Ný félagsrit - 01.01.1842, Qupperneq 37

UM AbbÍKG.
57
Maí 1840) um alþíngissetníng á íslandi, og lol'ar hann
aö makligleikum, sem vott s tj órn a rs p ek i konúngsins
og smekks og gæzku (bls. 73-77). þvi'næst tekuv
hann frant, hversu heppiliga vilji konúngsins sé einmitt
sanikvæntur gagni latidsins og óskum ”ef þab skildi
vé t ti 1 i ga þ av fi v s í n a v”, og færir til enn seinasta hluta
úrskuröarins: ab konúngur vilji þíngiS veréi ”sem likast
hinu gamla alþíngi a& oréié getur, sé haft á santa
staé og hafi santa nafn”. Af því hann tekur a& eins
}>ennan seinasta liluta úrskurfearins, veréa þau þrjú atriíii,
sent hér voru talin, efni hugleiöínga hans um alþíng, og
veréur þab þá hans fyrsta ályktan: aé oss séhér”ein-
gaungu vísaé til fornaldar vorrar”, og þab sé "fyrsta
og fremsta skylda” þeirra sem málié var á hendur
falié til rannsóknar, ”ab taka alla hinafornu al-
þíngisskipun vora til gr a n d gæfi I i gr a r íhug-
unar, leggja hana til grundvallar”, og ”rybja
hurtu öllum vankvæéum, sem virðast rísa af
br ey t ín gum og ási gkomulagi tíma n na ti I hn ek k-
is hinu gamla” en ”réttarbæturnar um fulltrúaþíngin
í Danmörku koma — segir hann — þessu máli
ekkert viö” C77). þvínæst telur hann ágæti stjórnar-
lögunar vorrar ennar fornu, sem hann meinar sé ”svo
löguí) eptir ebli og lífernisháttum þessa lands , einsog
þeir ver&a aö vera”, a& það sé ”ekki kostur ah
r
imynda sér” a&ra stjórnarlögun, sem eigi betur viS á Is-
landi. þab er því eptir hans meiníngu hib fyrsta, sem
fyrir liggur, aí) taka upp aptur heraésþíng hin gömlu
eður vorþíngin (þó vill hann leyfa a& hafa þíngsóknir
minni, ef svo þætti betur fara, í enum víblendustu þíng-
unum, Skaptafells þíngi, þíngeyjar-þíngi og þorskafjarbar-
þíngi), og skírir hann frá hvab hann vill láta þar ab haf-