Fjölnir - 01.01.1839, Blaðsíða 82

82
eim þikist J)ó ekki meíga missa 1 rd. firir bækur; fiað
er Jió saimast, að menn gjætu Iiæglega miðlað so til: að
dre/gið irði við annaö, s.o hvurugt irði algjörlega út
undan. Enn liægt er að sjá, hvurt útdráttarsamara
verður, þegar á allt er litið; því J>að, sem etið er og
drukkið, hvurt sem heldur er að þörfu eður óþörfu, er
horfið, þegar búið er að neíta þess eínu sinni, so þess
þarf að afla á hvurju ári aptur að níu; bókunum þar á
móti iná optast nær, með litlum viðurauka, koma í aðrar
skjemtilegar bækur, þegar árið er liðið. Og þegar eínhvur
leíðir í Ijós með so órækum rökum, hvað lítill jöfnuður
sje á milli liinna líkamlegu og andlegu nauðsinja hjá
honum, er Iiann gáir hinnar kostnaðarmeíri líkamlegu
ánægjunnar: má hinn sami maður ekki kippa sjer upp
við, þó skinsamari menn gjeti ekki mikið við hann Iiaft,
og þeír, sem merkara hafa að leggja hugann við, vilji
koma sjer hjá, að hlíöa á markleísuhjal og þvættíng
slíkra manua, so tímum skipti. 5að er þó eflaust
ekki af ráðleísu eíntómri, eður að óþörfu, aö ment-
aöar þjóðir og stjórnendur þeírra hafa kostað ærnu fje
til, að stofna skóla og bókasöfn, launa kjeiinendum og
efia listir, og vísindi; og ekki er það tilgángslaust,
að þeír, sem upp eru aö vagsa, eru látnir búa sig undir
á slíkum stöðum köllun þá, sem þeír ætla á síðan að
takast á hendur. Enn eíns og það er veröugt og nauð-
sinlegt, að nokkru sje kostaö til góðs nppeldis og ment-
unar á æskualdrinum, eíns má og ekki óníta það, sem
þá var numið, þegar á því á að fara að halda, þó til sje
ætlauda, aö maður liafi tekið þeím framförum, að ekki
þurfi leíngur að halda því að honum, og að hann gjöri
það af samvitskusemi, sem áður var gjört að lagaskildu.
jþeím er fljótast svarað, sem teljast undan bóka-
kaupum firir þá sök, að þeír liafi ekki tóin til að
lesa þær. 3>essu berja þeír aldre/ við, sera firir bækur
eru gjefnir; enda er það mála sannast: að eíuginn,