Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Síða 82

130
nám, er það næsta eðlilegt, að þeim hafi hjer mest
orðið ágengt.
Sumir munu, ef til vill, af þessu draga þá álykt-
un, að Vestmannaeyingar öðrum íslendingum fremur
hafi verið móttækilegir fyrir trúarvillu, ellegar að sóknar-
prestur þeirra ekki hafi nógu örugglega reynt að sporna
við framgangi Mormónavillu. En þannig gætu þeir
einir ályktað, sem ekkert til þekkja. En hvar annars-
staðar sem Mormónar hefðu, í jafn þjettskipuðu byggðar-
lagi og á Vestmannaeyjum, undir líkum kringumstæðum,
beitt tilraunum, jafn opt og jafn lengi, mundi, að öll-
um líkindum hafa farið á líka leið, sem sjá má vott
til af hinni skammvinnu dvöl Lopts Jónssonar í Hrifu-
nesi og annara Mormóna á Meðallandi; að hinu
leytinu get jeg, svo sem prestur á Vestmanna-
eyjum, ekki ætlað að nokkur, sem til þekkir,
geti með sanni ámælt mjer fyrir það, að ekki hafi af
minni hálfu verið gjörð öll sú tilraun, sem í mínu valdi
hefir staðið, til að sporna við Mormónavillu, með því
bæði einslega og opinberlega að sýna fram á allt hið
fráleita í Mormónatrú, og vara menn við öllu, er leitt
gæti þá til truflunar í trú sinni. En sú hefir reyndin á
orðið, að mjög fáir af þeim, sem leiðzt höfðu í Mor-
mónávillu, hafa viljað láta sig sannfæra um villu sína.
því allt það, er ritað finnst Mormónum til ógildis, og
sem þeim hjer hefir verið gjört kunnugt, hafa þeir sagt
vera helbera lýgi, uppspunna af mótstöðumönnum þeirra,
þeim til niðrunar. Við þá vantrú, sem setur sjer það
mark, að rengja allt annað en það eitt, sem miðar til
að styrkja hana, geta jafnvel hinar ljósustu röksemdir
engu áorkað.
En þar svo lítur út, sem Mormónar ekki muni
láta þar við staðar nema, sem komið er, með því á
síðastliðnu hausti komu til Reykjavíkur 2 nýir trúar-
bræður þeirra, mundi öll þörf vera á því, að út væri