Fjölnir - 01.01.1837, Side 67

67
édauðlega er meft þræfti lifsius teíngslaft vift lieímkjimii
dauftans; og sá tíiuinn er í aðsigi, aft þessum Jiræftinuiu
verfti meft ofbeldi suudur svipt. Jetta er rei'nsliitími
mannsins; lians máttar — hans vilja — lians skjiiníngs
— hans Jiolinmæfti er freístað á margann hátt; heím-
urinn leggur snörur á vegu hans, so að hann festi fót
sinníjieím; og í Jiví, sein er enn f)á nær honuin — íholdi
hans — finnur hann, aft bír ekkjert gott. jiessir voldugu
óvinir sitja um hann , og ótta honum sífellt; Jieír filla
hanu áhiggju, aö hans stirislausa lifsbáti, hvunær sein
hann gjætir sín ekkji, kasti, firir ofurebli stormauna og
boftanua, upp á Jiað skjerift, sem haun helzt vildi forðast,
af Jiví hann firir fram sá sjer tjóu búiö, ef lianu bæri
þar aft. jíess vegna prísuin vjer J)á sæla, sem af lokjift liafa
hinum firsta áfánga tilverunnar, meftan vjer stöndum
eptir á miftri leíft — vjer prísum þá sæla, sem hafa funndið
sinn frelsunardag; Jiess vegna samfögnum vjer þeíin, sein
eru lausir við líkamans fjötur — Jieím sem kornnir eru
fram hjá ófrelsinu, fram hjá reínslunui; þess vegna
virðist oss, að fieír meígi til vor seígja: grátið ekkji
ifir oss!
Enn þó aft öll raannanna böru sjeu þessu sama lög-
málinu undir orpin, þá er þó liitt víst, aft kjör þeirra
eru harftla misjöfn hjer á jörftu. jþað virftist so, sem
nnkkrir væru ákvarftaðir til aft njóta allskonar sælu
þessa heíms: heíll og hamingja berast þeím í hendur
firirhafnarlaust; firirtækji fieírra gánga þeíin aö óskuin;
ógjæfan og mótlætiö sucíða frain hjá híbilum þeírra; þeír
njóta allskonar gleði og virftíngar, sem manuleg sambúft
gjetur í tje látift; og þeír kvífta leíngji vel ekkji öðru,
enn þeím tímanum, þegar dauðinn eptir lögmáli náttúr-
unnar, kjemur að gjöra enda á Jiessari sælu — kjemur aö
ónáða þá sálina, sem át og drakk, af því liún hafði til
margra ára saman safnað. Ilinir eru þó miklu fieiri, sem
urðu aft síta og gráta, meftau heímurinn fagnaöi — sem
5’