Ný félagsrit - 01.01.1842, Qupperneq 47

ITM AI.þÍNG.
47
monn á þcim tímuin vorn ckki annað cnn bcrgmál
lögvitrínganna. Oghvcrsu voru J»á lögvitringamir sjálfir?
— j»eir bakbitust og nöguðust , einkum enir æBri, e£a
Jteir sem vildu komast upp, og reyndu til ab hafa hverr
annann af æru og embælli (Odtlur SigurSsson og fl.), cn
J»cgar til alj»íngis kom, J)á hylmabi hverr meí) öörum
svslunianna , því J»eir vissu aí) sýslumenn sátu dóma á
víxl í yfirrcttinum og dæmdu ]»ar hverr annann, svo vib
Jiví var ab búast ab hverr gæti gjört öörum glettu
ef dóin hæri undir hann. J»cgar slíku lör fram J)á mátli
geta nærri hversu dómsvaldinu var beitt, og ]»egar yfir-
rcttur Jtarabauki ekki var ncma á aljtíngi, einusinni á
ári, }»á cr aubsært, cinsog J»ab er líka alkunnugt, hversu'
öll málafærsla og framgángur réttvísinnar, sem svo nijög
ríbur á í hverju laridi, tálinabist og var dreginn á hárinu
um mörg ár; J»ctta var bæbi rétt og gyld ástæba
til ab setja yfirrctt landsins á fastan fót, og koma
honum undan ]»ví ab vera soppur í höndum eigin-
gjarnra og óréttv ísra undirdómara, og um leib flýta
réttargánginum meb ]»ví, ab yfirrétturinn dæmdi hvert
mál hib hrabasta sem ]»ví varb vib komib*). J»cgav
]»ctta er abgætt, vona cg ab öllum verbi aubsært, ab
ckki muni verba ráb ab leggja nibur landsyfirréttiíin, og
”koma öllu fram meb einum dómara”, einsog höf. hcldur
á bls.90; mér er uær ab haldaabhitt lægi nær, ab bæta
11<V11 eMii uin annaó* t‘im sktinlanir ojr veizlur a .suinrin, |>t>
luíiigur o£ vesa'Itl gengi ylir 1311100* fyrir sakir allskonar rfsljórnar.
¥) „Jjað* var ekki aljjíngió* sjálft sem var lekid* af, lieltlnr var
J»að* r é 1 I a r g á n fr u r i n n sein v a r h æ 11 u r, þegar lantls-
llirrétllirimi var setlur mn altlamoliit," lielir huf. sja'lfur sagt
í rillíngi hans,” Island fra den intellectuelle Side betragtet,
hls. 19, alh, gr., og hann hetir þav rétl atf inæla.