Ný félagsrit - 01.01.1842, Qupperneq 166

ÍG6
l!M SKÚI.A Á ÍSLAKflI.
bóta ef ekkí bæísi fyrir það sein hann hefir mist viS
söluna og sí?>an vií) iieuíngahreytínguna , þá þó tíl svo
niikils, sem þarfir hans krefja og landsins , óákvaríab,
crnsog stjórnin hafbi iagt á dómkirkjugózin ábur. þaí) er
nú þeirra sem mest abkvæbi eiga um málefni laudsins, ab
sannfæra stjóruina um þetla, ef þeini þykir Jiab rett vera,
en vibnrkvæmiligt væri Jió, Jiareb sala gózanna hefir óneit-
anliga verib alþýbu nianna ab enu mesta gagni, og eílt
velgengni landsins, ab aljiýba taki einnig Jiátt í kostnabí
Jieim sem til bótanna Jiarl', svoab skólinn gjaldi ekki
Jiess, ab merm si'- ab mefast nm kostnabinn ; enda liafa
landsmenn meiri sænid af ab gefa skólauum fríviljug-
liga *), hverr, eptir cfuum sinum, og gæta Jiess ab gjafa-
fénu verbi vel varib**), enn ab stjórnin leggi fé til fyrst
og leggi síban gjahl á þá tíl aft fá ajitur lé þab eba
enn mcira; því enginn Jiarf ab liugsa, Jió menn taki svo
til orða, ab k o n li n gu r Jgefi laudinu Jiab eba þab, Jió
Jiaft st borgab úr konúngssjóbi sein svo er kalla\ir;
Jiab er ekkert annab enn peuingarnir eru taldir Jiaban, en
landib eba landsinenn liorga þá á einn ebaannann
Eiiívi tOlilu Norð’menn eplir sér 1812 aí5 gefa lil ha'skola síns,
o" hæltu>l lumuin í gjttfuin inargra giillluiina virð’i, en sljo'rnin
shuMi einnig vel ad’, þegar Iuin aá* þjo'dfinni var alvara, og
livn 1agð*i sjálf töluvert í sOlurnar. Islemlíngar hafa eiimig
margir geliá- til alinennra þarfa, bæö'i til kirkna og fátækra,
og væri undarligt ef skólinn væri sú eina sliptun sem þeirvi 1
ekkert líá’ veila.
**) llversu fagurt væri þaíT ekki ug sæindarfutlt fyrir auð’uga menn,
aíT skiptast til aáf gefa t. a. m. siiin til hverrar vísindagreinar,
eía aáT taka sig saman um ad' gefa svu inikiðr, ad' lialda mætli
kennara fyrir, og styrkja fátæka, gáfad*a pilla lil ad" iiema ein-
liverja vísindagrein sem landinu væri einkar þafflig, epúr því
lein menn kæmi sér saman um aí bezt heuta&i og mest gtign
væri aÓ’.