Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 132

132
FBJETTIR.
Rrfssland.
söfnum Hstaverka vorra og kjörgripasöfnunum frá tímum Jagellón-
anna. UnniS Jpjer prestum yðar, eía elskiS þjer börn ySar og
konur, e8a eru y8ur kær Ó8öl y8ar? Minnist jþd hins, hvernig
biskupar vorir hafa veriS reknir í útlegS, prestar vorir festir í
svíviríilega gálga, böm vor og konur reknar þúsundum saman sem
fjenaSur upp undir heimskaut, en eignir vorar ofurseldar herfilegum
ránum og gripdeildum. TeljiS á leiS y<5ar gálgana, er jjeir höfuS-
englar Eússakeisara hafa reist, Murawieff, Berg og Maniutine,
teljiS landsþorpin, er hersveitir þeirra hafa lagt í eySi. Komi8
vi8 í Varsjöfu; í kastalanum eru kvaldir bandingjar Póllands;
biíjiS a8 sýna y8ur klefann, þar sem Levitu fyrirfór sjer á báli
til a8 forSa sjer frá óumræðilegum kvölum. LeiS y<5ar liggur og
yfir Hafi8 rau<5a: yfir haf af blóSi pólverskra manna; fyrir
handan j>a8 er y<5ur vísaS til ens fyrirheitna lands, en hafiS yíur
jpá og til leiðarvísis skýstöpul drottins, ljós mannlegrar samvizku og
og skynsemi; rannsakiS svo grandgæfilega þaS helvíti, er oss
er skapa<5, en tekur viS fyrir sjáifum ybur á8ur en j>jer komist í
t>á paradísarvíst, er J>jer nú t>reyi8”. — Eigi a8 sí8ur fóru þeir
Moskófuförina, er fýsti, af enum slafnesku löndum, j>ó tilsóknin
yr8i mun minni en vi8 var búizt. Frá Böhmen og Mabren komu
flestir, og me8al Jpeirra voru forvígismenn slafneskunnar. Palacky,
sagnaritari (hefir rita8 sögu Hússíta), Rieger og Brauner — er
allir hafa vcriS jpingfulltrúar Czecka í Vínarborg. Vi8tökurnar í
Varsjöfu, Vilna, Pjetursborg og ví8ar voru fyllri af fögnuSi og
algleymingi en frá megi segja, og Bússar báru gesti sína á bró8ur-
höndum úr einni veizlunni í a8ra. Hjörtun voru heit, brjóst var
a8 brjósti snúi8, tárin runnu og allt rann saman, en eitt stó8 þó
fyrir — og Jpa8 var máli8! Slafneskan var8 öll í molum, er
til hennar skyldi taka, og jparna stó8u bræ8urnir sem reisendur
Babels í fyrri daga, og nú var3 a8 tjalda jþví sem til var: jpeir
ur8u a8 tala hver vi8 annan á þýzku, e8a þá á frakknesku, þeir
er betur kunnu. Vi8 þetta var8 nú a3 sæma, þó hart Jpætti, og
Rússakeisara var ekki láandi, a3 hann minnti gesti sína á, hver
nau3syn þeim væri a8 leggja stund á rússnesku. Drottningin
vjek a8 sama máli, og kallaSi þa3 sorglegt, a8 allir Slafar skyldi
eigi a8 minnsta kosti hafa sömu bókstafi og sömu rjettritun. I