Skírnir - 01.04.1907, Qupperneq 67

Darwinskenning og framþróunarkenning.
163
wins og Lamarcks. Það fer svo fjarri því að leita beri
að orsökum breytingarinnar í hintli lifandi veru sjálfri,
heldur ber að leita þeirra fyrir utan hana. Þér hafið
talað um Cuviers-framþróunarkenning; sú skoðanasamein-
ing má vel takast, og ef til vill vœri hún ekki eins ný,
ef framþróunarhugmyndin væri ofin saman við kenningu
Agassiz. Þótt hið ósamfelda sé mjög slitrótt, þá sækir það
í samfelluhorfið. Sé mjög stutt milli stigarimanna, verður
stiginn harla likur höllum fleti. Alt sem hægt var að
segja af hyggjuviti einu saman hefir verið sagt síðan fyrir
þrjátiu árum. Það sem nú á ríður eru rannsóknir á til-
raunastöðvum, og sérstaklega að rannsaka frumatriðin.
Kenning Lamarcks vekur betur til nýrra. athugana en
kenning Darwins, sem gerir sér hægt um vik að svara
öllu nú þegar, svo ekkert verður eftir að rannsaka. Eg-
mótmæli ekki aðalkenningu herra Berthelots, heldur felst
algjörlega á hana.
RENÉ BERTHELOT. — Eg get frá minni hálfu ekki
annað en samsint nálega öllu því sem herra Houssay
sagði. Það er ekki heldur óeðlilegt, því að það er að
nokkru leyti i ritum hans, að eg hefi fundið kenningu
Lamarcks setta fram gegn Darwin. Það sem eg hygg
nýtt í tilgátu þeirri er eg hefi komið frarn með, og hvorki
er hjá Cuvier né Agassiz, né fylgismönnum framþróunar-
innar sem þeim eru andvígir, það er að gera greinarmun
á hugmyndinni um snögga breytingu á mörgum tegundum
í einu og hugmvndinni um yfirnáttúiiega breytingu, það
er að játa að uppruni nýrra tegunda stafi ekki af neinni
guðlegri íhlutun, og að þær þó komi snögglega fram á
stuttum tímabilum, er dýraríkið og jurtaríkið í heild sinni
taka gagngerðum breytingum, og koma þau tímabil eftir
mjög löng tímabil, er engar verulegar tegundarbreytingar
verða á. Skýring sú er herra Houssay hefir gefið oss
á hvarfi dinosáranna er gagnstæð Osborns; skýring Osborns
er darwinsk, skýring Houssays er í anda Lamareks, með
því að hún gerir ráð fyrir beinum áhrifum náttúruaflanna
en ekki baráttu tegundanna hverrar við aðra. En vert
11*