Óðinn - 01.01.1921, Qupperneq 15

ÓÐINN
15
Hlaðgerður
(brosir).
Hann kveður kurteist,
þú fagra liljurós! Jeg hef ei heyrt
slíkt ávarp fyrr, pað angar mjer i hug
og vermir hjartað.
T r i s t a n
(kemur lil hennar).
Geröur góÖ, jeg sá þig
i tjahlinu áðan, (iáði par svo dátt
pinn yndisleik.
Hlaðgerður
(Jjurlega).
Jeg varð pcss eilthvað vör.
T r i s t a n.
Jeg var í hanni, áðan fjekk jeg aílát;
jeg var í styrjöld, nú er friður fenginn;
í fátækt getinn, jeg er jarðeigandi,
en sel nú fljótt, og fæ svo gull og góss.
Illaðgerður.
Sú kynja gæfa! kemur hún mjer við?
T r i s t a n .
Já, lieyrðu til! — Jeg fer að fesla ráð mitt;
við hermenn erum oftast fáort fólk.
Jeg hið þín mjer til konu, l)ónorð mitt
er orðfátt, einlægt mál.
Hlaðgerður.
Þú segir konu, —
þú átt víst ekki neina cngilrós
á Vesturlandi?
T r i s t a n.
Einni ann jeg þjer.
II1 a ð g e r ð u r.
Jeg sje að þú ert furðu fljótur lil
að festa ástir, þú munt geta gleyml.
T r i s t a n.
Jeg hið þín mjer til konu, seg mjer svar þitt.
Hlaðgerður.
Þú hefur keypt þig undan kirkjudómi;
kauptu mig líka, og jeg er frjáls og frí
að gefa svar mitt.
T r i s t a n.
Jeg þarf að selja jörðina mína fyrst.
Hlaðgerður.
Þá verður aflátssalinn allur burt.
Jeg lofa engu, ekki fyrst um sinn,
og efni minna, fyrr en jeg er leyst.
T ris t a n.
Mín skaltu verða, og einskis annars manns,
el' annar fær þín, liggur tíf hans við.
(Ilann fer).
Hlaðgerður.
Sú hundsást! Pessi ofsi! Eiginmann
má skapa úr honum, nema’ ef betra býðsl.
(Mnður kc'mur inii og lalar við sira Porgeir í liljrtði),
Síra Porgeir.
Nú tjaldar biskup, hans er hingað von.
T r i s t a n.
A nú að kæfa gleði og gaman hjer
með Skálholtsþrumum?
O g a u t a n.
Kirkjan helg og hrein
t)ýr æ til syndir, sem við geturn drýgt
til mestu gleði og gagns; þær úa og grúa
í hverri sál. En kirkjan veit þess bót;
hún sækir dygð í sjóðinn mikla á himnum,
og selur hana eða gefur burt
miskunnar þurfum, þeim sem borga vet.
En heilög kirkja borgar allra best,
gegn jörð úr mold fæst jörð úr gulli á himnum
og sæti efst.
U n a.
Hver liæðir heilög mál?
Ogautan.
Uni Slefán biskup hef jeg lieyrt, ’ann tali
á ítölsku við guð; en fína frönsku
við Maríu mey; hann mælir latínskt mál
við helga menn; en islcnskunni er
í syndara lireytt.
U n a
(við sira Porgeir).
Æ, sonur, forðast þú
misindismenn!
T r i s t a n.
Sjá! Þarna er þruman sjálf!
(Stefán biskup, Fríönr og Lárenz komn inn).
B i s k u p.
Pú selur allát, án þess biskup lcyfi.
Munkurinn.
Pjer voruð, lierra, á Hólum fyrir norðan.
B i s k u p.
Ilvað segja brjef þin, lát mig líta’ á þau.
Munkurinn
(fær honum eitt).
Þau færa likn og fyrirgefa synd.