Skírnir - 01.01.1916, Qupperneq 55

rSkírnir.
Draumljóð.
55
ileið og hélt öruggur leiðar sinnar. Alt í einu verður
hann þess var, að maður gengur á snið við hann, ekki
sá hann í andlit honum, því hann hafði barðastóran hatt
á höfði og fremur virtist Arngrími maðurinn skuggalegur.
'Ganga þeir svo um hríð, að hvorugur yrðir á annan, en
loks víkur komumaður sér að Arngrími og segir: »Komdu
sæll lagsmaður«. Arngrími varð hálf-hverft við, en svarar
þó, og það fremur stuttaralega: »Eg veit ekki hvort eg
er lagsmaður þinn eða ekki«. Ekki töluðust þeir fleira
við, því í sömu andránni skrikaði Arngrími fótur, og er
hann leit upp var komumaður horfinn, og sá hann ekki
meira af honum. Tók hann nú að greikka sporið og komst
í vökulokin að Vörðufelli. Fékk hann þar gisting og góð-
an beina. Um nóttina dreymir hann að til sín kæmi
maður, þekti hann að þar var kominn félagi hans frá
.kvöldinu áður. Hann kvað vísu þessa:
Enginn breiðir ofan á mig
upp i heiðar-drögum;
fram á greiðum fanna-stig
feigðin eyðir dögum.
Arngrímur vaknaði við og þóttist sjá manninn ganga frá
rúminu.
Búi prófastur Jónsson, er lengi var prestur að Prest-
bakka í Strandasýslu og dó þar árið 1848, var gáfumaður
og hagorður vel, en hafði það til að vera keskinn. A
hans dögum var það að draugurinn Ennis-Móri, er síðar
var kendur við Sólheima í Laxárdal, var í almætti sínu
þar á ströndunum og gekk þar ljósum logunum. Búi pró-
fastur lagði lítt trúnað á slíkar bábyljur, og eitt sinn er
tilrætt var á heimili hans um illa aðsókn Ennismanna og
skráveifur þær er Móri gerði, sagði prófastur að þetta
væri hjátrú ein og hindurvitni, kvaðst ekki trúa því að
Móri væri til, og manaði hann að gera vart við sig eða
sýna sig ef hann væri til. Kona prófasts kvað þetta
•óþarfa hjal, sem bezt væri að láta sem fyrst falla niður.
Næstu nótt, er menn á Prestbakka voru fyrir góðri