Skírnir - 01.01.1868, Side 121

Austurr/ki.
FBJETTIR.
121
tiltektum sínum, sem atburðunum yndi fram og hagur þess by8i.
Um afstöímna til Rússa veröur ekki sagt anna8, en grunnt sje
or8i8 á vináttunni, og skulum vjer geta þess í Rússlands jpætti, er
bjer þykir ([vi8 hníta”. Með ítölum hefir heldur dregiS til jjokka,
og um sitt hva8 hefir hvorumtveggju samizt, t. d. um a8 láta ena
laudflæmdu hertoga fá góz sín, um útsölu ýmissa gripa og skjala,
er fluttir voru nor8ur frá Feneyjaborg og Feneyjalandi og svo frv.,
en um landamerkjaiínuna kva8 enn vera nokkur ágreiningur. J>a8
er sagt, a8 Frakkakeisari geri sjer miki8 far um a8 gera hvora-
tveggju sátta heilum sátum, og draga ítali til vináttusambands vi8
Austurríki. Hvort svo miki8 hefir gerzt til þessa samdráttar, sem
sum hlö8 Frakka láta nú í veSri vaka, vitum vjer ekki, en ætlum
hitt líkara, a8 Italir vilji sjást velfyrir á8ur en þeir breg8a nokkru
um vináttu og bandalag vi8 þá, er seinast ur8u þeim a8 mestu
liSi, ef kosti hæri þeim svo a8 höndum.
Hef8i Jósef keisari veriS eins forspár og Rútur eptir mála-
lokin vi8 Gunnar á alþingi, mundi hann hafa spá8 líku eptir Sol-
ferinobardaga um vináttuleitun Frakkakeisara. Nu eru há8ir or8nir
mestu alúSarvinir eptir fundina í Salthorg og Parísarborg, og þaS
er vonanda, a8 Napóleóni keisara ver8i meira happ a8 sambandinu,
en Gunnari for8um vi8 þá Höskuld — e8a „keisaranum milda”
a8 mægSasamhandinu vi8 hirSina í Yínarborg. Rit vort hefir
hvorki rúm e8a tóm til a8 segja frá öllum fundafögnuSinum og
dýrBinni, fráhúningi, kossum ogkve8jum keisaranna og drottninga
þeirra, frá veizlum þeirra og skemmtunum, frá allri umbúSinni og
salaprýðinni í Saltborg, frá virkta viðtökunum, er Jósef keisari
kom til Parísarborgar, e8a fl. af því tagi. A því var orð
gert, að öllum, er eigi höfðu fyrr sje8 Napóleon keisara, þótti
hann yfirbragðsmikill og íbygginn, kjarklegur og fastur í allri fram-
göngu. Um þær mundir þótti bezta nýnæmi að öilum sögum, er
sagðar voru af fundinum, einkanlega af orSum Frakkakeisara við
þá er á hans fund sóttu. Meðal margra, er tal höfðu af honum,
var einn þingfulltrúi frá Yínarborg, Schindler a8 nafni (fræSimaður
og rithöfundur). Schindler talaði vi8 hann um ýms vankvæði
Austurríkis, og sjerílagi um fjárkaginn. [(Y8ur gengur þó rösklega
með járnbrautirnar”, sag8i keisarinn, ([og jeg skal gera allt, er