Fjölnir - 01.01.1837, Síða 40

40
neðra bekk, og lijelt jeg þeíin loco (J>. e. því sæti) raína tíð
umbreítfngarlaust. Flestar skólaiðkanir urðu rajer auð-
veldar; j>ví jeg átti tilsögn föður raíus að þakka, að J>að
sem öðrum varð öröugast í gríska testamentinu — aö þekkja
radices (þ. e. rætur) og tempora ([>. e. tí ðir sagna) — þaö
varð mjer auðvelt. Að lor/ica (þ. e. hugsunar-fræöi)
þótti mjer mikjið gaman. Guðmundur, consessor (þ. e.
samseti = sessu-nautur) minn, er síðar varð prestur
á Lamba-stöðum, las hana saman við mig, og við spurðum
hvur annann úr henni. Við lásum líka saman Flori IIi-
storiam Romanam (þ. e. R ó m v e r j a s ö g u “F1 ó r u s a r”),
sein er bæði skrítin og skáldleg, enn sumstaðar uokkuð
mirk, af því höfundurinn gjörir sjer of mikjið far ura,
að vera stuttorður. Við höfðum mikjið gaman af sjer-
vizku Iians og orðheppni sumstaðar.
Um vorið 1774 var jeg útskrifaður úr skólauum, 16
vetra gamall, og veík árið eptir, 1775, með foreldrum
mínuin frá Mosfelli að Marteíns-túngu í Iloltum; því
faðir minn liaföi þá brauöa-skjipti við sjera Jón Ilannes-
son. Árið þar eptir, 1776, flutti hanu sig að Guttonnshaga,
Ijens-jörðu prestsins. Jessi ár var jeg vinnudreíngur
lijá foreldrum mínum, þángað til faðir minn andaöist 6.
dag janúars 1780. 3>á varð jeS firirvinna móður rainnar
þau 2 ár, sera hún hjelt þar við bú, eptir dauða föður
míns; því sjera Ólafur Eíríksson, sem brauðið fjekk, var
firstu árin á fæði hjá henni. 1781 fiuttist raóðir mín,
með okkur börnum sínum öllum þremur, frá Guttormshaga
að Creíðabólstað, til sjera Stefáns, föðurbróður míns. Varð
búi hans raikjill stirkur og viðrjettíng að komu móður
minnar — og enda okkar bræðra; því við vorum verkmenn
ekkji í lakara lagi. Jeg hafði áður verið tvennar jóla-
fcrias í orölofi mínu lijá sjera Stefáni, og hafði hann
þá firstur manna leítt mig á veg til að skjilja þízku.
Enn nú var mjer so fariö fram, meö mikjilli firirhöfn