Skírnir - 01.04.1907, Blaðsíða 86

182 Verndun fagurra staða og merkra náttúrumenja
Ameríku hafa menn haft mikinn áhuga á verndun fag-
urra staða og náttúrumenja. I Bandaríkjunum hafa marg-
ir fagrir staðið, sérstaklega í stórborgum og umhverfis
þær, verið settir undir örugga vernd; má einkum benda
á, að hinn s-vo kallaði Yellowstone Park, sem er yfir 3000
□ mílur enskar að stærð, var friðaður með allsherjar-
lögum 1872.
Enda þótt náttúrumenjar séu aðallega annars eðlis
en fornmenjar, heyra þær undir fornmenjalög, þar sem
sú löggjöf er lengst komin (á Frakklandi og í Hesse).
Þess vegna gæti komið til greina að hafa og ákvæði um
verndun náttúrumenja í fornmenjalögum vorum. Auðvit-
að gætum vér haft s é r s t ö k lög um verndun náttúru-
menja, ef þess verður álitin þörf. Hér skal þó ekki mælt
fram með lagaboðum til verndunar náttúrumenjum lands-
ins. Almenningsálitið ætti að vera þeim ærið til
verndunar. Enn fremur gætu þeir menn, er áhuga hafa
á þessu málefni, bundist samtökum og stofnað félag með
sér til þess að vernda náttúrumenjar hér á landi, litast
utn og leita þeirra sem lítt eru kunnar, og leiðbeina
mönnum á ýmsan hátt í þessum efnum.
Ef til vill verður hvorki þörf verndunarlaga né siíks
félasskapar; menn láta sér máske að kenningu verða
áminningar þær og viðvaranir, sem hafa fram komið og
munu eftirleiðis fram koma, er þörf virðist á því, bæði í
ræðum og ritum.
Gœtum vel merkisgripa þjóðarinnar og engn síður
skrautgripa móður vorrar, Fjallkonunnar.
Reykjavík, 9. febr. 1907.
MATTHÍAS ÞÓKÐAB80N.