Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 57

Nútírna hngmýndir um barnseðlið. 153
heildin er talin að liafa. Þau eru meirihluta
sannindi. ' v n '. 'J ' '
Þetta verða allir að hafa hugfast sem leita náttúru-
laga í mannheimi og áhrifa þeirrá á einstaklingana. Líf*
manna, sálarlégt og félagslegt, er ofið saman úr svo mörg-
um óþektum éða hálfþektum þráðum, að engih íeið er að
finna á þeim sviðum undantekningariaus allsherjarsann-
indi. Menn verða að láta sér nægja meirihlutasannindi,
það sem þau ná.
Til að fá þvílíka vissu úm samband líkams- og sálar-
þroska mældi próf. Binet í París mörg þúsund skólabörn.
Árangurinn var þessi:
Bör,u. Börn.
Líkamsþroski. Andlegur þroski.
'Á undíin. í meðalagi. Á eftir.
Á undan . . : . . . . 33°/0 46% 21%.
í meðailagi.....................35°/0 33% 30%
Á eftir.....................' . 22% 39% 39%
Skýrslan sýnir, að af gáfuðu börnunum, þeim sem
eru meir en í meðallagi, eru 33 á undan að líkamsþroska,
35 í meðallagi og 22 kyrkingsleg í vexti eftir aldri. Þannig
eru þá fleiri börn af hundraði vel gefin í hópi likams-
hraustu barnanha heldur en hinna smávöxnu. Þetta sýnir
að gamla orðtækið: hraust sál í hraustum líkama er meiri-
hluta sannleikur — með mörgum undantekningum. En
ef líkamlegur þróskí er æskilegur sem sálarleg undirstaða,
þá er hitt þó enn ljósara, að orka og heilbrigði eru hin
æskilegustu gæði í sjálfu sér til að geta lifað lífinu og
lifað vel. En hvernig má finna, hvort líkamleg framför
er í meðallagi, meiri eða minni en búast má við ? Það
er til allrar hamingju vandalítið verk; með æfingu má
sjá það á útliti barnsins; og mæla má það með einföldum
áhöldum.
Heilsa eða vanheilsa barna sést óftast á útliti þeirra
og limaburði. E| þau bera sig vel, eru kvik í hreyfing-
um, rjóð í kinnum og full í vöngum, er meiri von að þau
séu í meðallagi hraust eða meira. Hins vegar er fölvi í