Ný félagsrit - 01.01.1842, Qupperneq 64

Htt AI.þíjíG.
04
þjóð sem hún er. þaí) er fyrSt málið, sem lysir hugs-
ununi þjóbarinnar og allri hinni andligu framkvæmd,
sem er undirslaða og undirbúningur ennar likandigifc
því betur sem málib er vandab, því betur sem þab heldír
þeini einkennum, sem þvi eru lagin, og því fullkomnará
og fjölhæfara sem þab er, því meiri andi lvsir ser í allri
athöl'n þjóðarinnar, og þab cr'sannreynt í allri verald-
arsögunni, ab nieð hnignun málsins hefir þjóbunum hnignab,
og vibretting þess eða endursköpun helir fylgt eba öllu
heldur gengib á undan, viðréttíngu eba endursköjiuu ])jób-
anna, En mebferb málsins verður þó ab bera vott lil’andi og
einkenniligs hugsunarmáta hvers höfundar og hverrar aldar,
en ekki lysa smásmugligri eptirhermu annarra alda
(einsog sumir gjörbu á 18du öld) og enn síbur útlendra
(einsog Sveinn Sölvason gjörði og margir síban). I
þessu tilliti eru rit Höf. ab vísu eptirbreytnisverb, því
þau gánga með fjöri inni málib einsog þab er, og
hafa abstob enna eldri og nvrri rita sem bezt eru til að
laga þab og prýba. þar í lýsir sér hinn rétti þjóbarandi,
að hann hermir ekki eptir neinu öbru, heldur velur
sér rneb skynsemi þab sem bezt á vib og hentugast er
á hverri tíb, og er eins hægt ab abgreina þessháttar
abferb frá eptirhermunni eiusog ab greina abferb ein-
kenniligs manns frá látum þess, sem eptir honum hermir.
Ab halda við íþróttum, og þarámebal þeiin sem eru ein-
kenniligar þjób vorri, t. a. m. glímum, er einnig fagurt
og mikils áríbanda, en í])róttum er ekki réttiliga haldib ’
vib, nema þær sékenndar og hundnar réttum regl-
um, annars verba t. a. m. glímnrnar ekki annab enn; tusk
éða tóm aflraun, en ab læra hogaskot í staðínn fyrir
byssuskot væri eptirherma án skynsemdar, Hversu
sund og skibaferð sé naubsynligar íþróttir og þarhjá