Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1912, Qupperneq 71

71
(1621—96, »vísa Gísla*)1). Steinn þessi er úr rauðleitu
»líparíti«, er nú allur í molum og vantar mikið af hon-
um, einkum hægri hlið hans. Hann heíir verið um
191 sm. að lengd og 117 sm. að breidd, en þyktin að
eins 7 sm. Aletrun er á latinu og með latínuleturs-
upphafsstöfum, — stafh. yfirl. um 4 sm. nema í 4. 1.
(nafni Gísla) 6,2 sm., — og verið i 15+4 11. í horn-
unum eru guðspjallamannamyndir með upphækkuðu
verki og neðantil á st. er leturlaust bil með kringlóttri
mynd með upphækkuðu verki, sem virðist hafa átt að
tákna upprisu Krists. Af áletruninni verður lítið lesið
í samhengi: í 1. 1. SEPULCHR . . ., 2. 1. VIRI . . . .,
3.1. DOCTRINA CLARISSIMI, 4. 1. GISLAVI MAGNIF,
5. 1. RANGARVALLENS . . . ., 6. 1....IN CIIRISTO
OB DORMIVIT .... 7.—10. 11. ólæsilegar með öllu, þó
vottar fyrir ártalinu MDCCXCVI (dánarári G.) í 7. 1.;
11. 1....SOLUM NUNC SUPERST . . . ., 12.1. OBIIT
ILLAPIE IN CHRISTO HLIDAREND . . . ., 13.1. ANNO
MDCLXVIII ÆTA . . . ., 14. 1. SEPULTA TEIGI
FLIOTSHLI . . . ., 15. 1. IN FAMILIÆ SUÆ DO . . . .
Neðst á steininum er svo þessi tvíyrðingur (i 4. 11.):
GISLAVI CELEBRIS VIVIT — POST FUNERA VIRTUS
— IN TERRAM REDICT — QVÆ FUIT ORTA CARO.
— Gísli dó í Skálholti og var jarðaður þar, og leg-
steinsbrot þessi hafa um mörg ár verið í kirkjustéttinni
en voru nú að undirlagi fornmenjavarðar flutt til safnsins.
6202. 24/10 Bók í 2 bl. broti: Philonis Iudæi .... lucrationes omnes
etc. — Basiliæ M.D.LIIII. Innbundin í alskinn, hvitt
pergament; skrautlaus. A autt blað framantil er skrifað:
P. J. Widalinus comparavit Hafniæ 6 idus Decembris
Ao. —87, — nafn Páls Vídalíns, síðar lögmanns skrifað
með eigin hendi (1687). — Frá Hvammi í Hvammssveit.
6203. — Brýnisbútur úr hein; 1. 6,4 sm., br. 1,7 sm., þunnur
klofningur. Fundinn á Þuríðarstöðum á Þórsmörk af
dr. Helga Jónssyni, Reykjavík. Afh. af Finnanda.
6204. — Blýbútur(?) með eiri innaní, 1. 1,7 sm., br. 0,7 sm., þ.
0,4 sm. Ef til vill met. Fundið af sama manni sama
staðar.
6205. — Steinn (blágrýti), sporöskjulagaður, líklega af náttúrunnar
völdum, þunnur, ílatur annarsvegar en lítið eitt kúptur
‘) Sbr. Thoroddsen, Þorv.: Landfræðissaga II.