Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 11

59
og enn harðara kemur stafur við við þriðju sekt. i uarr
þýðir Bugge : fortaber man. Hans lærðu skýringu á
þessum orðum höfum vjer átt bágt með að skilja.
Hann setur orðin í samband við talsháttinn ,verða síns
í‘, sem kemur fyrir í lögum, og eflaust þýðir hið sama
eða líkt og orðtækið í daglegu tali, að missa i við', að
verða fyrir tjóni. En vjer fáum varla ráðið í, að hjer
sje um samskonar orðtak að ræða. þetta eru helztu
atriðin, þar er oss greinir við Bugge. Ljósari þýðingu
virðist oss megi fá úr rúnum þessum, ef menn lesa
þannig:
Uxa tvískillan ok aura tvá stafa aL fyrsta lagi;
uxa tvá ok aura fjóra at öðru lagi; enn at þriðja lagi
uxa fjóra ok aura átta stafa auk ( = ok) allt eigu i
vara ef enn afskakki rétt fyrir sváð (= þvert því í
gegn, er) lærðir menn eigu at lýðrjetti. Svá vas int
fyrr ok helgat. Enn þeir (?) gerðu sik þetta Aunundr
á Társtöðum olc Ufagr (Ufeigr?) á Hjörtsstöðum; enn
Vébjörn fáði ( = risti rúnar).
Málsgreinin: ,Svá vas int fyrr ok helgat' sýnir það,
að það sem á undan henni stendur, er útdráttur úr lög-
um, er þegar hafa verið sett og sampykkt. þetta hafa
þeir, er settu þessa skrá saman, hlotið að hafa í huga.
Og við þá hugsan ætlum vjer að stafa styðjist. Stafa
gjörum vjer því að sje þriðja persóna fleirtölu núlegr-
ar tíðar í framsöguhætti = stafa peir, þ. e. tilskilja þeir,
fastsetja þeir, höfundar laganna. En stafa = að fast-
setja með lögum eða dómi, er algengt orð í lagamáli.
þegar þannig er lesið, þá kemur stafa ekki ólæsilega
við aptur eptir þriðju sektar ákvörðun, og oSs virðist
enda, að þar sje orðsins rjetti staður, úr því það var
tekið upp; því að í raun og veru var óþarfi að taka
það upp aptur, ef það var að eins bundið við þriðju
sektar ákvörðunina eina. En það er ekki. fað hefir
líka áhrif á málsgreinina, sem á eptir fer, og bundin er