Fjölnir - 01.01.1837, Síða 28

28
mímér” á móti “lier” og “fer”), “ér hofdmginri' (6,
50.), “albíódngár" (6., 52.), og mart annað fiessu líkt.
5aö er ekkji nema á tveím stöðum — að jeg gjeti
sjeð, sein höfundurinn hefir ráðist í, að ifirgjefa söguna,
og fara að skapa eítthvað sjálfur af hugvíti sínu. Á öðruin
staðnum (í 5. rímunni, millum 21. og 27. erindis) hefir þetta
tekjistöllum vonum framar. Hugmindin er ekkji ósnotur;
og J)ótt hún sje tekjin eptir öðrum, er það samt góðra
gjalda vert, first það er nokkurt vit í henni á annað
borð. Jað er J)ar sem Freía tekur sjer á hendur, að
hugga Indíönu, og fer af hiinnum ofan til sjávar-guð-
anna, Ægis og Ránar, og bíður þeím að gjöra logn á
sjónum. I 24. erindinu er eína lísíngarorðið, sem jeg
hefi gjetað funndiö að gagni í öllum rímunuin; f)að er:
túrafrið — “Gydjau tára fríd” (fallegra er samt: grát-
fúgur, sem hitt mun vera mindað eptirl); væru hin öll
sainan eíns snotur og ekkji verr valin, f)á skjildi jeg
aldreí hafa kallað þau hortitti. Jetta var nú helmíng-
urinn! enn á hiuum staðnum — hvurnig hefir þar tek-
jist að skálda? Maður guðs og lifandi! Jeg ætla að biöja
iður, lesari góður, að taka rímurnar og lesa í liljóðifimin
erindi xír firstu rímunni (36.-40.); það er ekkji til neíus
að hafa þau hátt. Slíkur óþverri og viðbjóöur! það eru
fádæmi, að nokkur maður skuli gjeta verið að velta öðru
eíns í huga sjer, og búa það til. Imindunar-ablið hlítur
að vera allt saman gjörsamlega spillt og saurgað, áður
enn það gjeti farið að skapa þvílíkar ófreskjur. Hitt
og annað í ætt við þetta er að lesa í 1., 52.; 4., 10.; 5.,
45.; 5., 53.; 5., 57.; 9., 20.; 9., 36.-40. Og þó er Sunu-
anpósturiim að liæla Tistrans rímum. Hvur veít, nema
honum fiunist vera töluvert bragð að þessu; og mætti
þá seígja um liann og össu “Breidfjardar”, eíns og sagt
er á öðrum stað í Sunnaupóslinum: þar scm hún hafði
setið, fundu peir tóbak!