Skírnir - 01.04.1907, Qupperneq 36

132
Frá Róin til Napoli.
sama, nema hvað víðs/nið verður minna, eftir því sem vegurinn
liggur neðar. Fjöllin til vinstri haudar fara og að lækka og ^ganga
undan, og taka þá við og blasa móti frjósamir hálsar og flatir.
Héðan voru tekin í fornöld »falerisku« vínin, sem Hóratíus og aðr-
ir gerðu svo mikið orð á. Nálægt veginum eru hér leifar af stað
nokkrum frá Rómverjaöldum er hét Minturnce, og höfðum við þar
litla hríð töf hjá sjónarhrings- (amphitheater-) tótt einni, sem nrikið
toldi uppi af. Eru þar umhverfis sléttir vellir og frjósamir og fer
þar í grend lítil á, fyrrum kölluð Liris (sbr. »Líris á sú ein«,
Hor. 1.31) en heitir nú Garigliano. Hér kvað það og hafa verið, að
Mar/us, sem lá / feninu og hafði ekkert að bera fyrir sig, ávarpaði
dátanu, er Súlla hafði gert út til höfuðs honum, tneð svo
hrikalegri raust, hvort haun vildi voga sér að leggja hend-
ur á Cajus Maríus, að hinu lét höndur fallast og kaus heldut' að
hverfa frá. Þegar kentur inn fyrir flóabotninn fer landið aftur að
leggjast meira vestur á við og lengra út til sjávar, en vegurinn
liggur beint áfram og fjarlægist sjótium smátt og smátt og fer þá
bygðin heldur hækkandi með öldum og mishæðum. Kvöldið var
fagurt eins og dagurinn hafði verið og hóldum við áfratu fram
eftir nóttunni í tunglsljósinu, þar til við komumst / áfangastað.
Er það þorp lítið eða nokkur hús við veginn og er kallað St.
Agathe. Vorum við þar um nóttiua / bezta gengi, en að morgni
var aftur farið á stað strax með dögutt.
Var það pálmasunnudagur 31. marz [1833]. Þessi dagurinn
var eins fagur og blíður og hinir, og þeim muu skemtlegri, að eg
hafði nú von um að komast að kveldi til hinnar miklu höfuðborg-
ar, sem ferðinni var heitið til. Vegurinn liggur fyrst yfir hálsa
nokkra ekki alllága, sem ná gagngert vestur til sjávar. Þegar
kemur suður fyrir þá, er slótta mikil, og nær hún suður að Capúa,
og þaðan enda alla leið suður til Napoli, vestur að sjó og ausiur
að fjöllum1). I austri sér maður altaf til Appennínafjaila og í
suðri fer Vesúvíus smátt og smátt hækkandi, eftir því sem nær
dregur, og vestur þaðan hæðirnat', er liggja vestur af Napoli í sjó
út. Þó er altaf víðsyni lítið, af þv/ landið liggur lágt og vegur-
') Hér fer á eftir 1 handritinu dálítill kafli innan sviga, sem höf.
hefir að likindum ætlast til að félli hurt, en gleymt að strika yfir hann.
En efni þessa kafla kemur alt seinna í ferðasögunni nærfelt með sömu
orðum, og er þvi kaflanum slept hér.