Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1912, Qupperneq 56

56
önsku kaleikum, — á löguninni á stéttinni, — hún er svo flöt og
tiltölulega lág og svíplík stéttunum á hinum rómönsku kaleikum, —
og á smeltu myndunum, greinunum og öllu skrautinu yfirleitt, sést
að kaleikur þessi og patína eru í fom-gotneskum stýl, virðast ekki
yngri en frá fyrsta fjórðungi 14. aldar. Myntin virðist áreiðanlega
vera sett í kaleikinn þegar hann var búinn til og sýnir því, að hann
getur ekki verið eldri en frá tíð Filippusar fagra. Má af þessu ætla
að nærri muni láta, að hann, — og patínan þá líka, því að þau eru
samstæð og jafngömul að því er séð verður, — sé frá því um alda-
mót 13. og 14. aldar.
Verkið á kaleiknum, skrautið og einkum smeltu myndplöturnar,
virðist helzt vera frakkneskt, og myntin bendir á að kaleikurinn sé
smíðaður á Frakklandi.
Dómkirkjan í Skálholti brann 1309, eins og áður var tekið fram.
Þá var biskup í Skálholti herra Arni Helgason. í nýju kirkjuna,
sem var eitt hið veglegasta hús, er bygt var hér á landi á miðöld-
unum, voru gefnar margar gersemar og fengnir ýmsir nýir gripir
og þar á meðal má ætla að verið hafi þessi ágætu, heilögu ker,
■tlcaleikurinn góði«, svo sem hann hefir verið nefndur á síðustu öld,
og patinan, sem honum fylgir.
Matthías Þórðarson.