Fjölnir - 01.01.1837, Qupperneq 43

43
Guftinuuilur fór mei) móftur simii undir eíns um haustiö
að Árgjilsstöðum í Hvollirepp, og var þar um vetur-
inn. Enn um vorið tóku lijónin í Akureí í Itri Land-
eíum, Jón Hjörzson og Anna Jiorleífsdóttir, dreingjinu
af mjer til fósturs; og ólst hann síöan upp og inannað-
ist hjá þeim. Enn í stað þess var Hjörtur, sonur þeirra,
sem nú er prestur á Gjilsbakka, hjá mjer á vetrum, og
lærði hjá mjer allann skóla-lærðóm, þángað til liann var
með lieíðri útskrifaður af Gjísla Thorlacius, Rector,
1794. Hann útskrifaði líka undan minni hendi Hjörleíf
jþorsteínsson, mikjið vel gáfaðann pilt, er síðan varð
prestur að Dverga-steíni í Borgar-firði í Múla-síslu, son
sjera Jorsteíns Stefánssonar á Krossi, sein sjera Stefán,
föðurbróðir minn, hafði ljeð mig til aðstoðar í embætti
seínasta árið, sem hann liföi, 1784 og 1785; og annann
frænda minn, Högna Stefánsson, sem nú er prestur að
Ilrepphólum, — so að þeír feðgar, sjera Ilögni og Jón
sonur hans, sem nú er kapelán lijá föður sinum, hlutu
báðir dímissíou frá minni hendi. Jþessi ár — jeg man
ekkji glöggt, hvur af þeíin — var 1/ka hjá mjer til
kjennslu Halldór, sonur Ámunda sniðkara, mikjið vel
gáfaöur piltur, sem tveímur árum eptir vist sína hjá mjer
var útskrifaður úr Reíkjavíkur-skóla, og er nú prófastur
í Húnavatnssíslu og prestur að Melstað. Líka var eínn
vetur hjá mjer, til að læra að lesa og skrifa og kristin-
dóminn sinn, Tómas Sigurðar-son, síslumanns í Vest-
mannaeíuin, sem jeg vegna uppheldisleísis og afræktra
gáfna áleít heldur enn ekkji ófallinn til bóknáms; þó
lærði liann, og er nú prestur í Garpsdal í Barða-strandar-
síslu. Sömuleíðis kjenndi jeg þá líka undir skóla Stefáui,
sini Olafs gullsmiðs í Selkoti hjer undir Eíafjöllum, ekkji
ólaglega gáfuðum með sumt lag, enn þó nokkuð unðar-
lega. Hann var hjá mjer 2 vetur; fjekk síðan skóla og
var útskrifaður eptir 2 heldur enn 3 vetur. Hann hefir,
síðan faðir lians andaðist, búiö eíns og bóndi á föður-