál
voru á dagskrá fórum við nafnarnir
út að keyra og það gerðum við oft.
Við gátum talað í rólegheitum um
allt sem okkur lá á hjarta. Þetta
gerðum við oft og kom-
um þá gjarnan við ein-
hvers staðar og fengum
okkur kaffi og ekki
skemmdi það ef við
hittum aðra sjóara sem
hægt var að spjalla við
um fiskirí og sjósókn.
Ami var maður sem
bar tilfinningar sínar
ekki á torg, en þegar
hann talaði um dætur
sínar og fósturson gat
hann ekki leynt sínum
mjúka manni. Honum
þótti svo vænt um þau
og var svo stoltur af
þeim. Það var mikil gæfa fyrir Árna
þegar hann kynntist sambýliskonu
sinni Þórunni, og kunni hann vel að
meta það sem hún gerði fyrir hann.
Á kveðjustundum sem þessum
hugsar maður til þess hve kært það
er að eiga góðan vin, því vinir eru
ekki á hverju strái og þess vegna
þarf maður að rækta vináttuna. Oft
er nú sagt að enginn viti hvað átt hef-
ur fyrr en misst hefur, og eftirfar-
andi vísur vekja mann til umhugsun-
ar um að alltaf er hægt að gera betur
í samskiptum við vini sína.
í grenndinni veit ég um vin, sem ég á,
í víðáttu stórborgarinnar.
En dagamir æða mér óðfluga frá
og árin án vitundar minnar.
Og yfir til vinarins aldrei ég fer
enda í kappi við tímann.
Sjálfsagt þó veit hann ég vinur hans er,
því viðtöl við áttum í símann.
En yngri vorum við vinimir þá,
af vinnunni þreyttir nú eram.
Hégómans takmarki hugðumst við ná
og hóflausan lífróður réram.
„Ég hringi á morgun," ég hugsaði þá,
„svo hug minn fái hann skilið",
en morgundagurinn endaði á
að ennþá jókst mill’ okkar bilið.
Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk,
að dáinn sé vinurinn kæri.
Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk,
að í grenndinni ennþá hann væri.
Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd
gleymd’ ekki, hvað sem á dynur,
að albesta sending af himnunum send
er sannur og einlægur vinur.
(Höf.ók.)
Með þessum orðum kveð ég og
fjölskylda mín kæran vin og þökkum
samfylgdina og vottum Þórunni,
Tuma, Jóhönnu og Önnu Rán samúð
okkar.
Árni Jónasson og fjölskylda.
OSWALDS
sfMi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADALSTRÆTI 411« 101 RF.YKJAVÍK
Davíd lugcr Ólnfur
( /tfimirsij. (hfanmtj. (Ufnrnrstj.
likkistiivinnustöfa
EYVINDAR ÁRNASONAR
+
Ástkær unnusti minn, sonur og bróðir,
KRISTJÁN BJÖRNSSON
löggiltur fasteignasali,
Langholtsvegi 186,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans, Fossvogi,
sunnudaginn 10. september.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Berglind Valgeirsdóttir,
Sigrún Oddgeirsdóttir, Bjöm B. Kristjánsson,
Oddgeir Björnsson,
Matthías Björnsson,
Birna Rún Björnsdóttir,
Hildur Rún Bjömsdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
KRISTÍN EVLALÍA ÞORKELSDÓTTIR,
Eyjabakka 22,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu mánudaginn
11. september.
Kristján B. Samúelsson,
Bergþór Kristjánsson, Valdís Gestsdóttir,
Björn Kristjánsson, Sigríður Lindbergsdóttir,
Kristján Lindberg Björnsson,
Anna Karen Björnsdóttir.
+
Elskulegur afi minn, fósturfaðir, tengdafaðir,
bróðir og mágur,
INGILÖVDAL
fyrrverandi loftskeytamaður,
til heimilis í Hraunbæ 198,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 5. september sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Birna Björnsdóttir,
Björn Sverrisson, Salvör Þormóðsdóttir,
Edda Lövdal, Konráð Guðmundsson
og aðrir aðstandendur.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
KRISTÍN LINNET,
Álfaskeiði 32,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum mánudaginn
11. september.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 19. september kl. 13.30.
Þórður Einarsson,
Einar Þórðarson, Lilja Baldvinsdóttir,
Rósa Þórðardóttir, Elvar Helgason,
Þórður Þórðarson, Anna Hreinsdóttir,
Jórunn Þórðardóttir, Þórarinn Eldjárnsson,
Hafdís Þórðardóttir, J. Traustj Magnússon,
Gunnar Þórðarson, Dagbjört Pálsdóttir
og barnabörn.
UTFARARSTOFAISLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Jmi 89l/s242

sími 895 9199
■fr
Útfararstofa fslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is