Fjölnir - 01.01.1837, Qupperneq 73

73
Ilingað til hafa hugleíðíngar vorar lotið að [jví, að
prísa [)á sæla, sem eru sofnaðir, firir það þeír eru frels-
aðir frá því öllu, sem gjörir þetta líf þúngbært og mæðu-
samt, ervitt og hættulegt; því vjer höfum virt firir oss
hjervistardaga mannsins , so sem væru þeir tími reínsl-
umiar og ánauðarinuar, tími hörmúngarinnar, tími ervið-
isins og tími hættunnar. Enn væri dauðinn ekkji annað,
enn að mennirnir, eíns og firir nokkurskonar blund, losuð-
ust við lífsins úhægindi: þá stæði enn á sama , hvurnig
þeír breíttu; þá væri dauðimi öllum jafnt gleðiefni — illum
og góðum, ránglátum og rjettlátum; og þá hefði sá skjin-
samlegast breítt, sem gjerði sjer hægast firir í líRnu.
Enu vjer höfmn aðgjætt, að það gjeta ekkji allir sagt á
banadægrinu: grátið ekkji ifir mjer! verður ekkji
öllum, sem í gröfunura eru, tilhlökkunarefni, að lieíra
þá guðssonar raustina: gjörðu reikní ngssk a p ráðs-
mennsku þinnar; því að þú mátt ekkji leíngur
ráðsmeniisku hafa! jþað er ekkji ætlun vor í þetta
sinn, að lísa því, hvað þeír eígi þá firir höndum, sem
ekkji þekktu sinn vitjunarti'ma; enn það munu flestir
skjilja, að þeír eínir fái þá orlof að gánga inn í fögnuð
síns herra, sem þikja þess verðir, að þeír sjeu settir ifir
mikjið, af því þeír voru trúir ifir litlu; enn þá er líka
feíngjið allt hið góða, sem þeír hafa gjeíngjist firir í
lífinu — öll sú sæla, er þeír liafa undirbúníng til að
njóta; þeír fá öll sín ineín bætt, og öðlast það allt, er á
jörðunni liefir knúð þá til, að þrá himiuinn; því þá er
sá tími kominn, að þeir frelsast frá öllu audstreimi, og
taka farsældina í umbun digðariimar — og gánga inn í
þá sælu, er eingann enda hefir. Sælir eru þeír, sem
funndu unun i drottni — sem stunduðu það, er lians ríkjis
var; sælir eru þeír, sem í drottni eru burt sofnaðir;
þeír skulu eílífiega med honum lifa; þeír skulu lialda
því frain, sem á jörðunni var birjað — það skal í eílífðinni
verða fullkomnað, sem í tíinanum var ófullgjört. Ef þeír