Skírnir - 01.04.1907, Qupperneq 68

164
Darwinskenning og framþróunarkenning.
er að gæta þess, að hér virðist fara saman hugmynd um
bein áhrif umhverflsins og hugmyndin um byltingu.
Eg skal enn skjóta nokkrum athugasemdum til herra
Giards. Fyrst viðvíkjandi byltingarhugmyndinni. Eg hefi
reynt að gera greinarmun á tveimur tilgátum: annars vegar
þeirri er telur ekkert varanlegt nema það sé afleiðing
hægfara breytinga; hins vegar þeirri er gerir ráð fyrir því að
breytingar, sem verði mjög snögglega, séu líka varanlegar
og að þau afbrigðin sem mest er um vert, afbrigðin sem
leiða til nýrra tegunda, eigi rót sína í snöggum breyting-
um; þá tilgátu mætti kalla breytingatilgátu. I hvaða
merkingu viðhafið þér orðið bylting? Og hvernig sam-
þýðið þér þessar tvær tilgátur?
GIARD. — Það er bylting, er púpuhýðið rofnar; en
hún á sér aðdraganda í mörgum smábreytingum er safn-
ast hafa fyrir á æfiskeiði púpunnar og jafnvel á lirfu-
skeiðinu. Það er bylting, er fellibylur verður þúsundum
spörva að bana. En verði sú raunin á, eins og Bumpus
heldur frain, að fuglar þeir sem fellibylurinn banar séu
oft þeir hinir sömu sem fæddir eru með líkamsgöllum, þá
ber að draga þá ályktun, að afleiðingar hinnar snöggu
verkanar séu ekki varanlegar fyrir aðra sök en þá, að
þær hafa átt sér aðdraganda í mörgum hægfara breyt-
ingum.
RENÉ BERTHELOT. — Þá leiddu smábreytingar er
safnast fyrir til snöggrar breytingar á tiltekinni stund.
Ef orðið framþróun er ekki viðhaft í þeirri merkingu er
eg skilgreindi í upphafi máls míns, heldur í merkingunni
hægfara og samfeld breyting, þá má svo að orði kveða,
að yðar skoðun sé framþróunarskoðun og byltingaskoðun
í senn. Hún er þá ekki framar skoðun Darwins; eftir
hans skoðun aukast smábreytingarnar hver við aðra í
sama skilningi og eins konar stærðfræðilegar einirigar, og
draga, þegar til lengdar lætur, til stórbreytingar. Eg tók
það líka fram, að jafnframt tilgátu þeirri er þér verjið,
má nú á tímum hjá sumum líffræðingum finna skoðun á
uppruna tegundanna, sem eingöngu heldur byltingum fram