Fjölnir - 01.01.1839, Blaðsíða 127

127
ferð til, sem allir mnndu lielst kjósa, og tvöfalda með
því verðugleíka [lann, sem hann hefir áunniö sjer með
bók þessarri, og eínginn gjetur frá honum tekið.
Með {m' stiptprófasturirin lrefir verið prestur skólans,
og hefir haft þar álit á sjer eplir verðúngu, er ekki við
öðru að búast, enn að nokkrir, sem út skrifast hafa frá
skólanum, hafi orðið til að stæla eptir ræðuaðferð lians
og frainburði; og eínstöku jiekki eg, sein {)að gjöra; enn
ölluin fer {ieím það ílla, og eíngurn vil eg til jiess ráða;
því eg held {iað verði erviðara, að uá hnnum með þeíin
liætti, enn að komast til jafns við hann, {)ar sem hæfi-
legleíka ekki skortir, ineð {>ví að fara eptir innblæstri
síns eígin anda, og laga hann itieö kunnáttuniii; og {>að
vildi eg ei'ngum irði að taka upp eður lierma eptir húss-
vitjunaraðferðina, sem tíðkast hefir þarna suður um nesin.
Með niu siðunura mn aldamótin fór {>að lika að koinast í
venju ineðal prestanua að hafa öll einbættisverkin sem
stittst, so menu gjætu komist sein first frá {>eím aptur;
preslarnir vildu hafa hlífðarsemi við tilheírendur sína
{>ær stiindirnar, sein ætlaðar voru til að sitja undir guös-
oröi, so þeír færu ekki að sofa eður feíngju leíða, eíns
og þeír sjálfir þóttust reínt hafa, er þeím gjörðist aö
hlíða á ræður hinna eldri prestanna; og þeíin virtist
frrekleíkur í, og hjeldu {>að lísa ilirburðum sinum, að þeír
væru sem stuttorðastir, so að ræður þeírra með öllu
saman urðu stunduin ekki öllu leíngri, enn bæuiu á
undan ræðunni hjá {>eím eldri; {>eír Imgöu ekki aö {>ví,
að eíngum leíðist að sitja ttndir ræðu, þó hún sje laung
nokkuð, ef henni er firir komið eíns og vera á; og átti
{m' ntiklu betur viö, að laga hana eptir {törfum tilheírend-
anna í öðru, enn aö stitta hana mjög; {>að síndi eínga
ifirburði hinna íngri prcstanna fram ifir hina eldri, að
þeír væru stuttorðari — því hægast er að seígja ekki
neítt — heldur hitt, ef þeím hefði tekist að tala betur;
ræðan er aðalhluti guðsþjónustugjörðarinnar, eptir frum-