Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 31

79
kirkjunnar, sem áður er á vikið. Um þetta efni er ít-
arlega rættíritum Lindbergs og W. A. Wexels: „Om
Kristi Nedfart“, í riti Gúders: „Von der Erscheinung
Jesu Christi unter den Todten“, og í riti eptir „en lek-
man“, er nefnist: „Lifvet efter döden“, o. fl.
J>að er eins og hvíslað sje daufri röddu inn í hjarta
mannsins: ,Vona þú, jafnvel á móti von; vona þú til
Guðs grunnlausu miskunnar! ‘ Sálin verSur að gjöra út
um þetta áríðanda efni, hún verður að snúa sjer að
Kristi eða gegn honum, annaðhvort hjer eða annars
heims; hún verðtir að hafa heyrt sáluhjálparerindið, sem
smýgur gegn um merg og bein, og hafa snúið sjer frá
því; hún verSur að hafa orðið sek í „synd gegn heil-
ögum anda, sem hvorki verður fyrirgefin í þessu lífi
nje hinu komanda“ (Matth. 1_, 31—32), — áður en eilíf
fordæming verði upp kveðin yfir henni. Hið dapra ljós
mun ekki slöklct verða! Vona þú til sigurhetjunnar á
Golgatha, sem hefir stigið yfir hið óttalega hyldýpi,
prjedikað fyrir bandingjum dauðans og herleiðinguna
að herfangi tekið! Á meðan lífið enn ákvarðast eptir
frjálsræðisins lögmáli — og það gjörir það bæði hjá góð-
um og illum, — hlýtur apturhvarf að geta átt sjer stað,
þótt til þess kunni þá ef til vill—Guð veit það, en eklci
vjer — að útheimtast hrcinsandi kvalir, sannur hreinsun-
areldur, sem apturhvarfið í þessu lífi ekki er bundið
við. í þessum skilningi getur þá ef til vill lcenning
rómversku kirkjunnar til sanns vegar færzt.
Vjer trúum á „samneyti heilagra“, og þetta sam-
neyti nær bæði til lifenda og dauSra, þannig, að dular-
fullt samband tengir oss einnig- hinum burtförnu önd-
um. Beygjum vjer ekki knje í Jesú safni ásamt þeim
og öllum englum (Filipp. 2, 10)? Segir ekki hin helga
bók: „Án vor skulu þeir ekki algjörðir verða“ (Hebr.
11, 40)? J>að vitum vjer, að það lilýtur að hafa áhrif
á andlegt líf þeirra, hverju gengi guðsríki á að fagna