Skírnir - 01.01.1844, Qupperneq 6

8
eu samt sem áður varð tolluriun mikitim nitiu
lægri, enn áður var liann. {tannig lendir niestur
ábatinn hjá Caiiailaraöunuin, og talsvert var rifkað
um verslun þeirra með uppástúngu [tessari, og á
hinu leitinu er [iað stórmikill hagur fv rir sain-
bandsríkin, þvi ef þau flytja liveiti beinliuis til
Englands, þá skal greiða afarháan toll af þvi,
í stað þess, að eptir frumvarpinu geta þeir með því
að gjalða lágan toli, komið þvi út við Canadameuu,
en þeir aptur hjá ISretum. þannig hefir verslun
Canadamanna aukist og eflst á tvo vegu, þvi hveiti
og hveitirajöl er útgengileg vara á Englandi, og
geta þeir að öllum jafnaði selt það með betra
verði, enn Bretar geta selt sjer að skaðlausu hveiti
sjálfra þeirra, og á þenna hátt hefir og að nokkru-
leiti rífkað um verslun Breta, þvi hvað sem korn-
inu liður, þá eru nú jarðeigendur eigi jafu eiuráðir
og áður um hveiti og hveitimjöls söluna á Eng-
landi. [>á er Stanley flutti mál þetta i málstof-
unni neðri, kallaði Ilróbjartur vini sina til fundar,
og bar þar fram uppástúngu þessa, en það var
sem komið væri við hjartað i þeim fjelögum hans,
er þeir heyrðu slíka óhæfu, og þótti þeim sem
þetta væri fyrirboði þess, ab korntollurinu mundi
tekinn af með öllu, og á hinu leilinu væri upp-
ástúnga þessi auðsjáanlega til hnekkis verslun
sjálfra þeirra, en Hróbjartur kvaðst myndi segja
af sjer völdum, ef þeir eigi með öllu fjellust
á mál þetta, sáu þeir þá sjer eigi annað fært, enn
leggja sina samþykt á. I málstofuiiui neðri mætti
og uppástúnga þessi mikilli mótspyrnu, og var
þar komið fram með yms breytiugaratkvæði, en