Morgunblaðið - 05.12.2000, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 2000 55
RAGNHEIÐUR
BJARNADÓTTIR
+ Ragnheiður
Bjarnadóttir
fæddist á Hesteyri
við Isafjarðardjúp
20. september 1923.
Hún lést á heimili
sínu Reynimel 43
miðvikudaginn 29.
nóvember síðastlið-
inn. Móðir hennar
var Margrét Guð-
mundsdóttir, f. 29.
maí 1904, d. 1. des-
ember 1992. Faðir
hennar var Bjarni
Guðmundsson, f. 26.
júlí 1900, d. 4. jan-
úar 1999.
Ragnheiður var í sambúð með
Þorsteini Þorgeirssyni, f. 10.
júní 1914. Börn þeirra eru 1) Jón
Helgi, f. 12.3. 1945, ókvæntur. 2)
Gunnar, f. 16.3. 1946, maki Arn-
dís Eva Bjarnadóttir, f. 2.11.
1946 og eiga þau þrjá syni og
eitt barnabarn. 3) Katrín, f.
14.10. 1948, maki Eyjólfur Vil-
Elsku hjartans mamma mín,
mér er ekki unnt að gleyma
er hlúði að mér höndin þín.
Hreinan kærleik fann ég streyma
frá þér inn í æðar mínar.
Allar blessa ég gjörðir þínar
Meðan ég hef sólar sýn
sinna vil ég boði þínu,
virða, göfga verkin þín,
vefja þig að hjarta mínu.
Þakkir áttu þúsund faldar.
Þínar dyggðir verða ei taldar.
Mæðraprýðin, móðir kær,
mikil er þín handasnilli.
Hjá þér kærleiksgróður grær.
Guðs og manna áttu hylli.
Elsku mamma, okkar fundir
eru mínar gleðistundir.
(Unndór Jónsson.)
Börnin.
Þakklæti og virðing er efst í huga
þegar við kveðjum Ragnheiði
bergsson, f. 4.11.
1948, eiga þau tvær
dætur og eitt
barnabarn.
Hinn 4.12. 1954
giftist Ragnheiður
Guðmundi Benja-
mín Árnasyni, f.
27.10. 1926, d. 17.4.
1979, dóttir þeirra
er Elísabet Jasína,
f. 3.9. 1953,_ maki
Jóhannes Ágústs-
son ogeiga þau tvo
syni.
Ragnheiður flutti
ung til Reykjavíkur
og fór í vist hjá Katrínu Viðar.
Vann síðar við ýmis störf í
Reykjavík. Hún var virkur félagi
í Kvennadeild Slysavarnafélags
Reykjavíkur. Lengst af bjó
Ragnheiður á Smiðjustíg 6 en
síðast á Reynimel 43.
títför Ragnheiðar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 10.30.
Bjarnadóttur eða hana Rögnu okk-
ar eins og hún var nefnd meðal
Slysavarnakvenna.
Þakklæti yfir að hafa fengið að
njóta hennar hæglátu kímni og
starfa hvort sem var á hlutaveltum
eða kökubakstri fyrir deildina og
eigum við eftir að sakna þess að fá
ekki kúfaða diska af pönnukökum
frá henni á Sjómannadaginn.
Um árabil hefur Ragna verið fé-
lagi í Slysavarnadeild kvenna í
Reykjavík og var ein þeirra kvenna
sem vann verk sín af mikilli hóg-
værð, ekki fjasað yfm neinu, og eins
og hjá góðri Slysavarnakonu var
tekið á móti verkefnum hvernig sem
á stóð og þau unnin af æðruleysi.
Ragna tók virkan þátt í öllu fé-
lagsstarfi og frá því að ég sá hana
fyrst fyrir um það bil 25 árum finnst
mér eins og hún hafi ekkert breyst.
Hún lét sig aldrei vanta á fundi ef
hún hafði tækifæri á að komast.
Hún fór með okkur í nokkrar
sumarferðii* og hafði gaman af.
Ég minnist sérstaklega ferðar-
SIGURÐUR
GUÐJÓNSSON
tSigurður Guð-
jónsson fæddist í
Vogatungu í Leirár-
sveit 14. september
1924. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans 24.
nóvember síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Akranes-
kirkju 1. desember.
Okkur langar að
kveðja vin okkar, afa
Sigga, með nokkram
orðum.
Það er alltaf erfitt að
kveðja vini sína.
Elsku Siggi, við erum afskaplega
þakklát fyi-ir að hafa fengið að kynn-
ast þér og ömmu Buggu, ykkur höf-
um við þekkt frá því við fyrst munum
eftir okkur. Við systkinin fengum
ömmu- og afa-nöfnin lánuð frá fyrstu
kynnum en höfum aldrei skilað þeim
aftur, amma Bugga og afi Siggi er
það sem börnin okkar kalla ykkur í
dag, því þau hafa aldrei kynnst ykkur
öðruvísi en undir þessum nöfnum.
Þú vai’st góður maður með
skemmtilegan persónuleika.
Við höldum hreinlega að þú hafír
aldrei orðið alveg fullorðinn, þrátt
fyrir að áitalið segði annað.
Þú hafðir ótrúlegt hugmyndaflug
og þar sem þú varst ákaflega hand-
laginn maður var afskaplega fátt sem
hindraði þig í að framkvæma það sem
þér datt í hug og eru því ófáir munim-
ir til eftir þig í þessum bæ og senni-
legavíðar.
Skopskyn var eitt af því sem ein-
kenndi þig, þú hafðir þann sérstaka
eiginleika að fá fólk til
að brosa eða hlæja í
kringum þig. Þú sást
alltaf skoplegu hliðam-
ar á öllum málum við
ótrúlegustu tækifæri.
Við eram nokkuð viss
um að ef þú sæir til okk-
ar núna reyna að koma
þessum fáu orðum nið-
ur á blað myndir þú ef-
laust brosa eða jafnvel
skella upp úr.
Við erum stolt af því
að geta sagt að þú sért
vinur okkar.
Kæri vinur, við vitum
að þú stendur við hlið ömmu Buggu
núna og heldur í höndina á henni á
þessum erfiðu tímum sorgar og sakn-
aðar um leið og þú styður við bakið á
börnum þínum og fjölskyldum þeirra.
Þú varst vinur vina þinna og verður
það um ókomna tíð.
Elsku amma Bugga:
Vertualltafhressíhuga
hvað sem karrn að mæta þér
lát ei sorg né böl þig buga
baggi margra þungur er.
Treystu því að þér á herðar
þyngri byrði ei varpað er
enþúhefuraflaðbera
orkablundarnægíþér.
Þerraðu kinnar þess er grætur
þvoðu kaun hins særða manns
sendu inn í sérhvert hjarta
sólargeisla kærleikans.
(Höf.ók)
Sigurþór, Inga Maren og
Ásta Laufey.
innar góðu til Glasgow og Edin-
borgar þegar 39 konur á öllum aldri
settu upp sparihattana sína og fóru
síðan út að borða á fínan veitinga-
stað. Allar með hatta, glaðar og
hressar, og var svo sannarlega tekið
eftir þessum föngulega flokki Slysa-
varnakvenna. Fyrir hönd Slysa-
vamakvenna í Reykjavík vil ég
þakka samfylgd Ragnheiðar
Bjarnadóttur og biðja aðstandend-
um hennar blessunar.
Birna Björnsdóttir, formaður.
Elsku Ragna mín.
Sjónarsviðið er fátækara nú eftir
að þú hefur gengið þinn veg úr lífi
þessu. í gegnum fjóra áratugi höf-
um við þekkst og verið vinkonur,
allt frá því að við kynntumst í
ísbirninum forðum daga. Síðan þá
höfum við deilt saman mörgum
stundum, m.a. í Slysavarnafélaginu
og svo heima hjá þér, fyrst á
Smiðjustígnum og síðar á Reyni-
melnum. Það var gott og gaman að
koma við hjá þér að loknum vinnu-
degi. Við höfðum um svo margt að
spjalla, liðna tíð, væntingar og von-
ir. En um veikindi þín síðustu ár
vildir þú aldrei tala. Sagðir bara:
„Æ, þetta gengur allt svona.“
Ég kom síðast við hjá þér á
mánudeginum. Komst ekki á þriðju-
deginum, þar sem ég þurfti að vera
í Grafarvogskirkju, og á miðviku-
deginum varst þú gengin þinn veg á
vit forfeðra þinna. Þann veg sem við
öll þurfum að lokum að ganga.
A mánudeginum varð þér að
vanda tíðrætt um bamabörn þín og
barnabarnabörn. Hvað þú ætlaðir
að gefa þeim í jólagjöf og hvernig
þú ætlaðir að gleðja þau um jólin.
Afkomendur þínir voru þér hugleik-
nir og þú ræddir oft við mig um
þessa arfleifð þína, en þeir vora því
miður allt of langt í burtu. Sagðir
gjai’nan, að ef ég kæmi ekki í heim-
sókn, þá kæmi enginn til þín. Börn-
in þín og barnabörnin væru of
fjarri. Sæir þau of sjaldan.
Elsku Ragna mín. Þú varst hug-
ljúf kona, góð vinkona og trygglynd.
Eg þakka þér innilega fyrir góða
viðkynningu í gegnum samferðarár
okkar. Megi góður Guð taka vel á
móti þér.
Þín vinkona,
Edith.
Okkur langar að minnast þín með
nokkrum orðum. Bágt eigum við með
að trúa því að þú sért farinn yfir móð-
una miklu, þó að við vitum öU að
þangað förum við. Það var okkur áfall
að trúa að hann Siggi væri orðinn
veikur. Hann sem var alltaf svo kátur
og hress og gat alltaf komið manni í
gott skap með húmor sínum og
bröndurum. Hann var mikill leikari
og húmoristi og lék mikið á yngri ár-
um.
í yfir 30 ár höfum við verið nágr-
annar og eins og ein stór fjölskylda.
Samhent í öllu við okkar fallega hús
sem við fengum viðurkenningu fyrir
og eram svo stolt af. Þar lögðu
margir hönd á plóginn, þar á meðal
börnin okkar og tengdabörn. Siggi
var sérstaklega laginn í höndunum
og vil ég sérstaklega nefna fallega
sveitabæinn sem hann smíðaði og
setti út á tún og lýsti svo upp með
ijósum, okkur er það augnayndi að
horfa á út um eldhúsgluggann. Þá
má ekki gleyma hnífnum til að opna
gluggapóstinn og alls konar bréf
eins og stóð á miðanum sem með
fylgdi og undir stóð: „Námskeið
fylgja, Siggi.“ Alltaf fylgdi grín með
öllu. Hann kunni mikið af vísum og
kvæðum og margar skemmtilegar
sögur sem hann hafði gaman af að
segja okkur.
Elsku Siggi, hafðu þökk íyrir allt í
gegnum árin, við biðjum góðan Guð
að vernda þig og varðveita og biðjum
fyrir bestu kveðjur blæinn yfir Dular-
haf. Elsku Bugga, megi Guð vera með
þér, bömum og fjölskyldu.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir.
Þá líður sem leiftur úr skýjum,
ljósgeisli af minnmgum hlýjum.
(Hallgrímur J. Hallgrímsson.)
Ingibjörg og Ömar.
ARNI
KRIS TJÁNSS ON
(ARNE KRISTIAN
MARIUS WIND)
+ Árni Kristjáns-
son (Arne Krist-
ian Marius Wind),
Reykjavegi 52
(Vindási) í Mosfells-
bæ fæddist í Dan-
mörku 19. nóvem-
ber 1921. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 22. nóvem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Sören Christ-
ensen Wind og Ane
Kristina Marie Ped-
ersen og var Arne
yngstur sjö barna
þeirra. Ein systir lifir bróður
sinn. Arne flutti til íslands árið
1946 og bjó hér siðan. Fyrstu
tvö árin vann hann í Brautar-
holti og á Móum á Kjalarnesi en
Við systkinin viljum með þessum
fáu orðum kveðja góðan vin til
margra ára, hann Ame sem við höf-
um þekkt frá blautu bamsbeini.
Hann kom hér upphaflega inn í fjöl-
skylduna er hann hóf störf með föður
okkar, Jowa, á garðyrkjustöð afa
okkar, Bjarna Ásgeirssonar á Reykj-
um.
í minningunni er Ame stór hluti af
bemsku okkar og síðar unnum við
með honum við hin ýmsu störf í garð-
yrkjunni svo sem að „knúppa" og
binda upp nellikur, leggja lauka og
búnta blómvendi og höfðum við mjög
gaman af.
Hann var mjög vinnusamur og trúr
sínu starfi og samvinna hans og
pabba var einstök, svo að aldrei bar
skugga á hvort sem var umönnun
blóma eða viðhald og uppbygging
síðan og til starfs-
loka árið 1998 á
Suður-Reykjum og
Reykjagarði í Mos-
fellsbæ.
Hinn 14. ágúst
1952 kvæntist Arne
Elsu Pétursdóttur *
(Else Pedersen), f.
24.1. 1915, d. 6.1.
1964, og bjuggu
þau í Mosfellsbæ.
Dóttir _ þeirra er
Rósa Árnadóttir, f
30.10. 1954. Synir
hennar eru: Ingi-
mar Þór Þorsteins-
son, f. 27.3. 1984, og Árni Jökull
Þorsteinsson, f. 10.3. 1979.
títför Árna fer fram frá Lága-
fellskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
gróðurhúsanna.
Ame var einstakur hugljúfi og öll-
um þótti vænt um hann. Alltaf í góðu *
skapi með sína gömlu dönsku glettni,
Hann var félagslyndur og duglegur
að sækja danskar og íslenskar sam-
komur, dansa, syngja og „ha det
hyggeligt". Arið 1951 kynntist hann
Elsu og 1954 kom Rósa inn í þeirra líf.
Ame og Rósa misstu Elsu langt
um aldur fram, þegar Rósa var á 10.
ári og var fráfall hennar þeim mikill
missir. Arne og fjölskylda hafa alla tíð
verið sem partur af okkar fjölskyldu.
Að lokum vill móðir okkar, Haddý,
og við systkinin þakka Ame okkar
samfylgdina og óskum Rósu og son-
um hennar, Ama Jökli og Ingimar
Þór, jguðs blessunar.
Asta, Bjami Ásgeir, Kristján
Ingi, Baldur og fjölskyldur.
GUÐRIÐUR
FRIÐRIKKA
ÞORLEIFSDÓTTIR
+ Guðríður Frið-
rikka Þorleifs-
dóttir, fyrrverandi
húsfreyja í Viðfirði,
fæddist í Hofi í Norð-
firði 4. nóvember
1908. Hún lést í
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað
14. október síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Nor ðljarðarkirkju
21. október.
Nú er amma okkar
látin og langar okkur til
að kveðja hana með fáeinum orðum.
Það var alltaf gaman að koma í
Naustahvamm þar sem amma og afi
bjuggu lengst. Maður notaði öll tæki-
færi sem maður gat til þess að koma
þangað. Það var sérstaklega gaman
að koma í heyskap, þá
byrjaði maður á að raka
og hljóp svo á eftir
böggunum til að henda í
heyvagninn eða sat uppi
á heyvagninum til að
taka á móti böggunum
og svo þegar baggamir
vora settir í hús þá
stökk maður af vagnin-
um á heyið í hlöðunni og
var að leika sér þar.
Hún var alltaf dug-
leg að prjóna og prjón-
aði alltaf góða og þykka
sokka og vettlinga sem
hafa komið að góðum
notum.
Við sendum Guðna afa okkar
bestu samúðarkveðjur.
Ykkar barnabörn,
Sigurborg, Guðríður
og Þórarinn.
Vesturhlíð 2
Sfmi 551 1266
www.utfor.Is
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst aila þætti útfararinnar.
Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónUstU allan
sólarhringinn.
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
m:
\ ÍK
•^GA