Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 70

118
Hví hlusta menn á orð málaflutningsmannsins með slíkri
athygli og geðshræringu? Hví er svo hljótt og kyrrt í saln-
um, þegar dauðadómurinn er upp kveðinn?—Vegnaþess,
að maðurinn er mikilsverð skepna, vegna þess, að honum
er sett tignarleg ákvorðun, vegna þess, að frjálsræðið
er meira en tómur hugarburður. Og þetta verður því
ljósara, sem menntunarstigið er hærra. Siðleysingjarnir
í Dahomeh geta gjört sjer tyllidag með því, að mjmda
heila tjörn af mannablóði oghlaðaupp vörðu úr manna-
höfðum; en þar sem kristindómurinn hefir rutt sjer
til rúms, verður jafnvel hinu minnsta afbroti eigi hegnt
nema eptir lögum og dómi. f>etta hefir kristindómur-
inn sett svo ljóslega fram, að enginn reynir til að neita
því. Maðurinn hefir ábyrgð, en er alls ekki viljalaust
efni; hann getur sagt nei, jafnvel við sjálfan Guð; hann
getur bakað sjer glötun sina, eins og hann einnig getur
stuðlað að sáluhjálp sinni.
IV.
En náðarboðskapurinn lætur eigi staðar numið við
það, að minna oss með kenningu sinni á mikilleik
mannkynsins. Hann sýnir oss þennan mikilleik í sannri
og lifandi mynd i Jesú Kristi. Líf Krists hefir leitt i
ljós þá æðstu fullkomnun mannlegrar tilveru, sem van-
trúin fær ekki kollvarpað. Væri þetta líf eigi annað
en skáldleg hugsmíð mannlegs anda, mundi það þó
vera honum hinn mesti sómi, að hafa framleitt svo há-
leita hugsmíð; en hjer er meira en skáldskapur, hjer
er sönn söguleg tilvera. Strausz leiddi vísindamenniná
í mikla freistni, er hann leitaðist við að telja þeim trú
um, að fagnaðarerindið væri ekki annað en tilbúin saga,
háleitur draumur samvizkunnar; en vísindin stóðust freist-
inguna, þau voru alls ófáanleg til að samþykkjast þessa
kenningu. Enginn fræðimaður neitar því, að Kristur
hafi lifað. Hann hefir eptirlátið sjer slíkar menjar,