Skírnir - 01.04.1910, Side 44

140
Um Glámu.
sem aldrei þiðna, en stundum losna í sundur á ýmsan veg,
þegar gott er árferði, eins og sumir smájöklarnir á Norð-
urlandi. Það getur verið álitamál hvort á að kalla
Glámu jökul eða ekki, þótt slíkar stórfannir víðast á land-
inu séu kallaðar jöklar, og lækir sem frá þeim renna
stundum Jökulár (t. d. í Dyrfjöllum eystra). Hjarnskaflar
af þessu tægi eru altaf í jarðfræðinni taldir með jöklum,
hvort sem á þeim eru skriðjökulsmyndanir eða eigi. St.
St. segir: »Upp fyrir jökulmörk nær hún ekki« — það er
líklega rétt, en svo bætir hann við: »Samfeldur jökull
er þar enginn og þá að sjálfsögðu engir breðar eða skrið-
jöklar«. Þetta er skakt ályktað, því skriðjöklar ganga
oft út úr einstökum jökulfönnum, sem liggja í hvilftum
langt fyrir neðan eiginleg jökulmörk. Alþekt dæmi slíkr-
ar skriðjökulsmyndunar eru norðan í Skarðsheiði, í Kalda-
dal og Hornsdal, i Kerlingarfjöllum og mjög víða annars-
staðar.
Oskandi væri að einhver kunnugur maður vildi lýsa
Glámu nákvæmlega, bæði hinu almenna og hinu einstaka,
og segja frá þeim breytingum, sem orðið geta eftir ár-
ferði. Lýsingar okkar Stefáns eru auðsjáanlega báðar
ófullnægjandi, sem von er, þar sem hvorugur hefir rann-
sakað landslagið og fannabreiðurnar í heild sinni.
Þorvaldur Thoroddsen.