Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 24

24
ÓÐINN
G o 11 s k á I k.
Um liuga prestsins til mín varla’ eg veit,
um huga biskups ekkert. Hjálpa mjer
mcð galdra list.
Ogautan,
Nú, jeg sje prífót par!
Þú kveikir eldinn, pú skalt draga liring
með stafnum. Ues svo ávarp petta upp.
Gottskálk
(gerir eins og fyrir liann er lagl, les upp).
Pú, Serapiel, drottinn pess fjórða dags!
Suðvestan vinda sál! Pú engill lofts!
Kom! Adonaí, alt eins Sadaí
pjer skipar pað hinn skelfilegi jöfur,
liinn grimmi og æðsti. Engin vera stendst
haiis ógna vald, nje ofhoðslega mátt.
Kom hjer að pessum hring! Pví tortíming
með báli og bölvun verður annars pin
al-ævarandi hegning. Hlýddu, kom!
Við tetragrammatons töfranafn er sært.
IIví tefur pú? Ó ílýt pjer! flýt pjer! Kom
iljótt! Adonaí æðsti Sadaí
og konunganna kóngur skipar pjer!
(Ein elding og þruma á eflir. Goltskálk hrekkur snninn).
O g a u t a n.
Pað sannar best, að særingin j)ín hreif.
G o 11 s k á 1 k
(jafnar sig).
Jeg vildi sjá hvað síra Porgeir gerir,
og tala við liann, ef pað væri unt.
O g a u t a n
(fær honum duft).
Sjá! Dreifðu til pess dufti pessu á glóð,
pað eykur fjarsjón, sveifia síðan stafnum
í liring á móti sól.
(Goltskálk stráír duftinu á glúðina i skálinni og sveiilar
stafnum. Ut um dyraopið sjest síra Porgeir elta Sol-
veigu; hann nær iienni og vill fá hana til að kyssa sig og
l’aðma. Fyrir aftan þau og hálft á milli þeirra stendur
alhvit vera sem bandar henni frá honum. Eítir nokkra
haráttu snýr Solveig sjer að honum, leggur báðar liend-
urnar um háls honum með innileik. Hvíta veran snýr
sjer þá undan og fer frá henni).
G o 11 s k á 1 k.
Hin hvíta dis,
hvað vill hún?
til síra Porgeirs, svo hann komi hjer? —
Ilann fífiar ekki mínar meyjar framar.
Ógautan
(gengur að opinu og kallar liátt úl).
Síra Porgeir!
Bergmálið
(tekur upp úti).
Síra Porgeir! — Porgeir!
Ó g a u t a n.
Nú kemur liann.
G o11 s k á1k.
Pú kennir mjer að deyða
nteð gjörningum og galdraveðri mann.
Ó g a u t a n.
Hvern á að drepa?
Gottskálk.
Tristan vildi’ eg vega,
hann er að clla Hlaðgerði sem óður,
en lnin var tnín.
() g a u t a n.
Og er pað ekki nú,
og verður síðar varla. Úti hjer
leggur nú illar gufur u]>p úr gjánni
af rotnu líki, lyktin veldur pví,
að Hlaðgerður pig hatar.
G o 11 s k á 1 k.
Djöfull pinn!
O g a u t a n
(brosir).
Við kæran dreng jeg deili ekki’ um nörn.
Tristan má nota, viltu ekki vita
um dauða hans, og hvernig hann ber að?
með staf pú dregur dauðs manns spor á góll',
og helgar Tristan sporið. Sjáum svo!
G o 11 s k á 1 k
(drogur spor á gólíið mcð stafnum).
Nú hef jeg dregið hinsta spor pitt Tristan!
Ó g a u t a n.
Ilvað sjerðu’ í spori? Er pað ís?
O g a u t a n.
Pað cr verndarengillinn,
sem liennar gætir.
Gottskálk.
Sjest hann svona glögt?
(Síra Þorgeir og Solvcig ganga út ti! liliðar).
Par hvarf öll sjónin. Hvernig fæ jeg náð
G o 11 s k á 1 k.
Nei — nei.
Ó g a u t a n.
Ilann vcrður ekki úti. Sjerðu vatn?
G o 11 s k á 1 k.
Nei, fráleitt vatn.