Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 9

VII.
HIN ELZTA FBUMSKRÁ ÚR NORRÆNUM
KIRKJULÖGUM.
í nyrðra Helsingjalandi í Svíaríki er kirkjustaður,
er Forsa heitir. Kirkjuhurð þessa staðar hefir fylgt
frá ómuna tíð hringur úr járni, með rúnum á, er marg-
ir rúnameistarar hafa reynt sig á að leysa, en engum
hefir lánazt enn til fulls, nema hinum djúpsæja lærdóms-
manni Sophus Bugge, háskólakennara í Kristianiu.
Hann hefir komizt að þeirri niðurstöðu, sem trauðlega
mun verða vefengd, að á hringnum sje hin elzta frum-
slcrá, sem nú sje til, svo kunnugt sje, úr norrænum
lögum ; og að efnið sje ákvörðun um sektir fyrir tí-
undartráss. Skrá þessi er þess i alla staði verð, að
mönnum verði hún kunn, þó ekki væri nema fyrir
aldurinn einn. Vjer viljum því færa hjer inn stutta
skýrslu um ritgjörð Bugge, sýna lestur hans á rúnun-
um, og sjer f lagi taka fram hina merku og áreiðan-
legu úrlausn á þýðingunni í orðinu lýritr, er þessi
skrá hefir lagt Bugge í hönd. Við þýðingu Bugge á
rúnunum og við lestur hans á þeim bætum vjer fáein-
um athugasemdum, sem vjer ætlum að miði til þess,
að fá glöggvari lestur úr frumtextanum á fáeinum stöð-
um en hann hefir fengið.
Prófessor Bugge les rúnirnar á hringnum þannig:
uksa tuiskilan auk aura tua staf at fursta laki i uksa
tua auk aura fiura (a)t aþru laki ; in at þriþia laki uksa
fiura (a)uk aura (a)ta staf : auk alt aiku i uarnif an
hafskaki rit furir suaþ lirþir aku at liuþriti sua uas int
fur auk halkat ! in þar kirþu sik þita (a)ununr a tar-
staþum • auk ufakr a hiurtstaþum ; in uibiurn faþi.