Skírnir - 01.01.1914, Qupperneq 96

■96
Kitfregnir
Vealings sálum, er hjaðna hór,
sem hjómið við fjörustein,
þeim er frá eilífum dauða
ei undankoma nein.
Aðrar forherðast og komast þá til Niflheims. Ekki tekur þar
betra við.
Mammon er mestur höfðingi í Myrkheimi. Til hans safnast
öll ókjör af kaupmönnum og er hegning þeirra sú að verzla í ergi
en verða ætíð af öllum ágóðanum. Um þá er sagt:
Ula þeir hafa æfinni spilt
og óar við beiskum sanni.
Sál þeirra varð að viðskiftabók,
að vörutegund hver granni.
Um ritstjórana er þetta sagt:
Þeir sömdu og frá sér fleygðu
í fólkið í mesta snatri
fláráðum nagandi fárskapsblöðum
sem fylla lífið af hatri.
Fyrir norðan og neðan Myrkheim er Niflheimur. Hann
er hið neðsta Víti Garborgs. Þangað fara hermenn og stórhöfð-
ingjar, sem mátu völdin framar öllu. Þar ríkir Helvaldur. Hann
bíður með óþreyju þess tíma er dáðlaus kristni líði undir lok og
hann komist sjálfur til valda.
Hraustur verður þá heimur og frjáls og heilsu fær lífið,
hverfa mun sjúkleg hræðsla og hárbeittur samvizku kvíði;
frjálst mun þá fara blóðið með ást og hatur um æðar,
heitt brenna hugur við stríð, fyrir eldheitum eigin vilja;
deyja skal mjúkt alt og milt, en mátturinn jafnan skal vinna. —
Ekki verður annað séð af bók þessari en að Garborg hallist
nú mjög að kristilegri lífsskoðun. Til himins fara allir fáráðlingar
sem »elska hið dauðvona og dauða« og eru örir á fé við fátæka.
Menn með sterkan vilja og miklar ástríður, hofðingjar og mikil-
menni fara víst flestir norður og niður. Manni liggur við að segja
að slík trúbrögð séu einkum fyrir húsganga og máske konur, því
elskan og brjóstgæðin eru metin meira en flestar aðrar dygðir.
G. H.