Skírnir - 01.04.1913, Qupperneq 94

190
Svar.
4. Þá skal eg einnig færa til nokkur dæmi upp á ósannindií
ritdóminum Eg skal hér ekki fara út í ósanniudi eins og þau, að mér
hafi ekki hugsast að renna augum yfir formála orðabókar Eiriks Jóns-
sonar. Þann formala )as eg undir eins og bókin kom út, og oft síðan,
og beint fyrir þá sök hefi eg skoðað orðasafn nafna míns Grunnvíkings.
Sýndi einmitt Eiríkur fræudi minn Jónsson (höf. orðabókarinnar) mér
orðasafn þetta i Kaupmannahófn 1880— 81. Og þó að mér virtist þá
sem öllu minna muni vera á því safni að græða, en hr. E. A. ímynd-
ar sér, þá hefði eg þó hagnýtt það, ef eg hefði haft efni á að sitja í
Kanpmannahöfn, eðakosta upp á að láta afskrifa það. — Hr. E. A. gefur
í skyn, að eg muni ekki vera vel læs á fljótaskrift. Þvi má hver trúa
sem vill fynr mér. Osatt er það, að eg noti ekki rit Dr. Guðm. Finn-
bogasonar, þó að svo hittist á, að eg hafi ekki þurft til þeirra að vitna
í þessu 1. hefti. Það munu allir sjá, a. m. k. þegar kemur fram í 3.
heftið. Þar sem E. A. segir, að eg hafi slept „yfir tvö hundruð orð-
um, sem Scheving hefir“, þá eru það hrein og bein ósannindi.
Að eg bafi slept „mörgum orðum úr Supl. J. Þ.“ eru einnig hrein
ósannindi. Örfá orð mun mér hafa yfirsést, aðallega úr 4. Supl. (11
orð og orðmyndir.) — A stöku stað er hugsanlegt að E. A. hafi flask-
að á því, að gera eitt orð úr orðum, sem ætti heldur að vera tvö orð.
— Osannindi eru það og á 77. bls., 5. 1., að orðið albróðir vanti
hjá mér. — Hæfulaus ósannindi eru það, að í bókinni séu „svívirð-
ingar um nýlátna menn“. Eg veit ekki til, að í bókinni sé
n o k k u r umrnæli um n o k k u r n nýlátinn manu — allra sízt „sví-
virðingar11. Færi hann ekki sönnur á þessi ummæli sín, veit hann hvað
þessi sögusögn hans heitir.
5. Eg hefi notað a (griskt a) til að tákna orð eða merking, sem ekki
er „fornt“ og nú úreit. Merki þetta stendur ávalt framan við
það orð eða merking, sem það á við, og aldrei neitt lestrarmerki á eftir
því (eða neinu öðru af merkjunum). — Hr. E. A. segir,á 7tí—77. bls.;
„Orðið árdegis (= snemma dags) er líka a hjá J. 0. I þessari merk-
ing er það í Grágás . . . “ o. s. frv. Osannindi alveg hæfulaus
eru þetta, og virðist ganga óþægilega nærri því að vera fölsun. Eg
prenta hér stafrétt það sem í bókinni stendur :
„árdegis a, I. snemma dags. v2. fyrir hádegi (JO.). And. síðdegis.
Petta er alt, sem i bókinni stendur um orðið. E k k e r t merki
(hvorki f, * né a) stendur við orðið, sem því er bæði fornt og nýtt.
a, (= atviksorð.) 1. merking (án merkis) bæði forn og ný. 2. merking,
merkt v (grisku n) sýnir, að sú merking er nýgervingur (minn), og að
andnefnið er síðdegis. T. d.: kl. 7 árdegis (fyrir hádegi); en kl. 7
siðdegis (eftir hádegi).
Með því að setja (merkið) a í stað (skammstöfunarinnar) a, (= at-
viksorð), og gefa i skyn, að þetta skrök-merki standi annaðhvort við
orðið eða 1. merkinguna, þá verður tilvitnunin og orð mín föisuð, hvernig
semá þvístendur. YonandifærirE.A.sönnurá, að hann hafi ekkigertþað.
Þetta eitt er nægt til að sýna, að á engu orði sliks höfundar er mark
takandi. og að heiðvirðir menn ættu að vera afsakaðir frá að eiga orða-
stað við slíkan ritdómara.
Meira má eg ekki segja fyrir rúmsins sakir. En þetta ætti að
nægja til að sýna öllum, af hverri þekking og af hverjum hvötum E. A.
ritar um þetta mál.
Hver auður orða, merkinga og talshátta finst í þessu
hefti, þeirra er e k k i er áður að finna i n e i n n i orðabók né orða-
safni, þ a ð hefir E. A. hvorki vit á að meta né vilja til að kannast við.