Skírnir - 01.01.1916, Qupperneq 87

•Skirnir.
Ritfregnir.
87
Orðið uppsteitur (197. bls.) er ekki ástœða til að knjesetja
aftur í málinu, ekki heldur orðið útistöður, sem höf. yirðist
•vera of tamt (191., 280. og 297. bls.). Orðin spjtingar og
pakkavaðmál (á 175. bls.) hefðu og þurft skíringar við, sömu
leiðis fatabúr (177. bls.). Á 271. bls. hrósar höf. Jóni Giz
■urarsini firir það, að hann í ritgjörð sinni »segi látlaust frá
•öllu í daglegu máli samtíðar sinnar«. Sömu reglu
'hefði hann sjálfur átt að filgja stranglega í þessari bók, og gerir
iþað líka víðast hvar, enn stundum vill bregða út af. Á tveim
•stöðum kemur firir orðasambandið »að látasér nægja
með eitthvað« (185. og 205. bls.); er það dönskuskotið, og
ætti að vera að láta sjer eitthvað nægja. Enn þetta
•er undantekning — annars ritar höf. vanalega hreint mál.
Ifir höfuð að tala virðist bókin vera mjög nákvæm og skilr/k
í frásögn sinni, að svo miklu leiti sem jeg get um dæmt. Á stöku
stað bregður þó firir vafasömum staðhæfingum eða jafnvel villum,
og hafa þeir, sem um bókina hafa ritað, bent á sumt, sem jeg
geng fram hjá. Af þvf að bókin mun vafalaust iunan skams
.koma út í nírri útgáfu, skal jeg taka fram nokkur vafasöm atriði
höf. til athugunar. I innganginum segir höf. á 5. bls., að af þeim
víkingum, sem veittu Englandi heimsókn á víkingaöldinni, hafi
»einna mest kveðið að Ragtiari ioðbrók«. Þessu ætti að sieppa,
því að »saga Ragnars loðbrókar er mestmegnis tómur skáldskapur ;
ihann er frægastur allra víkinga í fornum frásögnum, og þó veit
enginn með vissu, hvenær’ hann hefur verið uppi, hverra manna
hann hefur verið, hvaða ríki hann hefur ráðið, eða hver afreksverk
ihann hefur unnið« (Jón próf. Jónsson, Víkingasaga 38. bls.). — Á
16. bls. segir, að Ketill hængr hafi numið »Rangárvöllu alla milli
fjals og fjöru«. Hjer filgir höf. Egils sögu, og úr henni hafa þessi
takmörk landnámsins slæðst inn í Landnámuhandritin Sturlubók
og Hauksbók. Enn það má sanna, að hin elsta heimild,
hin upphaflega Landnáma, hefur eignað Katli miklu þrengra land-
•nám (sjá ritgj. mína um afstöðu Egils sögu og Landnámu í Aarb.
f. nord. oldkyndighed og historie 1904, 183.—193. bls.). — A 24.
bls. segir, að Grímr geitskör hafi kannað landið » t i 1 a ð s j á
út allsherjar þingstað«. Þetta er nokkrum efa bundið.
Ari fróði segir að eins, að Grímr »hafi kannað landið alt að ráði
.Úlfljóts, áður alþingi væri átt«, og virðist líklegt, að erindi hans í
_þeirri könnunarferð hafi öllu fremur verið að leita húfanna hjá
jböfðingjum og laða þá til filgis við hina níju allsherjar stjórnar-