Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 32

8o
hjá oss. Hefir ekki Abraham í dauðra-ríkinu sjeð dag
drottins og glaðzt, áður en Jesús stje niður (Jóh. 8, 56)?
í Opinber.bók Jóh. 6, 9—11 heyrum vjer þá andvarpa
yfir þvi, sem hjer fer fram; í 12. kap. 10—11 v. heyr-
um vjer fagnaðaróp þeirra yfir þeim, sem voru stöð-
ugir og reyndust trúir til dauðans, og fengu sigur á
jörðu, um sama leyti sem Mikael og englar hans áttu
sigri að hrósa á himni (sbr. 11, 16—18. 19, 1—7 og
fl.). J>eir berjast jafnvel með drottni, að því er virðist
(17, 14).. J>að sem í þessum vitrunum bar fyrir hinn
andríka guðsmann, var annað og meira en mynd ein
eða líking, og vissulega getum vjer sagt: Svo sannar-
lega sem englar guðs gleðjast yfir betrun syndugs
manns, gleðjast einnig hans útvöldu yfir henni.
Af þessum sannleika voru hinir fyrstu kristnu
gagnteknir; það kom fram í kvöldmáltíðarnautn þeirra,
er þeir fram báru bænir fyrir hinum dauðu og fórnar-
gáfur í þeirra nafni; umhugsunin um vitnaskarann á
himnum, er horfði á baráttu kristninnar á jörðunni
(Hebr. 12, 1), styrkti trú og hugrekki píslarvottanna.
Skyldi hin sama hugsun ekki einnig styrkja oss í þeirri
baráttu, sem vjer eigum að heyja? Hversu mikill sem
munurinn er á ástandinu þar og hjer, þá á bæði sigur-
kirkjan og stríðskirkjan sinn hlut { sögu guðsríkis, eins
og tíminn smám saman leiðir hana í ljós, eptir sinni
eðlilegu rás.
Gleðin í Paradís verður að vera fullkomnari en
sú „huggun“, sem Lazarus naut; en þó er hún ekki
enn fullsælunnar algjörða gleði. „J>eir starfa — segir
Tertullian — en starf þeirra er ekki fullkomið; þeir
hugsa, þeir vilja, þeir finna til, en þeir bíða með alla
framkvæmd eptir upprisu holdsins.
Yjer getum hugsað oss ástand þeirra eins og
mildan og endurnærandi morgunbjarma á undan drott-
ins dýrðardegi: kærleilcurinn eys af uppsprettum lífsins