Skírnir - 01.01.1895, Page 33

II.
Frá öðrum löndum.
Vafningar og- viðsjár með stói'þjóðunum. Á þeim bar með meira
móti árið 1895, og skal í fám orðum skýrt frá þeim í þessari yflrlits-
grein.
Fyrst verður þá fyrir oss að geta um öfriðinn milli Japansmanna og
Kínverja, endalok vopnaviðskiptanna, friðarsamninginn og vafningana, sem
út af honum spunnust.
Síðasta stórvirki Japansmanna árið 1894 var að vinna Port Arthur,
og er miunzt á það í síðasta Skírni. í janúarmánuði hjeldu þeir her sín-
um og flota suður fyrir Petsjelíflóann og gengu á land á Sjan-tung-tang-
anum, eitthvað 50 rastir frá horginni Wei-ha-wei. Sú borg var rammlega
víggirt og var helzta hafnarborg Kínverja eptir að Japansmenn höfðu unn-
ið Port Arthur. Þar lá floti Kínverja fram undan. Eitthvað viku eptir
landgönguna var Oyama marskálkur, foringi Japansmanna, kominn með
her sinn til Wei-ha-wei, og vann flest vígi borgarinnar 2. og 3. nóvember.
Fáum dögum síðar varð grimm orusta milli kínverska flotans og japanska
í sundinu fyrir framan borgina. En þegar skip Kínverja föru að leysast
sundur og sökkvá, 12. febrúar, sendi Ting, sjóliðsforingi Kínverja, orð til
Oyama marskálks, kvaðst vilja gefast upp og gekk að fullu að kostum
Japansmanna. Daginn eptir gengu Japansmenn yfir á skip Kinverja, en
þá hafði Ting og tveir foringjar aðrir ráðið sjer bana. Lið Kínverja var
laust látið, en lík Tings sent á kínversku heiskipi til hafnarborgar nokk-
urrar þar fyrir vestan. Framganga Japansmanna við Wei-ha-wei er frseg
mjög, og það því fremur sem Kínvcrjar vörðust þar af óvenjulega mikilli
hreysti. Norðurálfublöðin sögðu, að engin væri sú þjóð í heiminum, sem
ekki hefði haft fulla áBtæðu til að þykjast af slíkum sigri. „Þeir berjast
einB og Englendingar", sögðu enBku blöðin, og meira lofsorði geta þau
vitanlega ekki lokið ú vaskleik neinna hermanna. Eigi að eins voru árás-
ir þeirra gerðar af hreysti og hugrekki, heldur var og stjórnin svo góð
3
Sklrnir 1895.