Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 61

• t
Nútíma hugmyndir um barnseðlið. 157
, Heyrnardeyfð er talin enn algengari en augnveikindi.
Af öllu fólki á Þýzkalandi er sagt að fjórði hver maður
sé ekki með fullri heyrn og á Frakklandi enn fleiri að
tiltölu. Oft er heyrnardeyfð orsök framfaraleysis barna í
skólum, sem varla er fui’ða um þá, sem ekki heyra full-
ljóst nema talað sé rétt hjá þeim. Þess vegna þarf að
mæla heyrn jafnt og sjón, en það er erfiðara af því tor-
fundinn er heppilegur mælikvarði. Til að mæla heyrn-
ina áreiðanlega þyrfti tæki, sem hefði tvo eiginleika: fyrst
að líkjast mannsrödd, og í öðru lagi væri altaf í sömu
rómhæð. En það tæki er ekki til. Vasaúr og mælt mál
eru helztu úrræðin, en hvorugt gott; annað er ólíkt manns-
rödd, hitt hefir mishátt.
Þegar heyrn er reynd með vasaúri, verður að vera
alveg hljótt í herberginu. Þá er bundið fyrir augu barns-
ins, úrið borið rétt að eyra þess og barnið spurt, hvort
það heyri. Síðan er úrið fært lengra og lengra burt, uns
barnið hættir að heyra til þess. Sumir heyra úrtístið í
7—8 metra fjarlægð; aðrir varla á 25 cm. En meðal-
heyrn er kallað að þeir hafi, sem greina úrhljóðið á 2
metrum.
Því miður er úrtístið svo ólíkt mannsrödd, því hljóði
sem mestu skiftir hvort menn heyra vel eða illa, að þessi
tilraun er ekki einhlít. Sumir heyra nefnilega vel úrtíst-
ið, en illa mannsrödd. Til að gera við þeim misfellum
er önnur aðferð. Þeim sem prófa á, heilum bekk t. d., er
raðað í hálfhring, 10 metra trá þeim sem prófar. Síðan
les hann upp, í hvíslandi róm, 40—50 sundurlaus orð,
sem áheyrendur skrifa um leið, það sem þeir heyra, og
eins og þeir heyra. Listarnir eru síðan bornir saman,
villur og vantanir taldar, og heyrnin dæmd samkvæmt
því. Ef báðar þessar tilraunir eru notaðar saman með
greind, er varla nein hætta á, að ekki verði þeirra vart,
sem heyra ekki, þótt þeir hafi eyru.
Með þessum hætti geta vandamenn barna og kenn-
arar stöðugt haft all-glögga vitund um, hvað líður líkam-
legum þroska þeirra sem þeir ala upp, um stærðina, aflið,