Skírnir - 01.04.1907, Qupperneq 19

Tómas Sæmundsson.
115
sem því líður: Eg bið þig og ykkur að muna eftir Islandi
og kenna það niðjum ykkar og barnabörnum, þá gætir minna þó
hinir eldri tyni tölunni«.
En það yrði seint að telja upp alla þá staði í bréfun-
um sem eru átakanlegir, af þvi að þau eru mögnuð þeim
eldmóði áhugans sem hlýtur að fá á hvern mann, og sé
einhver svo fáfróður, að hann viti ekki hvað ættjarðarást
er, þá lesi hann þessi bréf. —
Góður viðbætir við bréf Tómasar sjálfs er bréfið sem
eftirmaður hans á Breiðabólstað, Jón prófastur Halldórsson,
ritar Jónasi Hallgrimssyni 15. febr. 1844 um Tómas, og
virðist honum þar lýst af mikilli sannleiksást. Bréfið er
prentað aftan við bréf Tómasar.
Meðan eg hefi verið að lesa rit Tómasar Sæmunds-
sonar síðustu dagana, hafa mér aldrei úr hug liðið tvö
erindi eftir Jónas Hallgrímsson. Þau hafa komið aftur og
aftur, og mér hefir fundist eg smám saman skilja þau
betur en áður. Allir kannast við vísuna:
Tindrar úr Tungnajökli;
Tómasarhagi þar
algrænn á eyðisöndum
er einn til fróunar.
Vísan er ósköp blátt áfram, en mér finst eins og eg
sjái hilla undir annað bak við orðin. Skyldi ekki skáld-
inu hafa flogið í hug hve sviplíkt hið stutta æfistarf
Tómasar var þessum litla bletti, sem kendur var við hann
og stóð þarna algrænn við jökulinn, með eyðisandana alt
um kring; var ekki líf hans hið fegursta dæmi þess
hvernig gróðraraflið býður öflum auðnar og kulda byrgin,
og var það ekki fróun að hugsa til þess, að einhvern tíma
kynni landið að gróa upp, úr því að þessi reitur gat hald-
ist svona — »algrænn á eyðisöndum«.
En hitt erindið var þetta:
8*