Skírnir - 01.04.1907, Qupperneq 79

Barnsmæður.
175-
nauðsynJega liafi í för með sér, þangað til barnið sé 10
ára gainalt.
Ekki lítur út fyrir að allir barnsfeður haíi int gjöld
sin góðfúslega af hendi, því 1790 kemur tilskipun um, að-
feður þeir, er skirrist við að gjalda meðlag með börnum
sínum, skuli settir til vinnu í betrunar- eða typtunarliúsi. —
Nú mætti ætla að vel væri búið um hnútana, því að
fæstir mundu girnast tugthúsvistina; en af tilskipun Krist-
jáns konungs VII. fjórum árum siðar sést, að barnsfeðurnir
hafa fundið upp á nýrri aðferð til að reyna að losna við
gjöld sín,. nfl, að látast vilja sjálfir taka við börnunum og
ala önn fyrir þeim, neita ella að skifta sér nokkuð af
þeim. Til að koma í veg fyrir þetta bragð samvizku-
lausra feðra, skipar því Kristján VII. svo fyrir, að m ó ð-
irinskulihafarétttilaðhafa barnið hjá
sér og ala það upp, og yfirvaldið skuli hjálpa henni
til að fá af eigum föðursins, launum eða tekjum, meðlag
það, er hann er skyldur til að láta af hendi.
Þessi tilskipun er einkar þýðingarmikil bæði fyrir
móðurina og barnið, að því leyti, að hún gefur þeim 1 a g a-
legan rétt til að vera saman. Má og með meiri sanni
segja um móður og barn, en um flest annað, að »það sem
guð hefir samtengt,, á maðurinn ekki aðskilja«. — Sagan
segir um Þorgils Orrabeinsfóstra Þórðarson, að hann var
»harðgerr ok skjótráðr, gegn ok öruggr, örðigr ok allra
manna bezt vígr, ok hinn traustasti í öllum mannraunum«,
en þó fór honum svo, að hann vildi eigi laust láta lik
Þorfinns sonar síns, er hann hafði lagt á brjóst í óbygð-
um á Grænlandi, fyr en hann var brögðum beittur, og
hafði hvorki mat né svefn í fjögur dægur eftir dauða
hans. En ef harðgeðja karlmönnum getur farið svo, þá
er eigi furða þótt tilfinningaríkum konum falli illa að-
skiljast frá börnum sínum, ef eigi er brýn nauðsyn til.
Þó er ekkert algengara en það, að aðskilja móður og'
barn, ef móðirin er ekki svo efnum búin að hún sé engr-
ar hjálpar þurfi. Ég veit að allir kannast við ómaga-