Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Síða 27

75
fjer, sem á undan eruð farnir og- i drottni dánir,
þjer, sem voruð sameinaðir oss í einum anda, svo sem
ein sál væri: eigum vjer ekki að sjá yður aptur, og
syngja með yður lofsöng honum, sem öllu stjórnar
eptir sínu eilífa ráði? Opt hefir oss þótt andi yðar
svifa umhverfis oss, þegar kyrrt var um oss, og þá
hefir oss fundizt, að allt væri orðið eins og í gamla
daga, þegar vjer sátum hver hjá öðrum augliti til aug-
litis! Skyldi hann, sem elslcaði lærisveininn, er hall-
aði sjer upp að brjósti hans, ekki þekkja hina heitu
þrá hjartans eptir þeim, sem vjer unnum? Skyldi hann
ekki hafa bænheyrt oss, og það áður en vjer biðjum?
þetta er vor stöðuga von, eins og vjer fastlega trúum
því, að Lazarus og Abraham hafi fundizt í fögnuði;
vjer munum einnig mega hugsa hjer til þessara drott-
ins orða: „Þeir munu meðtaka yður í hinar eilífu
tjaldbúðir“ (Lúk. 16. 9).
Allir þeir, sem heim eru farnir, hvort heldur þeir
stóðu oss nær eða fjær, þekktir og óþekktir: svífa þeir
ekki á landi sálnanna eins og bjartar verur, uppljóm-
aðir af náðarfyllingu hans, sem þeir trúðu á? Svífa
þeir ekki á vængjum eilífðarinnar ásamt sínum heilögu
englum, „sem ávalt sjá auglit föðursins ?“ Er ekki eins
og hver sál sjái sig sjálfa í annari sál? þekkja hinir
fullsælu ekki hver annan, fyrir þann eilífðar krapt, sem
allt fyllir og allt skýrir? Mæla þeir ekki hver við
annan í dýrðarinnar ljósi, eins og Abraham og Lazarus?
Vjer þurfum hjer ekki annað svar en það, sem drott-
inn hefir gefið oss í hinni ljósu frásögu um þessa tvo
menn ; í Paradís verður gleðin að vera enn meiri en í
skauti Abrahams, eins og hinar tilvitnuðu ritningargrein-
ar sanna, og ennfremur Hebr. 12, 22—23 og Jóh. Op-
inb. 7, 9—17, sbr. 14, 1—5. 15. 2—4. 19, 1—7.
Vjer sjáum hjer fyrir oss hina himnesku Jerú-
salem, með söfnuði frumburðanna, með englum og full-