Óðinn - 01.01.1921, Blaðsíða 41

ÓÐINN
41
U n a
(forviða).
Flúinn? — Slöktu hjer!
(Stiilkan slekkur ljósin. Pær fara).
O g a u t a n
(kemur inn í kirkjuna og kallar).
Serapiel!
S e r a p i e l
(kemur fram).
Pú furstinn!
Ieitar með seið og svartri galdralist,
að sökkva kirkjum, svíkja biskups líf,
af svartagaldri sukku álfur heims.
Gjörðu nú það, sem Gottskálk ekki kann
lát jörðina gleypa kirkju’ og kirkjufólk.
S e r a p i e 1.
Á landskjálftinn að opna jarðargin
og loka því aftur þegar alt er gleypt?
(Ógautan kinkar).
Jeg hygg þú nefndir halastjörnu fyrr,
hvað skal hún vinna?
Ó g a u t a n.
Flýttu þjer!
Lát Kavelskipið komast inn á höfn
við Eyrar niðri, og hafa hafnað sig,
er klukkan slær það tólfta slag í nótt.
S e r a p i e 1.
Jeg geri sem þú skipar. — Góðir menn
hræðast mjög skipið, hreykja í snatri upp
móhraukum, svo þeir sýnist vera her,
sem verji landið.
O g a u t a n .
Yopnin skortir þá,
en ekki huginn.
S e r a p i e 1.
Halastjarnan mín
í gær var fágæt, fegri er sú í kvöld
með þremur hölum.
Ó g a u t a n.
Hún er fyrir lýð,
sem mundi trúa að eldur himnum af
brent hafi i reiði heilagt Jahves hús.
Slíkt þætti forspá öllum lýðum lands
og þætti boða kirkju og klerka fall.
S e r a p i e 1.
Hlekkjaði fursti þess, sem fallið er,
en missist oftast aftur! Hvaða gagn
er oss í því að ná í fólk sem flýr
á samri stund, og leitar fegra ljóss?
Þú veitst að líkur líkan sækir heim,
á Iðavöllum tengist líkt við líkt,
en vinir þínir liallast helst að þjer.
Ilvað viltu þá með heila kirkjusókn?
O g a u t a n.
Jeg fæ víst mitt, en enga aðra sál. —
Hann nýtir sálir eins og neyðin brauð.
O g a u t a n.
Pú, sem skapar hnetti,
færð reiðiskálum helt á höfuð þjer
að ómakslaunum.
S e r a p i e I.
Fursti og hcrra hár!
Færðu nú húsið fyrir ómak þitt,
drengina lika.
O g a u t a n.
I.árenz eignast jeg
að minsta kosti.
S c r a p i e 1.
Fursti og herra hár!
hann hefur engar dauðasyndir drýgt.
O g a u t a n .
Hann skuldbatt sig með blóði.
S e r a p i e 1.
er hann þjer vís?
En bróðir hans,
O g a u t a n.
Já, Gottskálk gnldra karl
S e r a p i e 1.
Minn fursti! Hvenær endar alt vort strið?
Ógautan,
Jeg veit það sumt, en sumt er vafið reyk.
Frá Jahve eitt sinn kom það kærleiks boð:
Menn, elskið yðar fjendur! IMessið þá
sem bölfa yður mest! Ef sjálfur hann
þeim lögum vildi fylgja’, er leggur haun
öðrum á herðar, sigrar alkærleikinn
og altilveran sameinast í sátt,
en englar og sálir halda leystar heitn.
(Peir fara)
(Svipur Salgerfiav, j;ráleit vofti, kemur aft utan, gengur
upp í kórinn, og lcallar niður i góllið).
Salgeróur.
Vaknið og rísið upp, þið dauða drótt!
1. S v i p u r
(er niöri).
Hjer eru engir dauðir.
S a 1 g e r ð u r.
Upp, upp, þið fjögur undir kórgólfinu!
(/'rír Itvilir svlpir koraa i Ijós),