Skírnir - 01.04.1910, Page 6

Björnstjerne Björnson.
(8. des. 1832—26. april 1910).
Setzt auf meinen Leichenstein:
Dieser ist ein Mensch gewesen,
und das heisst ein K á m p f e r sein.
Goethe.
Tvisvar hefir Noregs að marki yerið við getið í
menningarsögu mannkynsins, og er langt í milli: — á
seinni hluta 9. aldar og á seinni hluta 19. aldar. í fyrra
skiftið fóru norskir víkingar um höfin með ránum og
ófriði, hjuggu strandbögg, brendu og brældu, lögðust í
eyjar og annes og þóttu vogestir miklir. En er aldir
runnu liðu flest af þessum víkingabælum undir lok og
ógnir og athafnir vikinganna fyrntust og gleymdust alþjóð
manna. I síðara skiftið báru ritsnillingar Noregs nafn
þjóðar sinnar um víða veröld og unnu sér og henni þegn-
rétt í hug og hjarta allra mentaðra manna. En sá er
munur þeirra og víkinganna, að skáldin þóttu hvervetna
góðir gestir, og eru öll líkindi til að ríki þeirra muni eigi
undir lok iíða fyrst um sinn, heldur standa óbrotgjarnt
öldum saman.
Eigi má það undrum sæta þótt nokkur líking sé dreg-
in af víkingaöldinni, er minst er á Björnstjerne
B j ö r n s o n. Það er eins og herlúður gjalli í heiti hans.
Og höfðingjasnið var á honum hvar sem hann fór, höfð-
ingjasnið víkingaaldarinnar. Hann var að fornum sið
höfðingi og skáld í senn, eins og Egill Skallagrímsson,
herðabreiður og samanrekinn, hávaðasamur og óvæginn,
er því var að skifta. »Sterkur eins og rándýrið, sem