Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Síða 71

og hann hefir enn slík áhrif á mannkynið, — og þessi
áhrif fara ávallt vaxandi, þráttfyrir alla mótspyrnu —,
að það er deginum ljósara, að þar sem mannkynið til-
biður hann, þar tilbiður það meira en skugga eða hug-
arburð sinn. Maður, að nafni Jesús Kristur, hefir lifað
á jörðunni, og hann hefir leitt í ljós þá fullkomnunar-
mynd mannlegs lífs, sem samvizkan lýtur af frjálsri
hvöt; maður hefir til verið, sem ekki var háður þeim
breyzkleika og brestum, sem loða við mannkynið. Og
þégar vjer sökkvum oss niður í umhugsunina um þetta
líf, hljótum vjer þá ekki að undrast, hversu lítið bar
á því í heiminum, og hversu lítið Kristur hirti um tign
og metorð hið ytra? Finnum vjer þá ekki til þess,
að mikilleikur Krists er af öðrum heimi, og að hann
þvingar oss til að hefja hjörtu vor til hæða? 1 hvert
skipti sem vjer heyrum orð hans eða dæmisögur eða
virðum líf hans fyrir oss, verðum vjer þess varir, að
vjer erum snortnir af hinum verulega sannleika. Hvað
gjörir það til, að allt þetta hefir farið fram á þeim stöð-
um í Galíleu, sem enginn nú veit hvar eru, og á litl-
um hnetti, sem er nær því sem ekkert í samanburði
við alheiminn? Og þótt vjer hugsuðum oss það sjón-
arsvæði, þar sem allt þetta dásamlega hefir fram farið,
margfalt stærra og veglegra, þá hefir það i raun og
veru alls enga þýðingu.
Hugleiddu það, hvernig endurskinið af dýrð og
tign Krists sjest jafnvel hjá hinum litilmótlegustu af
þeim mönnum, sem koma fyrir í guðspjallasögunni.
En að slikum atvikum gefa menn ekki þann gaum,
sem vera skyldi. Fyrir Krists tíma, i fornöld Grikkja
og Rómverja, þekki jeg engan rithöfund, sem hafi
haldið á lopti nöfnum trjesmiðs eins, nokkurra fiski-
manna og annara fátækra verkamanna. Ef að þess-
háttar menn eru nefndir, þá er það í frásögum, sem
einungis eru ætlaðar til skemmtunar, Guðspjöllin hafa