Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1848, Qupperneq 42

42
1
sunnanverðu, enmeðklettum norðan fram, og veitir
lienni allri til suðurs), sáu þeir dýr eitt hér um bil
rúma 20 faðma norður frá sér á eyunni, viðlíka stórt
og fullorðinn sauð; virtist þeim þá sem dýr þetta stæöi
þegar uj>p, því það liækkaði mjög, þó feingu þeir
eingar fætur séð á því eða lopta undir kviðinn. Síð-
an tók það undir sig stökk mikið norður af klettun-
um, þar sem þeir eru fullar 10 álnir á liæð, og frarn
í fjörugrjótið, sem þar er fyrir neðan, og strax það-
an aptur út í sjóinn þar norður af. Dýr þetta var
livítleitt á lif, aflángt og snubbótt fyrir báða enda.
Næsta vetur eptir voru 4 menn á báti (tveir
þeirra fullorðnir synir Eyúlfs alþíngismanns Einars-
sonar) í selaleit krínguin úteyar Svefneya, og sáu
þá á skeri einu, liér um bil 60 faðma frá sér, dýr
eitt á vöxt við stærsta útsel; hausinn sýndist j>eiin
líkastur sem á útsel væri, nema bvað bann var nokk-
uð snoppuleingri, bálsinn stuttur og digur mjög,
frambreifar eða loppur dýrsins þókti þeim, að allri
fyrirferð, líkastar þeim sem á útsel eru, en fyrir apt-
an framhreifana mjókkaði dýrið mjög, en nokkuð
þar fyrir aptan var það láng digrast að sjáogþver-
snubbótt fyrir endan, en aptur úr honum voru bér
um álnarlángir breifar og voru þeir mógráir að lit og
hausinn eins, en frambreifar þess fagur-rauðir, en
rauðskjöldótt um skrokkinn og loðnara eöa bár-
meira en nokkur selur. Reyna vildu menn þessir
til að veiða dýrið, en jafnskjótt og það varð vart
við ferð þeirra, skreiö það í sjóinn og sást ei síðan.
3. GESTUR KOM Á BÆ.
(J>a8 var um veturnæturnar, og hitti hann bónda úti).
Gestur: Sæll vertu, eg þakka þér fyrir mig
síðast!